Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

ΖΩΗ ΣΑΝ ΚΟΥΜΑΡΙΑ


Το σχόλιο του Γιάννη τα λέει όλα!


Ομορφότερος καρπός, από ταπεινό δένδρο, δεν υπάρχει!


Αέναη άνοιξη. Καί καρπός, καί ανθός.


Βαυκαλιζόμασε την ομορφιά της δημιουργικότητάς μας, αγνοώντας την ομορφιά της φύσης.


Κουμαριά,Πόσο θά ήθελα να σου μοιάσω!!!


Αιώνιε έφηβε στα 84 σου!!!

18 σχόλια:

Marie είπε...

Τρωγονται οι κουμαριές?

Marie είπε...

Τρωγονται οι κουμαριές?

aKanonisti είπε...

Μικρή έπαιζα με αυτά....
Τώρα νομίζω πως γίνεται πολύ καλό τσίπουρο από αυτά.....
ή κάνω λάθος?

Χρονοστιβάδα είπε...

Oι κουμαριές, απ' ότι ξέρω τουλάχιστον, δεν τρώγονται... τα κούμαρα ίσως :-)
Είναι κάποιοι που τα τρώνε... εγώ δοκίμασα μια φορά και ήταν στυφά...δεν ξανάφαγα... τώρα, στην ανάγκη, δεν ξέρω :-)
Τσίπουρο γίνεται απ' ό,τι μπορείτε (...ενίοτε κι απ' ό,τι δεν μπορείτε)να φανταστείτε :-)
Την καλημέρα μου, φίλτατε !!!

Katerina είπε...

Πανεμορφες οι φωτογραφιες,οι κουμαριες, ο καρπος,ο ανθος!
Μου θυμιζει τον μπαρμπα μου,ο μπαρμπα Νικολας....
Ευχομαι να του μοιασεις...αφου το θελεις τοσο!

Thalassenia είπε...

Φαντάζομαι τη γαλήνη να περπατάς στο δάσος και να βλέπεις τέτοιες εικόνες.
Αν είναι δε παρέα και ένας παππούς σαν το μπάρμπα Νικόλα, με ατελείωτες ιστορίες, είναι εμπειρία ζηλευτή.

kostaslogh είπε...

αααααα θα διαφωνήσω!!!
ταπεινή η κουμαριά δεν είναι!άμα τη δείς να αναγεννιέται μέσα απ ΄τις στάχτες της(παρακαλώ όχι περίεργοι συνειρμοί με πτηνά του παρελθόντος)περήφανη πατώντας το θάνατο ,στρέμματα ολόκληρα,θα καταλάβεις τι εννοώ!
Δεν θέλει πολύ ο άνθρωπος να πάρει τ ΄απάνω του ,να μιά βόλτα ανάμεσα σε τέτοιες ομορφιές!!!νά ΄σαι καλά Φίλε

kostaslogh είπε...

Ακανόνιστη
είπα να το παίξω ειδήμων με το κουμαροτσίπουρο αλλά και στου βοδιού το κέρατο μέσα ,μπροστά μου σε βρίσκω!
...πολλά ξέρεις!

Artanis είπε...

Τα μάδαγα στην Ελλάδα, το ίδιο κάνω κι εδώ...Πεντανόστιμα τα άτιμα...
καλημέρα απο ΝΖ...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ...
ΣΑΝ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ ΟΛΗ...

ΝΑ 'ΞΕΡΕΣ ΠΟΣΟ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΠΑΛΙ ΑΛΛΙΩΣ...

ΤΑ ΚΟΥΜΑΡΑ ΔΕΝ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΩ,ΜΟΝΟ ΛΙΓΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΑ ΕΙΔΑ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ...
ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΗΡΘΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΜΑΣ ΦΙΛΗ ΝΑ ΚΑΝΩ...ΝΑ ΠΑΡΩ ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΚΛΩΝΑΡΑΚΙ...
ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ Η ΜΕΡΑ ΚΑΛΕ ΜΟΥ...

ΣΕ ΦΙΛΩ

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΠΟ DORTMUND
ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΦΩΤΕΙΝΗ,ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΗ...

mareld είπε...

Καλημέρα Τζιβαέρι μου!

Ε..αυτά τα κουμαράκια μάλλον δεν θα τη γλυτώσουνε..

Αμαζόνα μου!!! αμφιβάλλω αν θα τα μοιραζόμουνα μαζί σου..εννοώ τα δυο..γιατί αυτά μόνο τα κοιτάζεις, δεν τα τρως..ε..;

Λατρεύω τα κούμαρα..


Για όλους σας..

Πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ένας Ελβετός από τη Βασιλεία επισκέφθηκε την Πάτμο. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο νησί, βρέθηκε σε μία περιοχή με κουμαριές. Εχοντας κλασική παιδεία, γνώριζε ότι ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε τα κούμαρα για θεραπευτικούς σκοπούς. Κατόπιν τούτου μάζεψε κούμαρα τα οποία και αποξήρανε και μετέφερε στην Ελβετία. Αυτό αποτέλεσε και την αρχή μίας επανάστασης στη σύγχρονη ιατρική, αφού από τα κούμαρα απομονώθηκε η ουσία κουμαρίνη που είναι έως και σήμερα το πιο διαδεδομένο αντιπηκτικό.


Τα Πρωτοβρόχια

Με τα πρωτοβρόχια θάρθουν τα μηνύματα
του χειμώνα: το ποτάμι θα θολώση,
θα τριζοβολούν ξερά τα πλατανόφυλλα,
θα κρυώση η νύχτα και θα μεγαλώση.
Θα δροσοσταλάζουν κόκκινα τα κούμαρα,
κυκλαμιές θ΄ ανθούν στο χώμα ταίρια-ταίρια,
θα καπνίζουν σφαλιστά τα χωριατόσπιτα
και θ΄ αρχίσουν τα σπιτιάτικα νυχτέρια.
Δροσίνης

Γλυκά φιλιά!

VAD είπε...

Μη μου πεις ότι θα φκιάξεις και τσίπουρο από κούμαρα!Κράτα μου λίγο:)
Καλησπέρα,Βαγγέλη...

fractal είπε...

Η Γεύση τους είναι γλυκειά και στιφή. Όταν είναι μελωμένα είναι πολύ πιό νόστημα. Αυτό το ξέρουν όμως και τα πουλιά και σπάνια τα αφήνουν για τους ανθρώπους.
Τα χρώματά τους είναι απαράμιλης ομορφιάς.
Οι φωτογραφίες σου κατάφεραν να αποτυπώσουν κάτι από την λάμψη τους.
Αυτή την εποχή τα βουνά είναι γεμάτα με κάθε είδους άγριους ώριμους καρπούς. (βατόμουρα, τσίκουδα κλπ)
Από αυτούς άλλοι τρώγονται και άλλοι όχι. Είναι όμως όλοι το ίδιο όμορφοι.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Αν κατάλαβα καλά, το πνεύμα της ανάρτησης είναι πως συνήθως ασχολούμαστε με τα φούμαρα και όχι με τα (θεία) κούμαρα! :-)
Θαυμάσιες φωτογραφίες, Βαγγέλη, θαυμάσια αίσθηση φύσης, ζωής.

katerina είπε...

mareld,
ωραια η ιστορια,πολυ ομορφο το ποιημα του Δροσινη!ευχαριστουμε!

διορθωση...μου θυμιζει τον μπαμπα μου ηθελα να γραψω.
Βαγγελη, καλημερα,και στην κουμαρια και στον αιωνιο εφηβο, ευχομαι να μοιασεις!

mareld είπε...

Κατερίνα!

Είσαι πολύ γλυκιά!
Φιλάκια!

Jason είπε...

Τέτοια εποχή πηγαίναμε πάντα οικογενειακώς βολτούλα στην Πάρνηθα για κούμαρα...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Φιλαράκια μου αγαπημένα!
Ευχαριστώ για τα σχόλιά σας και ζητώ την κατανόησή σας για την αδυναμία μου να απαντώ.
Να είστε σίγουροι, πως δεν είναι από αδιαφορία.
Τόσο καιρό τώρα, τουλάχιστον όσοι με έχετε γνωρίσει, ξέρετε.
Για τους νεότερους, μετά το καλωσόρισμα, να υποσχεθώ πως εν καιρώ θα ανταποδώσω.
Την αγάπη μου σε όλες και όλους σας.
Σας ευχαριστώ.