Μέσα στην δίνη αισιοδοξίας των ημερών και την ψυχική ανάταση της πλειοψηφίας των συμπολιτών μας, για τη σθεναρή στάση του Αλέξη Τσίπρα και του Γιάνη Βαρουφάκη στην έναρξη των διαπραγματεύσεων με τους Ευρωπαίου εταίρους μας, έχουμε αφήσει την εικόνα καταστροφής που παρουσιάζει η οικονομία της χώρας μας, πίσω από το παραβάν.
Ακόμη και αν όλα πάνε κατ΄ευχή σ' αυτές τις διαπραγματεύσεις, αν δε βρεθούμε με σχέδιο και όραμα να αντιμετωπίσουμε τα κακώς κείμενα σε όλους τους τομείς που είναι τροχοπέδη στην ανάπτυξη, η λύση δε θα είναι αποδοτική και βιώσιμη.
Οι λέξεις στον τόπο μας έχουν κακοπάθει, παρ' όλα αυτά, είμαι υποχρεωμένος να τις χρησιμοποιήσω.
Πρέπει να επανιδρυθεί το κράτος.
Πρέπει να απαιτήσουμε να αλλάξουν όλα τα μέλη της δημόσιας διοίκησης που έχουν σαπίσει και κακοφορμισμένα μεταφέρουν τη σαπίλα σε όλη την κοινωνία.
Υγεία, παιδεία, στρατός, δικαιοσύνη, δυνάμεις ασφαλείας, λειτουργούν κύρια και πρώτιστα σαν μηχανισμοί αποκατάστασης ημετέρων και δευτερευόντως σαν υπηρεσίες κοινωνικής προσφοράς και υποστήριξης των δομών του κράτους.
Είναι μια εγκαθιδρυμένη νοοτροπία χρόνων που δε μπορεί να αποβληθεί σε μικρό χρονικό διάστημα και χρειάζεται συνειδητή προσπάθεια όλων μας για να ανατραπεί.
Έχει διαλυθεί ο πρωτογενής τομέας που είναι ο βασικός πυλώνας ανάπτυξης μιας οικονομίας και οι αδυναμία να επιστρέψουμε ως πολίτες σε αυτή τη παραγωγική διαδικασία είναι εμφανής.
Εκπαιδευτήκαμε να προσφέρουμε υπηρεσίες, να είμαστε γρανάζια του εμπορίου και καταναλωτές φθηνών εισαγόμενων προϊόντων.
Πολίτες πελάτες και όχι πολίτες παραγωγοί.
Δεν έχω σπουδάσει και δεν έχω τη γνώση που χρειάζεται για να κάνω οικονομική ανάλυση και να προτείνω λύσεις.
Μια απλή διαπίστωση κάνω σαν άνθρωπος που έχω καταναλώσει τις ώρες της ζωής μου μέσα στην αγορά και συναλλάχθηκα με χιλιάδες άλλους όλα αυτά τα χρόνια.
Θυμάμαι τη δεκαετία του 70, χιλιάδες άνθρωποι να ασχολούνται με την κατασκευή ρούχων και υποδημάτων. Υπήρχε μια εύρωστη παραγωγική διαδικασία σε όλους τους τομείς.
Καλλιέργεια και επεξεργασία βάμβακος, κλωστοβιομηχανία, πλεκτήρια, βαφεία, σχεδιαστές ρούχων, βιοτεχνίες με χιλιάδες ανθρώπους να απασχολούνται σε παρεμφερή επαγγέλματα.
Το ίδιο και στην υπόδηση. Εκτροφή ζώων, δέρματα και βυρσοδεψία, υποδηματοποιοί και χιλιάδες ανθρώπους να απασχολούνται και να προοδεύουν.
Χάθηκαν χιλιάδες θέσεις εργασίας και παράλληλα και η γνώση που υπήρχε για όλα αυτά.
Αγροτική παραγωγή και ανάπτυξη.
Δημιουργήθηκαν συνεταιρισμοί που αντί να γίνουν μοχλοί ανάπτυξης, έγιναν εστίες μολυσματικής κοινωνικής συμπεριφοράς των αγροτών μας και διέλυσαν την αγροτική οικονομία.
Κατακλύστηκε η Ελληνική επικράτεια με χιλιάδες αγροτικά μηχανήματα που αρκούν να καλλιεργήσουν ολόκληρη την ήπειρο. Ο κάθε ένας που ήθελε να γίνει αγρότης, αντί να συνεταιριστεί με υγιείς συνθήκες, δανειζόταν και αγόραζε εξοπλισμό που δεν έφτανε η ζωή δυο γενεών να αποπληρώσει τα δάνεια.
Δίχως εθνική πολιτική και προγραμματισμό, γεωργική ανάπτυξη και αποτελεσματικότητα δεν μπορεί να υπάρχει.
Μικρές κοινότητες, με υπόδειγμα την Ανάβρα, μπορούν να κάνουν θαύματα, με την καθοδήγηση των κατάλληλων ανθρώπων.
Μπορούμε να βαδίσουμε στο δρόμο της ανάπτυξης μόνο αν αποβάλλουμε το εγώ και δουλέψουμε με το εμείς.
Σαν κοινωνία, τα μάτια μας δεκατέσσερα μην επιτρέψουμε ποτέ στο μέλλον, την ανάπτυξη κομματικών στρατών που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να βολεύουν τον εαυτό τους και του ομοίους τους σε βάρος της κοινωνίας.
Κριτική σκέψη και συμμετοχή στη διαμόρφωση του πλαισίου πριν τη λήψη αποφάσεων είναι το ζητούμενο.
Να πάψει η εξουσία να βρίσκεται σε αποστειρωμένο περιβάλλον, μακριά από τους πολίτες που υποτίθεται πως υπηρετεί.
Δεν έχουμε τη παιδεία για όλα αυτά, όμως πρέπει να κάνουμε την ανάγκη φιλοτιμία και να το επιδιώξουμε, κινητοποιώντας όλους όσους έχουν τη δυνατότητα, να αποκτήσουν και τη διάθεση της συμμετοχής και να μας εκπαιδεύουν προς αυτή την κατεύθυνση.
Εδώ χρειαζόμαστε τους νέους μας που γέμισαν με πτυχία και αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό.
Τώρα είναι η ώρα να διαμορφώσουν το κόσμο που θέλουν να ζήσουν και να μεγαλώσουν τις οικογένειες που θα φτιάξουν.
Αυτό πρέπει να είναι το διακύβευμα.
Αυτή θα πρέπει να είναι η απαίτησή μας από την πρώτη κυβέρνηση της αριστεράς στη χώρα μας.
Ακόμη και αν όλα πάνε κατ΄ευχή σ' αυτές τις διαπραγματεύσεις, αν δε βρεθούμε με σχέδιο και όραμα να αντιμετωπίσουμε τα κακώς κείμενα σε όλους τους τομείς που είναι τροχοπέδη στην ανάπτυξη, η λύση δε θα είναι αποδοτική και βιώσιμη.
Οι λέξεις στον τόπο μας έχουν κακοπάθει, παρ' όλα αυτά, είμαι υποχρεωμένος να τις χρησιμοποιήσω.
Πρέπει να επανιδρυθεί το κράτος.
Πρέπει να απαιτήσουμε να αλλάξουν όλα τα μέλη της δημόσιας διοίκησης που έχουν σαπίσει και κακοφορμισμένα μεταφέρουν τη σαπίλα σε όλη την κοινωνία.
Υγεία, παιδεία, στρατός, δικαιοσύνη, δυνάμεις ασφαλείας, λειτουργούν κύρια και πρώτιστα σαν μηχανισμοί αποκατάστασης ημετέρων και δευτερευόντως σαν υπηρεσίες κοινωνικής προσφοράς και υποστήριξης των δομών του κράτους.
Είναι μια εγκαθιδρυμένη νοοτροπία χρόνων που δε μπορεί να αποβληθεί σε μικρό χρονικό διάστημα και χρειάζεται συνειδητή προσπάθεια όλων μας για να ανατραπεί.
Έχει διαλυθεί ο πρωτογενής τομέας που είναι ο βασικός πυλώνας ανάπτυξης μιας οικονομίας και οι αδυναμία να επιστρέψουμε ως πολίτες σε αυτή τη παραγωγική διαδικασία είναι εμφανής.
Εκπαιδευτήκαμε να προσφέρουμε υπηρεσίες, να είμαστε γρανάζια του εμπορίου και καταναλωτές φθηνών εισαγόμενων προϊόντων.
Πολίτες πελάτες και όχι πολίτες παραγωγοί.
Δεν έχω σπουδάσει και δεν έχω τη γνώση που χρειάζεται για να κάνω οικονομική ανάλυση και να προτείνω λύσεις.
Μια απλή διαπίστωση κάνω σαν άνθρωπος που έχω καταναλώσει τις ώρες της ζωής μου μέσα στην αγορά και συναλλάχθηκα με χιλιάδες άλλους όλα αυτά τα χρόνια.
Θυμάμαι τη δεκαετία του 70, χιλιάδες άνθρωποι να ασχολούνται με την κατασκευή ρούχων και υποδημάτων. Υπήρχε μια εύρωστη παραγωγική διαδικασία σε όλους τους τομείς.
Καλλιέργεια και επεξεργασία βάμβακος, κλωστοβιομηχανία, πλεκτήρια, βαφεία, σχεδιαστές ρούχων, βιοτεχνίες με χιλιάδες ανθρώπους να απασχολούνται σε παρεμφερή επαγγέλματα.
Το ίδιο και στην υπόδηση. Εκτροφή ζώων, δέρματα και βυρσοδεψία, υποδηματοποιοί και χιλιάδες ανθρώπους να απασχολούνται και να προοδεύουν.
Χάθηκαν χιλιάδες θέσεις εργασίας και παράλληλα και η γνώση που υπήρχε για όλα αυτά.
Αγροτική παραγωγή και ανάπτυξη.
Δημιουργήθηκαν συνεταιρισμοί που αντί να γίνουν μοχλοί ανάπτυξης, έγιναν εστίες μολυσματικής κοινωνικής συμπεριφοράς των αγροτών μας και διέλυσαν την αγροτική οικονομία.
Κατακλύστηκε η Ελληνική επικράτεια με χιλιάδες αγροτικά μηχανήματα που αρκούν να καλλιεργήσουν ολόκληρη την ήπειρο. Ο κάθε ένας που ήθελε να γίνει αγρότης, αντί να συνεταιριστεί με υγιείς συνθήκες, δανειζόταν και αγόραζε εξοπλισμό που δεν έφτανε η ζωή δυο γενεών να αποπληρώσει τα δάνεια.
Δίχως εθνική πολιτική και προγραμματισμό, γεωργική ανάπτυξη και αποτελεσματικότητα δεν μπορεί να υπάρχει.
Μικρές κοινότητες, με υπόδειγμα την Ανάβρα, μπορούν να κάνουν θαύματα, με την καθοδήγηση των κατάλληλων ανθρώπων.
Μπορούμε να βαδίσουμε στο δρόμο της ανάπτυξης μόνο αν αποβάλλουμε το εγώ και δουλέψουμε με το εμείς.
Σαν κοινωνία, τα μάτια μας δεκατέσσερα μην επιτρέψουμε ποτέ στο μέλλον, την ανάπτυξη κομματικών στρατών που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να βολεύουν τον εαυτό τους και του ομοίους τους σε βάρος της κοινωνίας.
Κριτική σκέψη και συμμετοχή στη διαμόρφωση του πλαισίου πριν τη λήψη αποφάσεων είναι το ζητούμενο.
Να πάψει η εξουσία να βρίσκεται σε αποστειρωμένο περιβάλλον, μακριά από τους πολίτες που υποτίθεται πως υπηρετεί.
Δεν έχουμε τη παιδεία για όλα αυτά, όμως πρέπει να κάνουμε την ανάγκη φιλοτιμία και να το επιδιώξουμε, κινητοποιώντας όλους όσους έχουν τη δυνατότητα, να αποκτήσουν και τη διάθεση της συμμετοχής και να μας εκπαιδεύουν προς αυτή την κατεύθυνση.
Εδώ χρειαζόμαστε τους νέους μας που γέμισαν με πτυχία και αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό.
Τώρα είναι η ώρα να διαμορφώσουν το κόσμο που θέλουν να ζήσουν και να μεγαλώσουν τις οικογένειες που θα φτιάξουν.
Αυτό πρέπει να είναι το διακύβευμα.
Αυτή θα πρέπει να είναι η απαίτησή μας από την πρώτη κυβέρνηση της αριστεράς στη χώρα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου