Όταν μοιράζεσαι τη χαρά σου,δεν δημιουργείς φυλακή για κανέναν.
Απλώς δίνεις.
Ούτε και προσδοκείς ευγνωμοσύνη , ή ευχαριστώ, γιατί δεν δίνεις περιμένοντας να πάρεις κάτι.
Δίνεις επειδή είσαι τόσο γεμάτος , που είσαι υποχρεωμένος να δώσεις.
Έτσι, αν κάποιος είναι ευγνώμων, εσύ είσαι ευγνώμων προς το άτομο που έχει αποδεχτεί την αγάπη σου, που έχει αποδεχτεί το δώρο σου.
Και όσο περισσότερο μοιράζεσαι, όσο περισσότερο δίνεις, τόσο περισσότερο έχεις.
Έτσι, αυτό δεν σε κάνει τσιγκούνη, δεν δημιουργεί ένα καινούργιο φόβο πως "μπορεί να το χάσω".
Στην πραγματικότητα, όσο περισσότερο το χάνεις, τόσο περισσότερο φρέσκα νερά ρέουν μέσα σου,από πηγές που δεν γνώριζες πριν.
Έτσι, δεν θα σου πω να κάνεις κάτι για την μοναξιά σου.
Κοίταξε απλώς την μοναχικότητά σου.
Αφιερωμένο στην αγαπημένη μου roadartist.
Απόσπασμα από την μοναξιά στην μοναχικότητα. OSHO Εκδόσεις ΡΕΜΠΕΛ.
30 σχόλια:
Δεν είναι καθόλου εύκολο να σχολιάσω σε αυτή την ανάρτηση.
Τα είπες όλα, μέσα από αυτό το απόσπασμα, που επέλεξες..
Το Χορευτή σου..τον έχω τώρα εδώ στο γραφείο δίπλα μου..και πραγματικά από τη στιγμή που τον έστειλες νιώθω μια θετική αύρα να έχει μπεί στο σπίτι μου. Είναι πολύ περίεργο να τον βλέπω και μέσα από την οθόνη..Δεν νομιζω πραγματικά πλέον να τον αποχωριστω ποτέ!!
Τι να γράψω "ευχαριστώ"???
Είναι τόσο πολύ λίγο.
Εύχομαι να το αξίζω.. :)
Να εισαι πάντα γερός, δυνατός, να διατηρήσεις πάντα αυτή την αγάπη που έχεις μέσα σου για τους ανθρώπους. Αν το διαδίκτυο ενώνει έτσι τους ανθρώπους, τότε το ευχαριστώ.
Να είσαι πάντα καλά...... :))
Πολύ ωραίος φίλε!!!! Να είσαι καλά!!!
Καλησπέρα...
Είναι τόσο δυνατό το κείμενο που δεν μπορώ εύκολα να βρω λόγια να το σχολιάσω... δεν έχει και νόημα άλλωστε...
«Όταν μοιράζεσαι τη χαρά σου,δεν δημιουργείς φυλακή για κανέναν.»
Τι αξία έχει η οποιαδήποτε χαρά αν δεν τη μοιράζεσαι? Τι αξία έχει ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα όταν δεν έχεις δίπλα σου φωτεινά πρόσωπα να το μοιραστείς?
«Στην πραγματικότητα, όσο περισσότερο το χάνεις, τόσο περισσότερο φρέσκα νερά ρέουν μέσα σου,από πηγές που δεν γνώριζες πριν.» Αυτό που έδωσες, που χάρισες, είναι ένα δικό σου κομμάτι στους άλλους... συνεχίζει να διατηρεί τη δική του δυναμική... έστω και αν μερικές φορές οι άλλοι δεν είναι τόσο δεκτικοί... στο να πάρουν...
Δεν μπορώ να μην ανακαλέσω στη μνήμη μου πόσο μεγάλη χαρά έχω νιώσει όταν κάποιες φορές απέδωσα κάτι σε κάποιον/α. Κάποιες φορές αυτά τα πράγματα ήταν ευτελή, ή οι παραλήπτες τους δεν τα εξετίμησαν όσο εγώ, όμως και αυτό ακόμη διόλου δεν με ένοιαξε.. Αρκεί που τη στιγμή της αποστολής, ήταν δεκτικοί και πήραν τα δώρα μου...
Άλλωστε ως Δαναοί τα δώρα πάντοτε τα βλέπαμε επιφυλλακτικά, είτε ως δέσμευση, είτε ως ένα διστακτικό βήμα παραπάνω είτε ως υποχρέωση... τίποτε από αυτά όμως...
Όπως πολύ σωστά λέει το κείμενο απλώς «μοιράζεσαι τη χαρά σου,δεν δημιουργείς φυλακή για κανέναν»
Ένιωσα μια μεγάλη χαρά για αυτό που διάβασα Επίκουρε...
Καλλιτεχνιδα της ψυχης μου. Ειμαι σιγουρος πως τηνιδια χαρα μοιραζοσουν μαζι μου , οταν σε καποιες δυσκολες μερες μου εστελνες με μειλ τραγουδια και μουσικες της Καραινδρου. Βλεπεις λοιπον , πως σ'αυτην την ζωη ολα ειναι ανταποδοτικα.οτι δινεις περνεις. Η αγαπη μονο αγαπη μπορει να φερει.Ειμαι διπλα ευτυχης και για αυτο σ'ευχαριστω.
Π.Λυβιε σ'ευχαριστω πολυ. Την αγαπη μου.
Nikiple απο τοτε που βρεθηκα στην μπλογκοσφαιρα περασαν εξη μηνες.Νοιοθω ομως πως ημουν απο παντα εδω. Εχω παρει τοσα πολλα απο την επικοινωνια μας,που νοιωθω πληρης. Τα συναισθηματα τις περισσοτερες φορες ειναι αδυνατον να περιγραφουν με λεξεις. Ετσι καποιες φορες χρειαζεται κατι παραπανω για να φτασουν στον προορισμο τους. Αυτο προσπαθω να κανω. Μονο ετσι θα ανακαλυπτω συνεχως νεες πηγες.
Ελπιζω καποια στιγμη να μας δοθει η δυνατοτητα να τα πουμε και δια ζωσης. Εχουμε τοσα πολλα...
Όσα ψέματα ή αλήθειες κι αν είπαν για τον αείμνηστο, τελικά τα λόγια του είναι που μένουν.
Πολύ δυνατή επιλογή φίλε Επίκουρε! Καλησπέρα!
Πάλι μπροστά μου αυτές οι έννοιες!!!!
Εγώ είμαι τσιγκούνης ..πολύ,πονάω άμα
δίνω,άρα το δώρο μου είναι πιο ακριβό
αφού έχει μεγαλύτερη ζήτηση,τη δικιά μου πρώτα.
Και δε με ψήνεις ,άμα το δώσεις πάει πέταξε,..ποιά χαρά!
Επίσης μ αρέσει να παίρνω ,ειδικά ότι μαγειρεύεις,και χωρίς τύψεις,αφού εσένα σ΄αρέσει να δίνεις!
..γιαυτό κάνουμε καλή παρέα!
Φαντάζεσαι ένα κόσμο που όλοι θα δίνουν ;Κόλαση!
Φίλε
Kαλημέρα καρδούλα μου...
Λυτρωτικό το χιούμορ του φίλου kostaslogh!!!
Φίλε Kostaslogh,
εγώ δεν δοκίμασα ακόμα την μαγειρική του φίλου μας,μου χρωστάει αλλά και εγώ το ίδιο.Θα έχω μάλλον την χαρά (μα και την αγωνία) να τους ευχαριστήσω πρώτη...
Τους περιμένω το Σαββατοκύριακο για κατσικάκι βουνίσιο!!!
Δεν το ξέρει ακόμα τώρα το μαθαίνει.
Το κείμενο Βαγγέλη μου είναι τόσο δυνατό... τα λέει όλα.
Μα και εσύ με τη ζωή σου το ίδιο κάνεις...
Τα δώρα σου ανεκτίμητα για τους τυχερούς που τα γεύονται.
Τρύπωσα κι εγώ σε μια γωνιά τώρα τελευταία...Στη ζεστασιά της αγκαλιάς σου...
Σε ευχαριστώ για όλα...
Που είσαι από όνειρα πλασμένος...
Που 'χεις ψηλά το βλέμμα...
Πήγαινε ως τη καλή μας φίλη εκεί ψηλά στο δάσος σε παρακαλώ...
Θα χαρεί...
Μια αγκαλιά σου στέλνω...
να σε λούσει σαν λυτρωτική βροχή...
πολύ ωραίο κείμενο, thanks!
Γειά σου βαγγελάκη!!
Μπήκα να σου πω πόσο ωραίο είναι μα δίνεις χωρίς να σε νοιάζει να σου ανταποδώσουν, αλλά μόλις διάβασα το σχόλιο του Κώστα... ένα καλομαγειρεμένο πιάτο μανιτάρια θα το ήθελα κι εγώ!! :)))
Καλό βραααάδυ!!!
Δεν σκέφτονται όλοι έτσι.....
Μόνο οι καλοί... μόνο οι επίκουροι...
Χαιρετισμούς!!!!!!
Επίκουρε,
εδώ ταιριάζει αυτό της Βαμβουνάκη, που λέει ο φίλος μας ο Γιάννης. "Γεμίζουμε μονάχα απ την αγάπη που εμείς δίνουμε, από την πίστη που ασκούμε, απ όσα δικά μας χαρίζουμε,ακόμη και η ψυχή δια της απωλείας της κερδίζεται."
Μακάρι να υπήρχαν κι άλλοι που να πίστευαν στα λόγια αυτά.
Εμένα η ζωή μου μέχρι τώρα μου έχει δείξει πως όσο περισσότερο δίνεις τόσο περισσότερο ζητούν οι άλλοι από εσένα και όταν δώσεις και το τελευταίο κομμάτι σου για να χαρούν οι άλλοι απλώς σε πετάνε....
Παρόλα αυτά όμως γιατί όπως λέει και μία καλή μου φίλη είμαι ανεπίδεκτη μαθήσεως, εγώ εξακολουθώ να δίνω όσα "ψιχουλάκια" αγάπης μπορώ.
Κάποτε ίσως καταλάβουν .
Μαζί σου Κωστή μου.
Αν όλοι οι φίλοι μου είναι σαν και σε , δεν με πειράζει διόλου μόνο να δίνω.
Αλλα στο μαγείρεμα θα ζητήσω κι ένα χέρι βοήθεια.
Ξέρω πως σ' αρέσει!
Εκεί να δεις κόλαση!!!
Ιππολύτη μου , καλώς την αμαζόνα!
Έτσι δεν σε λέει η αγαπημένη μας φίλη?
Ευτυχώς που τρύπωσες κι'εσύ και φωτίστηκε η γειτονιά μας.
Να είσαι καλά καρδούλα!
Φιλιά πολλά!
Για το σαββάτο θα σου πω.
celsius33 ,Καλώς ήρθες φίλε.
Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Μανιταράκι μου γλυκό μου Μαράκι, αν δεν πάρεις τον Λ να ρθείτε εδώ πάνω ,το κώλο σου να βαράς κάτω , μανιτάρια δεν τρώς.
Αμ πώς!!!
Φιλιά Μαράκι μου.
Αχ! Αρχιτεκτόνισά μου χαθήκαμε!
Γμ την αδικία μου, που θα πάει ,δεν θα βρούμε λίγο χρόνο?
Όσο για το ποιοί και πόσοι σκέφτονται έτσι ,φοβάμαι πως ούτε οι επίκουροι πάντα...
Φχαριστώ φιλενάδα.
Να είσαι καλά.
Φιλιά πολλά!
Αν και καθήμενη ορθώς μίλησες Κωνσταντινιά μου!
Παρασκευή και ορθολογικώς θα μιλήσουμε!
Φιλιά ηλεκτρονικά για να αποφεύγουμε και τους ιούς και τις κόρες.
Καλώς την μάνα κουράγιο.
Μη στεναχωριέσαι γλυκιά μου.
Αν μετρήσεις τις στιγμές που με κάποιο τρόπο γλύκαναν την ψυχή σου οι ματιές των παιδιών σου ,φτάνουν για όσα τραβάς σ' αυτή την ζωή.
Άλλωστε θα ρθει καιρός για την ανάπαυση που θα μας κάνει να αποζητάμε αυτή την συνεχή ενασχόληση με τα πάντα.
Πρόσφερε με χαμόγελο ότι προσφέρεις ,γιατί αλλιώς δεν πιάνει τόπο.
Να είσαι καλά.
Ρε Άνεμε . Αόρατος είσαι και σε προσπέρασα ασχολίαστο!
ΟSHO συγχωρεμένος κι' αν είναι πολλά από ΟSHA μας άφησε είναι καταπληκτικά και άξια μελέτης και ανάλυσης.
Μ' ένα κρασάκι βρίσκουμε ευκολότερα την σωστή κατάληξη της σκέψης.
Τί λές?
Αχ, Επίκουρε, εκείνο που δε σχολιάστηκε ακόμα είναι η αντίφαση που προκαλεί η σημερινή ζωή με το ροκάνισμά της του χρόνου μας και η ανάγκη μας να παίρνουμε και να δίνουμε έξω από τη δίνη αυτή.
Αμείλικτος πόλεμος, καθημερινός, να νικήσω την κούραση ( που τόσες φορές είναι ψυχική ), να βρω τον εαυτό μου. "Φεύγω, φεύγω, κάθε μέρα φεύγω, στην καρδιά μου όλο πιο κοντά"...
Τα γράφω αυτά γιατί ενώ από το σχολικό μας μπλογκ όλο και παίρνω είδηση κάποιες ζεστές παρουσίες του διαδικτύου, δεν έχω τον καιρό να τις χαρώ με την άργητα που τους πρέπει. Κι όταν τρυπώσω από μια χαραμάδα σε κάτι, όπως το ιστολόγιό σου, γαληνεύω και χαίρομαι αυτή τη "γνωριμιά των ανθρώπων" - όπως την έλεγε ο Δημήτρης Χατζής.
Τέλος πάντων. Μιλάω πολύ, ίσως επειδή δεν μπορώ να σκαλίζω ωραία το ξύλο! :-) Θα προσπαθήσω να δραπετεύω και να σου 'ρχομαι κάπου κάπου.
η μοναχικότητα σου μοναδική
και η μοναδικότητα σου μοναχική
γλυκεια αδιέξοδος
Σημερα πέρασα στα βιαστικά από το κτίριο σου... έκανα λάθος στο διάδρομο.. και είδα το γραφείο σου...
Καθόταν μία κοπελιά... οπότε... δεν πέρασα μέσα να σε χαιρετήσω....
Μία άλλη φοραααααααααα
:-)))))
Τζιβαέρι μου, γλυκό!
Τι να πω..τώρα..και να δεις και τι σου έφερα..
Στην Αρτίστα μας, τη γλυκιά μας κόρη..έχω κάνει αφιέρωση στο τζιβαέρι..και από τη ροή που θα σου αρέσει σου αφήνω το παρακάτω..γιατί το είχα μαζί μου.. ο OSHO μου αρέσει, αλλά τον Φρομ τον λατρεύω.
Η επιλογή σου όπως είσαι..ψυχή μου!
..Δε δίνει με το σκοπό να πάρει.
Η προσφορά είναι από μόνη της μια εξαίσια χαρά.
Καθώς όμως δίνει , δεν μπορεί παρά να γεννήσει κάτι καινούριο μέσα στον άλλο άνθρωπο , και αυτό που γεννιέται αντανακλάται πάλι σ’ αυτόν.
Όταν αληθινά δίνεις, δεν μπορεί παρά να λάβεις εκείνο
που σου ξαναδίνεται.
Το να δίνεις έχει σαν επακόλουθο να μεταβάλλεις και στον άλλο άνθρωπο σε δότη, γι’
αυτό και οι δυο μετέχουν στη χαρά αυτού του καινούριου που δημιούργησαν.
Στην πράξη της προσφοράς κάτι νέο γεννιέται και τα δυο πρόσωπα νιώθουν ευγνωμοσύνη για τη ζωή που γεννήθηκε και για τους δυο τους.
Έριχ Φρομ
Φιλιά πολλά!
Καλό σου απόγευμα!
ΥΓ
Να πας στη ροή..θα σου αρέσει..είναι αφιερωμένη στο στρες και στη διαχείρησή του..
ΙΘΑΚΟΣ : Καλημέρα αδερφέ μου ΕΠΙΚΟΥΡΕ σε βρήκα. Εύχομαι να ξεκινάει καλά η εβδομάδα σου. Θέλω να ατσαλωθείς να οπλιστείς με δύναμη. Μην κάνεις πίσω. Τα προβλήματα θα περάσουν σύντομα. Αρχίζει η μεγάλη σύναξη. Βρίσκουμε ο ένας τον άλλον. Με την ΙΠΠΟΛΥΤΗ επικοινωνήσαμε με μαιλ. Μην στεναχωριέσαι για τίποτα. Σμίλευσε το ξύλο της ελιάς. Ασε να βγέι από μέσα η μορφή που θέλει. Γίνε το εργαλείο. Ο χορευτής ή αθλητής σου, ας είναι το σύμβολο της ομάδας μας. Ζούμε. Κράτα τις στιγμές. Η ζωή μας θέλει ενέσεις ευτυχίας για να πάρουμε κουράγιο γιά το αύριο. Σου στέλνω την αύρα τησ θάλασσας που αντίκρυσα μόλις ξύπνησα. Ξέρω ότι την θέλεις. Κοίτα την με τα μάτια μου. Η αγάπη ΔΕΝ είναι φυλακή, αλλά βάλσαμο. Ο άλλος ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ.
Αδερφέ μου είδα το μήνυμά σου στο Βλοκ μου. Ας είναι καλά η Ιππολύτη, αυτή η δυνατή θρυαλλίδα του πνεύματος. Μην στεναχωριέσαι Θα βάλει φωτιά στο κόκκινο φουστάνι της mareld όταν θα χορεύει με τις καστανιέτες της σε ρυθμούς Ανδαλουσίας φλαμέγκο. Είναι κοντά μας η roadartist δεν έφυγε είναι εδώ κοντά μας. Ολοι σου λένε, πέταξε από πάνω σου το βαρύ φορτίο...ζησε. Η ζωή τραβάει μπροστά. Ασε πίσω σου τα προβλήματα.. οι μικρότητες είναι για άλλους. Σμίλευσε την ελιά. Αυτή έθρεψε τους προγόνους μας. Το λάδι της άλειψε τις πληγές τους & το σώμα τους. Το λάδι της.... τους φώτισε. Τα κλαδιά της στεφάνωσαν τους ολυμπιονίκες μας. Τα κλαδιά της έγιναν προσάνναμα για να ζεσταθούμε ακόμα & σήμερα. Οι ρίζες της έγιναν λατρευτικά σύμβολα. Σύγχρονα ξόανα. Πιάσε λοιπόν το κομμάτι το ξύλο της ελιάσ & άστο να σου μιλήσει όπως σου μιλάω εγώ. Ασε να αποκαλυφτεί η μορφή που κρύβεται μέσα του. Σκέψου τι θα βγεί μέσα από την ψυχή σου....όταν σε αγγίξει η μάγισσα με το ραβδάκι της. Η Αμαζόνα Ιππολύτη σου έδειξε τον δρόμο. Ακουλούθησέ τον. Ας τους νεκρούς να σέρνονται. Ατσαλώσου & Προχώρα αδερφέ μου. Μην φοβάσαι τίποτα. Μην φοβάσαι τους μικρούς & ανίσχυρους. Ολοι κάποτε, όσο & αν είναι ισχυροί πέφτουν. Οσο πιό δυνατοί είναι, τόσο πιό εύκολα πέφτουν. Δεν ζούμε λαθραία αδερφέ μου ΕΠΙΚΟΥΡΕ όπως μου έγραψες. Αλλά ΛΑΘΕ ΒΙΩΣΑΣ. Απολαμβάνουμε τας ηδονάς του κήπου... ζώντας στην αφάνεια... χωρίς τιμές & πλούτη. Τα πλούτη είναι μέσα στην ψυχή σου. Αυτά που απλόχερα σκορπάς. Μην απελπίζεσαι & δεν θα αργήσει.... Η φωτεινή μέρα έρχεται. Κοίτα την Ιππολύτη μαζεύει λουλουδάκια για να πλέξει το στεφάνι της αγάπης. Η mareld σου λέει ότι η χαρά γεννάει νέα μεγαλύτερη χαρά. Το να δίνεις ... σημαίνει ότι έχεις αποθέματα αγάπης & αυτά ναι...να είσαι σίγουρος είναι ανεξάντλητα. Τα κύματα της θάλασσας έρχονται το ένα πίσω από τα άλλο & δεν στερεύουν.... ένας αέναος αγώνας. Σου έγραψα η αγάπη ΔΕΝ είναι φυλακή... Κάποια ψυχή κάπου κάποτε θα νιώσει αυτούς τους παλμούς & θάρθει κοντά σου χωρίς να το καταλάβεις. Θέλω να είσαι όμως & εσύ παρών. Βγές από την μοναξιά σου. Ολοι εδώ είμαστε μαζί σου συνοδοιπόροι σου. Διδάσκοντες & διδασκόμενοι. Παρε κουράγιο από την mareld & όρθωσε το ανάστημά σου. Περιμένω νέα σου. Ο άλλος Επικουρος.
Πανέμορφη ανάρτηση-αφιέρωμα για ΑΠΟΔΕΚΤΡΙΑ ΜΕ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΨΥΧΗ!!!!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Καλημερούδια κι απο μένα, μετά απο σιγή πολλών ημερών.
Πανέμορφο το κείμενο, μα και τα σχόλια που ακολούθησαν μελένια.Ναι, η αγάπη μόνο αγάπη φέρνει! Αν το πιστέψουμε, έτσι ίδια και απαράλαχτα μας βγαίνει.
Πότε με το καλό θα πάμε πάλι στο βουνό ψηλά εκεί?Ισως όχι για μανιτάρια , αλλά για τη διαδρομή και την υπέροχη παρέα.
Τα φιλιά μου
Δημοσίευση σχολίου