Δίχως πατρόνες και καθοδηγητές, με την αμηχανία του πρωτάρη κατακλύσαμε τους χώρους γύρω από τον Λευκό Πύργο, μέχρι που - ποτάμι φουσκομένο - έκλεισε και η διασταύρωση μπροστά στο ΚΘΒΕ.
Και ήταν εκεί όλες οι φυλές των Ελλήνων.
Νέοι και ηλικιωμένοι.
Γονείς με τα παιδιά στις πλάτες.
Πρόσωπα που χαράχτηκε ένα χαμόγελο ελπίδας στο αντίκρισμα της ανταπόκρισης και από άλλους σε αυτό το προσκλητήριο ομαδικής ψυχοθεραπείας.
Γιατί μόνο ως τέτοιο μπορεί να εκληφθεί, μιας και δεν υπάρχει τρόπος να λειτουργήσει ως πολιτική κίνηση και να δώσει απτά αποτελέσματα.
Εκτός και αν καθημερινά διογκώνεται το κίνημα και διπλασιάζεται ο όγκος και δυναμώνει ο παλμός και φτάσει στα τρίσβαθα της ανύπαρκτης ψυχής των πολιτικών μας.
Αυτό που απομένει, είναι, όσοι από εμάς βρεθήκαμε εκεί, να συνεχίσουμε την προσπάθεια και να προσκαλούμε και όσους από το περιβάλλον μας δεν έχουν έρθει.
Να οργανώσουμε προτάσεις και να ζητηθεί η δια βοής αποδοχή τους από τους συγκεντρωμένους για να διαμορφωθεί ένα ψήφισμα διαμαρτυρίας όπου θα υπογράφουμε όλοι και να το καταθέσουμε όπου χρειαστεί.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ η αδιαφορία και το βόλεμα.
Καιρός για δράση.
4 σχόλια:
Aντε να γίνει η αρχή..~~!!!!! Χωρίς κόμματα, καπελώματα, όλοι ενωμένοι!
στον ιδιο ρυθμο ηταν και η συγκεντρωση της Αθηνας..
μια γιορτη δημοκρατιας και ελευθεριας
Ενιωσα πολυ περηφανη εχθες για τους συμπατριωτες μου...
ξυπνησαμε ναι...
και τωρα πρεπει να περιφρουρησουμε
το θαυμα,,,
καλημερα απο Αθηνα!
Βαγγέλη διάβασα και την προηγούμενη ανάρτησή σου.
Πράγματι σ' αυτό το φοβερό ξεπούλημα, στην κατοχή που μας επιβλήθηκε εν αγνοία μας, χωρίς τη θέλησή μας και απουσία μας, βάσει σχεδίου, με τρομερά οικονομικά όπλα εν καιρώ ειρήνης, ..είναι τόσο μικρή η γενικευμένη αντίδραση που καταπλήσσει.
Πού είναι η ελληνική ψυχή αλήθεια;
Και λίγο ως πολύ συμμετέχουμε όλοι στην αδράνεια, λόγω απογοήτευσης ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, λόγω κατάθλιψης και αποδοχής μοιρολατρικά του επερχόμενου, λόγω του "καλοβολέματος" που αύριο δεν θα υπάρχει, λόγω ανυπαρξίας του πραγματικού πολιτικού λόγου και ευθύνης, λόγω απουσίας των πνευματικών ανθρώπων.
Ναι, πρέπει με όσα μέσα διαθέτει ο καθένας να αντιδράσει, κάτι να κάνει, να φανεί πια η δυσαρέσκειά του, η απόγνωσή του, η άρνησή του σ' αυτά που του όρισαν ξένοι προς την ψυχή και τα θέλω του διαλύοντας τα όνειρά του για το αύριο.
Καλό βράδυ
Αμήν, Βαγγέλη...
Μέχρι να ξυπνήσουμε!
Δημοσίευση σχολίου