Τόσος πόνος από ανθρώπους που αγαπάς.
Τόση εγκατάλειψη.
Ερείπιο η ζωή.
Σαν πλινθόκτιστο σπίτι δίχως στέγη.
Μα τα σύνεργα της ζωής,
μπρούντζινα,
κρεμασμένα στους άχρωμους τοίχους,
προσμένουν κάποιο χέρι,
να αναδεύσει το φαγητό
που κόλλησε στο πάτο.
Πρόσεξε μόνο, μη πατήσεις το γρασίδι,
που φύτρωσε στο διαλυμένο βαρέλι του σταριού.
Είναι η ελπίδα της αναγέννησης.
Η αγάπη.
Η αληθινή αγάπη,
πάντα αναγεννάτε.
Subscribe Free
Add to my Page
11 σχόλια:
Έχει γίνει κάτι Βαγγέλη μου?.. Αν μπορώ σε κάτι να βοηθήσω.. να το ξέρεις πως είμαι εδώ έτσι?...
Από την άλλη.. τα άτομα που μπορούν να μας πληγώσουν αληθινά είναι και τα πιο κοντινά, αυτά που τα έχουμε αγαπήσει.. Αλλά ..θα συμφωνήσω απόλυτα με το τέλος του ποιήματος.. η αγάπη αν είναι αληθινή .."πάντα αναγεννάτε"... Καλημέρες..
Βαγγέλη μου,
μάλλον πρέπει να τον πιούμε αυτόν τον καφέ αύριο, σαν να μην μας τα είπες όλα χθες...
Σε φιλώ και τα λέμε αύριο,
μην το σκάσεις!
αν υπάρχει αγάπη, όλα τα προβλήματα λύνονται!
υπομονή, συζήτηση, διάθεση για επίλυση και ανοχή είναι το μυστικό.
αν πάλι δεν αρκούν, η αγάπη είναι καταλύτης!
και μεις εδώ για να συμπαραστεκόμαστε και να βοηθάμε αν απαιτείται η συνδρομή μας!
Αρκεί να έχεις αντοχή και ελπίδα να περιμένεις...
Καλησπέρα Επίκουρε, φιλιά από ΝΖ...
Στην αναγέννηση, λοιπόν!
Μάλλον δεν ακούω καλά τελευταία..
...κι εγώ που λέω ότι χαμόγελα ψαρεύω
που είναι η ψαριά μου;
Χαμογέλα.Αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα!
Ααααα...ως εδώ κύριε Βαγγέλη μας!
Επειδή δεν μπορείς να βρεις μανιτάρια στο δάσος και σε πιάσαμε στα πράσα να τα αγοράζεις, έπεσες στις μαύρες πλερέζες;
Φυλαχτείτε όλοι οι Θεσσαλονικείς... σε κάνα μήνα ερχοοοοοοοοοοόμαστε!!!
(καλά, θα κάνουμε κι ένα τηλέφωνο πριν μη είστε ακόμα στο γιαπί.. μα που τα ξέρω όλα τσ τσ τσ...)
Φιλιά πολλά!
Αγαπητέ epikure καλησπέρα... Οι άνθρωποι κάνουν το πέρασμά τους από τα δικά μας βλέμματα κι από τη ζωή μας... πόσοι και πόσοι... ύστερα φεύγουν το ρεύμα της ζωής τους πάει μακριά... Δεν είναι πλέον εδώ, και το παράξενο είναι που βλέπεις κάποιους στο δρόμο και δεν σε χαιρετούν καν, ενώ κάποτε σου εκμυστηρεύτηκαν τόσα και τόσα. Πολλών τα "σκεύη" μένουν κρεμασμένα... άλλων ένα μπλουζάκι που με τίποτε δεν θέλεις να πετάξεις, άλλων ένα βιβλίο που το ξέχασαν στο ράφι σου, άλλων μια φωτογραφία ανέμελλων στιγμών... Μα όπως το λες, είναι και κάποιοι που είναι πάντοτε δίπλα πιστοί σωστοί σύντροφοι... Η αγάπη είναι η ελπίδα της αναγέννησης. Η μανία μας ο σατανάς που έχουμε μέσα μας στο να ξαναχτίζουμε μαζί με αυτούς που αγαπάμε...
Να είσαι καλά κι ότι κι αν σου συμβαίνει να ξέρεις πως με αγάπη ξεπερνιέται...
Βαγγέλη, ήρθε η άνοιξη.
Περιμένουμε το χαμόγελο σου!
Καλησπερα!
Καλο μηνα και καλη εποχη, οπως ελεγε η μικροτερη κορη μου οταν ηταν μικρουλα!
Τι ομορφες μουσικες ακουμε!
Να εισαι καλα!
Δημοσίευση σχολίου