Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Οι λέξεις που θα ακολουθήσουν, θα προσπαθήσουν να εκφράσουν τις σκέψεις που στριφογυρίζουν στο μυαλό, όλες αυτές τις μέρες που προηγήθηκαν ή ακολούθησαν την εκλογική αναμέτρηση των Ευρωεκλογών

Έχω την αίσθηση, πως είμαι σε ακυβέρνητο καράβι, καταμεσής στο πέλαγος.
Δίχως πυξίδα και προορισμό. Με την γκρίζα καταχνιά να εμποδίζει τις ακτίνες του ήλιου να προσδιορίσουν τον ορίζοντα.

Προσπαθώ να βγάλω κάποιο νόημα από όσα ακούω να συζητούν φωνάζοντας, κυβερνήτες, ναύτες και επιβάτες, μα χάνομαι ακόμη περισσότερο, σαν να βρίσκομαι στην Βαβέλ.

Αυτό όμως, που δεν μπορώ να χωνέψω, είναι ότι όσοι απέχουν από την διαδικασία να ορίσουμε νέο κυβερνήτη στο καράβι αυτό, διαστρεβλώνουν με την αποχή τους, - άρα και με την αδιαφορία τους για το ποιός θα το κυβερνά - την δική μου επιλογή. Έτσι θα είμαι υποχρεωμένος να ζω σαν σκλάβος σε γαλέρα έχοντας σαν κυβερνήτες ανθρώπους που δεν επέλεξα, αλλά και σαν συνεπιβάτες αδιάφορους, που δεν τους νοιάζει τίποτε άλλο πέρα από αυτό που συμβαίνει στην καμπίνα τους.

Η λύση για να μη επαναληφθεί είναι μία.
Συμμετοχή στα υπάρχοντα κόμματα για να πιέσουμε να διαμορφώσουν μια πολιτική που θα μας εκφράζει και δεν θα λαμβάνεται ερήμην - η όποια γραμμή- των πολιτών.
Αν κάποιους δεν εκφράζει κανένα κόμμα, τότε ας αναζητήσουν τρόπους να δημιουργήσουν.
Αυτή η στάση - αλάργα - και φωνάζω ότι δεν τα κάνετε καλά, μόνο λύσεις δεν μπορεί να φέρει.

Η τηλεοπτική μας δημοκρατία, μόνο με την συμμετοχή μας μπορεί να ανατραπεί.

Υ.Σ. Χριστίνα, σε ευχαριστώ πολύ για την παρακίνηση με το σχόλιό σου να γράψω τις παραπάνω γραμμές.
Η ζωή μας μπορεί να γίνει ομορφότερη, με μικρές όμορφες σκέψεις.

10 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Καλέ μου και αγαπημένε Επίκουρε είναι μήπως δημοκρατικό όλο αυτό που συμβαίνει όσες δεκαετίες τώρα εις βάρος ενός λαού χιλιοπροδομένου;
Δεν ψηφίσαμε οικογενειακώς (αν δεν το γνωρίζεις, είμαστε με τον παππού μας -και πατέρα μου- οκτώ τον αριθμό)
Χαρήκαμε τις παραλίες, κάναμε επιτέλους, κάτι για μας. Γιατί και πάλι οι ίδιοι κλέφτες θα μας κυβερνάνε, όπως επίσης οι ίδιοι αναξιόπιστοι (άαααλλοι κλέφτες κι' αυτοί) θα πετάνε κορόνες.
Αυτό που πετύχαμε είναι πως ΟΛΟΙ τους είναι τρομοκρατημένοι, γιατί έχασαν την αυτοδυναμία στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Λίγο το έχεις;
Ούτως ή άλλως οι φορομπηχτικές πάλι σ' εμάς χρεώνονται.

Πιστεύω πως η αποχή είναι ελεύθερη πολιτική έκφραση δυσαρέσκειας και απαξίωσης και των 300.
Ξεχνάς που ΟΛΟΙ τους συμφωνούν για τις δικές τους αυξήσεις;
Για σένα και για μένα απλά δεν περισσεύει...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

VAD είπε...

Μετράει,λεει,7-8% ο "χέρι-χέρι"Καρατζαφύρερ,ούτε τα μισά δε θα μετρούσε αν δεν υπήρχε αποχή...

Καλησπέρα...

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Καλησπέρα,

Η γνώμη μου είναι πως δεν είναι τόσο απλό το πράγμα: Όποιοι ζητάνε την ψήφο είναι ανεξαιρέτως και αδιακρίτως γαϊδούρια και όσοι απείχαν είναι συνειδητοποιημένοι ευαίσθητοι πολίτες που "διαμαρτύρονται" κάνοντας μπάνιο.
Μήπως θέλει πιο σε βάθος ανάλυση η κατάσταση;
Μήπως πρέπει, στο σημείο που έχουμε φτάσει, να εξετάσουμε με όρους τολμηρής αυτοκριτικής την ουσιαστική μας καθημερινή συμμετοχή στην προσπάθεια να βελτιωθεί κάτι σ' αυτό τον τόπο; Γιατί, τελικά, φτάνουμε, όταν δε συμμετέχουμε ( ούτε στα κοινωνικά δρώμενα ούτε και) στις εκλογές να ηρωποιούμαστε κιόλας καταγγέλλοντας.

Roadartist είπε...

Αν κάποιος δεν εκφράζεται από κανένα κόμμα, αν βλέπει (με τη δική του κρίση) ότι όλοι είναι τα ίδια και από τη στιγμή που πάρουνε την εξουσία ξεχνάνε κάθε υπόσχεση, όραμα, τότε..γιατί να του απαγορέψει και να του στερήσει ο οποιοσδήποτε το δικαίωμα του στο να απέχει;
Αν ρίξει λευκό ή άκυρο, τότε η τρανή "δημοκρατία" μας θα καταμετρήσει την "ψήφο διαμαρτυρίας" του ως ενίσχυση του πιο ισχυρού φηφοδελτίου. Αυτό πόσο δημοκρατικό είναι;

Το σημαντικότερο είναι όσοι φήφιζουν να στηρίζουν συνειδητά ..τους πιο ..ικανούς.., γνήσιους.. (και εδώ είναι το ζήτημα, ποιοι όντως είναι), για το καλό του τόπου, και όχι να ψηφίζουν με την προοπτική διορισμού και "μέσου" γιατί η πλειοψηφία έτσι κάνει.

nikiplos είπε...

Αγαπητέ φίλε Επίκουρε, στο δικό μου μπλογκ το ποστ μου αναφερόταν κυρίως στο αισθητικό μέρος ετούτων των ευρωεκλογών αλλά και στο ρόλο των μίντια που πλεον είναι πανίσχυρα και διαμορφώνουν ενεργά την λεγόμενη "κοινή" γνώμη...


Ως προς το να ψηφίζει κάποιος ή όχι, η δική μου θέση είναι να προβαίνει στην ψήφο... Τα κόμματα δεν είναι για να μας εκφράζουν, τα κόμματα είναι για να καταδεικνύουν συλλογικότητες οι οποίες μπορούν ύστερα να συμφωνήσουν επηρεάσουν σε πολιτικές... Οι εκλογές δεν αλλάζουν και πολλά, όμως μαυρίζοντας εκείνον που με αλλάζονα τρόπο κάνει κατάχρηση της εξουσίας και δεν λογαριάζει τίποτε, τον ωθούμε να βάλει νερό στο κρασί του...

Ως προς το διαταύτα, σαφώς η συμμετοχή μας στην ψήφο, δεν είναι ούτε κατά διάννοια το κοινωνικό και δημοκρατικό μας καθήκον... Όσο καθόμαστε και περιμένουμε οι υπόλοιποι να μας λύσουν τα χέρια τόσο τίποτε δεν θα γίνεται... και το εννοώ όχι για τις εκλογές, αλλά για την καθημερινότητά μας...

Προτιμώ πολίτες που προασπίζουν το δίκιο στην καθημερινή ζωή τους με κόστος να μην γίνουν αρεστοί, ή πολιτικά ορθοί, από εκείνους που ψηφίζουν... Εκείνους που αντί να μείνουν σιωπηλοί στην αδικία βάζουν μια ήπια κατσάδα κάποιους που φέρονται άκρως ατομικιστικά...

Προτιμώ πολίτες που απείχαν από τις εκλογές, από εκείνους που προέβησαν στην ψήφο με γνώμονα το συμφέρον τους και όχι της κοινωνίας ή τέλος πάντων του ότι στην ΕΕ πρέπει να στείλουμε το καλύτερο υλικό που έχουμε και όχι ότι πιο άπειρο διαθέτουμε για να αποκτήσει εμπειρία...

Τα κόμματα ως προς αυτό το σημείο, και ιδίως τα μεγάλα τα λεγόμενα "εξουσίας" επέδειξαν μια πρωτοφανή απρέπεια, καθορίζοντας στις λίστες ευρωβουλευτών σε εκλόγιμες θέσεις ότι πιο άγνωστο και άπειρο διέθεταν, λες και η ΕΕ είναι πανηγυράκι και πρέπει να πάρουν το βάπτισμα του πυρός...

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που σε όλα τα κλιμάκια της ΕΕ, κανένας έλληνας δεν κατείχε ποτέ νευραλγική θέση, εφόσον στέλναμε εκεί τον πιο έμπιστο και "δικό μας" και όχι τον πιο έμπειρο και ικανό για μια τέτοια θέση...

Οι πολίτες αυτό το πλήρωσαν με το νόμισμα της αποχής... βέβαια καλύτερα θα ήταν να ψήφιζαν τα μικρά στέλνοντας κόλαφο στα 'μεγάλα', από το να ανεβάσουν την αποχή, που έτσι κι αλλιώς κανείς δεν έχει το δικαίωμα να την καρπωθεί...

Για την ώρα φίλε, εγώ αναμένω. Την ιστορία δεν την γράφουμε, την ακολουθούμε... Σήμερα η Ευρώπη, στρέφεται προς μια στάση αναμονής... Δεν είναι τυχαία η διέξοδος πολλών που ήθελαν να ψηφίσουν στα πράσινα κόμματα, αφού οι παραδοσιακές διαχωριστικές γραμμές όσο κι αν έχουν βάση και ισχύουν, ιδιαίτερα για τις φτωχές χώρες σαν τη δική μας, δεν εγγυώνται όταν βρεθούν μπροστά στο κατώφλι της εξουσίας αναγκαστικά και πολιτικές διεξόδους...

Μακρηγόρησα όμως και να με συμπαθάς για αυτό... Πιστεύω ότι το στοίχημα είναι σε εμάς όλους κάθε μέρα... όταν θα αρχίσουμε πολλοί μαζί (και όχι ένας μόνος του γιατί θα τον πουν γραφικό) να υπερασπιζόμαστε το σωστό... Τότε θα γίνει και το πρώτο βήμα...

Χριστίνα (lbt) είπε...

Βαγγέλη μου νομίζω ότι όλοι μας ψηφίζουμε καθημερινά με την στάση μας στα πράγματα, κι όχι καθε τέσσερα χρόνια...
καλό σαββατοκύριακο!

Άνεμος είπε...

Κατ' αρχάς καλησπέρα φίλε μετά από πολύ καιρό.
Λοιπόν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε αυτούς που απέχουν γιατί βαριούνται και σε αυτούς που απέχουν συνειδητά. Προσωπικά μέχρι πρότινος ψήφιζα άκυρο ως διαμαρτυρόμενος. Πλέον απέχω, πάλι ως διαμαρτυρόμενος. Νομίζω πως τα κόμματα που υπάρχουν δεν πρόκειται να κάνουν τη διαφορά αλλά όποιο κόμμα κι αν ξεπεταχτεί με ιδέες και πρόγραμμα θα χρειαστεί να βρει 4 εκ. ψηφοφόρους οπότε θα φθαρεί πριν τα καταφέρει κι έτσι θα περιμένουμε για πάντα. Αν όμως όσοι απέχουν συνειδητά συμμετάσχουν όταν πρέπει κι όταν όντως κάτι υπάρχει που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, θα είναι πιο εύκολο. Κι έπειτα, οι πολιτικοί είναι και ψωνάρες. Όσο δεν τους δίνουμε σημασία τόσο θα καλυτερεύουν για να μας τραβήξουν την προσοχή... για να τους κουνάμε τις απαίσιες σημαίες τους κάτω από τα μπαλκόνια με συνθήματα έτοιμα από πριν για το κάθε σημείο της γραμμένης από άλλους ομιλίας. Τώρα που το σκέφτομαι δε γίνεται τίποτα. Τίποτα. Ψηφίζουμε δεν ψηφίζουμε οι ίδιοι ηλίθιοι θα κυβερνούν για πάντα. Δυστυχώς το βάρος της αλλαγής πέφτει σε εμάς τους ίδιους. Κι είμαι σίγουρος πως ποτέ δεν πρόκειται να γίνουμε αρκετοί ώστε να αλλάξουν τα πράγματα. Το μόνο που έχω παρατηρήσει όλο αυτό τον καιρό είναι άνθρωποι με ελεύθερο πνεύμα μόλις μπαίνουν στο παραβάν να βαραίνει το χέρι τους και να θυμούνται παππούδες γιαγιάδες και εμφύλιους. Ώς εκεί φτάνει η σκέψη μας. Ως εκεί αξίζουμε. ΠΑΣΟΚ ΝΔ 80% και παρέα να κουκουλώνουν σκάνδαλα γιατί μας έκαναν να θεωρούμε αδιανόητη την ποινικοποίηση των πράξεών τους και το φωνάζουν λες και σφάζει βρέφη όποιος ζητάει την τιμωρία των παράνομων πολιτικών. Κι όχι μόνο αυτό αλλά έχουμε πειστεί κιόλας. Στις επόμενες εκλογές θα έχουν 85% οι δυο τους και θα έχουμε μια από τα ίδια. Όχι γιατί θα τους ψηφίσω εγώ, αλλά γιατί όσοι ψήφισαν Καρατζαφέρη θα ψηφίσουν ΝΔ και όσοι ψήφισαν οικολόγους και συνασπισμό, θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ. Για να μη βγει ο αντίπαλος που είναι χειρότερος από το κακό κόμμα που θα ψηφίσουν. Κι έτσι, ο λαός σηκώνει τα χέρια του και βγάζει τα μάτια του μόνος του. Και δεν έχει την παιδεία ώστε να σκεφτεί και μόνο πως πρέπει να σταματήσει να το κάνει.

Artanis είπε...

Αν μας παίρνανε σοβαρά δεν θαείμασταν έτσι όπως είμαστε τώρα...Μόνον τα δικά τους σκέφτονται, τα δικά μας ποτέ...Πάντως αν ήμουνν Ελλάδα, πιθανόν θα ψήφιζα: η ψήφος είναι ένα δικαίωμα που δεν μου χαρίστηκε, όπως δεν χαρίστηκε σε κανέναν μας...
Με αίμα και με αγώνες κερδίθηκε...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Πατερουληηηηη....
ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ, ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΚΑΜΑΡΩΝΕΙΣ!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Jason είπε...

Σε θεωρητικό επίπεδο, τα περί ενεργής συμμετοχής στη δημοκρατία είναι όχι απλώς σωστά, αλλά και αυτονόητα.
Στην πραγματικότητα, νομίζω ότι πιο πιθανό να σε απορροφήσει ένα τόσο κατεστημένο σύστημα παρά να το αλλάξεις εκ των έσω.
Σε κάθε περίπτωση, ένας μόνο τρόπος υπάρχει να μάθει κανείς την απάντηση. Και στην τελική, άλλη ελπίδα δεν υπάρχει.