Οι παλιοί έλεγαν "του παιδιού μου το παιδί, δυο φορές παιδί μου".
Και είχαν δίκιο!
Κρατώντας την εγγονούλα στην αγκαλιά μου, κοίταξα τον πατέρα μου και προσπάθησα να καταλάβω τα δικά του συναισθήματα - πρώτο δισέγγονο και για αυτόν - και κατάλαβα πως βρισκόμασταν στον ίδιο παράδεισο.
Αυτόν της Αφροδίτης.
Ευλογημένος από τη ζωή που μου έδωσε πλουσιοπάροχα όσα χρειάζομαι για να είμαι ευτυχής.
Και ας απουσιάζει το χρήμα.
Ίσως με αυτή την απουσία να βίωσα στο έπακρο κάθε ανθρώπινη συγκίνηση.
Να ευχηθώ σε κάθε άνθρωπο να το ζήσει.
Καλώς ήρθες στη ζωή μας γλυκύτατο πλάσμα!
Καλώς όρισες Αφροδίτη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου