ΑΛΚΗΣ ΑΛΚΑΙΟΣ (ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΛΙΑΡΟΣ)

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ

Το συγκεκριμένο επεισόδιο της σειράς «Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ» είναι αφιερωμένο στον ποιητή και στιχουργό ΑΛΚΗ ΑΛΚΑΙΟ (πραγματικό όνομα ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΛΙΑΡΟΣ). Παρουσιάζει μέρος από την πορεία του στο χώρο της δισκογραφίας που αφορά στη συνεργασία του με τον συνθέτη ΘΑΝΟ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟ και ειδικότερα στον δίσκο «Εμπάργκο» (1982). Ο ποιητής ΑΛΚΗΣ ΑΛΚΑΙΟΣ μιλάει για τη γνωριμία του με τον συνθέτη στα τέλη της δεκαετίας του ’70 που σηματοδότησε το ξεκίνημα μιας μακράς και γόνιμης μεταξύ τους συνεργασίας. Οι δυο δημιουργοί συνομιλούν και αναφέρονται στο κλίμα και στις συνθήκες της εποχής μέσα από την οποία προέκυψε το 1982 η δισκογραφική δουλειά «Εμπάργκο», έργο σταθμό στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού, βασισμένο σε ποιήματα του Α. ΑΛΚΑΙΟΥ. Ο ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ σχολιάζει μεταξύ άλλων τη σχέση ποίησης-τραγουδιού και την αποδοχή του εν λόγω δίσκου από το κοινό στο πέρασμα των χρόνων. Στη διάρκεια της εκπομπής ερμηνεύουν τραγούδια από τον δίσκο «Εμπάργκο» οι ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ, ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ και ΒΛΑΣΗΣ ΜΠΟΝΑΤΣΟΣ, όπως τα: «Κακοήθες Μελάνωμα» «Ερωτικό (Με μια πιρόγα)», «Πρωινή ή Βραδινή Σερενάτα», και «Σκάντζα».

Οι στίχοι των τραγουδιών του Άλκη Αλκαίου, με έχουν σημαδέψει σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Κουβαλώ βαθιά μέσα μου το ερωτικό (που έχει μείνει στην ιστορία σαν " πιρόγα ") με την φωνή του Μανώλη Μητσιά, 

Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις, τις ώρες που αγριεύει η βροχή, στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις 
Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου, σου `φερα απ΄ τους Δελφούς γλυκό νερό, στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου και πριν προλάβω τρις να σ΄ αρνηθώ, σκούριασε το κλειδί του παραδείσου 
Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη και την τρελή σου κυνηγάει σκιά, πώς να ημερέψει ο νους μ΄ ένα σεντόνι, πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά, αγάπη που σε λέγαμ΄ Αντιγόνη
Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει και σε ποιο γαλαξία να σε βρω, εδώ είναι Αττική, φαιό νταμάρι κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό, που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι -

Την Ρόζα, με τον Δημήτρη Μητροπάνο,

Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα, γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό, περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό 

Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο, μα τα κελιά μας είναι χωριστά, σε πολιτεία μαγική γυρνάμε, δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε, φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά

Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις, σε ένα παραμύθι εφιαλτικό, φωνή εντόμου τώρα ειν΄ η φωνή μου, φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου, με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό 

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία, πώς η ιστορία γίνεται σιωπή, τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο, συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω, τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί 

Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι, πώς σ΄ έχει αλλάξει έτσι ο καιρός, περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα και γω μέσ΄ στην ομίχλη και τη μπόρα, κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός 

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία, πώς η ιστορία γίνεται σιωπή, τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο, συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω, τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί.

Το πρωινό τσιγάρο  στην πρώτη του εκτέλεση.

Το βίντεο που  έχω παραπομπή από το αρχείο της ΕΡΤ , είναι πολύτιμο, γιατί μας συνδέει με τον ποιητή και την εικόνα του, που δεν μας είναι και τόσο οικεία. Κι εγώ τουλάχιστον, θέλω να συνδέω το έργο με την φυσική εικόνα του δημιουργού. 

Άλλος ένας μεγάλος έφυγε για το ταξίδι, που κάποια  στιγμή όλοι μας θα κάνουμε.

Πολύτιμο το έργο του, φτωχότερη η ζωή μας.

Έφυγε ήσυχα και απλά, όσο ήσυχα και σεμνά έζησε.

Του οφείλω ευγνωμοσύνη για όλα.