Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 14 Ιουνίου 2011


Ένα ουρλιαχτό φιμώνω μέσα μου.


Στριγκλιές στραγγαλίζω!


Αλοίμονο σ' αυτούς που θα βρεθούν στο διάβα μου
όταν πια
δεν θα έχω την δύναμη
να το κάνω.


Για την ώρα ταξιδεύω στα σκοτάδια μου.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ζήσε ευτυχισμένος κάνοντας τους άλλους ευτυχισμένους.

χμ...

θυσία?..

στα σκοτάδια ακολουθώ και εγώ αθόρυβα πίσω.. οχι δεν παραμονεύω.. απλώς πατώ τα χνάρια. οπου βρεθείς θα βρεθώ.

καλές μας διαδρομές. φιλιά σκοτεινά.

roadartist είπε...

Aν μέχρι και ο Επίκουρος προειδοποιεί "Αλίμονο σ' αυτούς που θα βρεθούν στο διάβα μου όταν πια
δεν θα έχω την δύναμη να το κάνω".. τότε τα πράγματα είναι πάρα πολύ άσχημα......

Margo είπε...

.... ο αέρας όλο και λιγοστεύει Βαγγέλη μου, βιώνουμε ένα μαρτύριο διαρκείας.
Τι θα γίνει όταν θα ξεσπάσουν τα ουρλιαχτά;

Thalassenia είπε...

Το είχες πει πριν καιρό, να πτωχεύσουμε να ησυχάσουμε.
Αν είχε γίνει προ πολλού ίσως ήταν καλύτερα.
Τώρα τα ουρλιαχτά όλο και δυναμώνουν.

Γιώργος είπε...

Αλοίμονο όμως.....