μικρή ιστορία
[«Ο κήπος με τις ροδιές», Όσκαρ Ουάιλντ]
Άνθρωπος από χιόνι
Η αγάπη μου ψυχή του δίνει
Συνομιλώ
Είμαι άστεγος
Μπροστά του στέκομαι
Συντροφιά ζητώ
Μπορεί να με νιώσει
Είναι μόνος στο σκοτάδι
Θέλω να σου πω...
Ελευθερία επιθυμώ
Σε ζηλεύω γιατί είσαι καμωμένος
Από αγάπη
Και παιδικά χέρια
Ένα δάκρυ, από το φως
Του κεριού μου,
Στο μάγουλό σου κυλά
Πλησίασα πολύ
Δε σε ακουμπώ
Ο πόνος μου θα σε λιώσει
Από τη συλλογή έγκλειστες συναντήσεις (2008)
16 σχόλια:
ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ FACEBOOK Ή ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ:ΙΔΟΥ Η ΑΠΟΡΙΑ
http://internet-gr.blogspot.com/2010/09/facebook.html
Εσυ τι πιστευεις;
Πολύ όμορφο...
Καλημέρα πρώτα από εδώ...
Επειδή φοβόμαστε ν' ακουμπήσουμε γι' αυτό τα συναισθήματά μας απομένουν κρύα..
Επειδή δεν τολμούμε να πλησιάσουμε γι' αυτό ο πόνος μας μένει αμοίραστος..
Βαγγέλη σου ζητώ συγγνώνη αλλά θα σε εκθέσω στους αναγνώστες σου..
Αγαπητοί φίλοι γνωρίζετε ότι ο αγαπημένος σας Επίκουρος είναι, πέρα από όλα τ' άλλα, και ένας εξαιρετικός στιχουργός;
Διά του λόγου το αληθές πλοηγηθείτε στην διεύθυνση
http://stixo-mythia.blogspot.com/2010/09/blog-post_4679.html
Σας περιμένει ένα πραγματικά Παράξενο Παιχνίδι..
απο οτι διαβαζω
δεν εισαι μονο ο ανθρωπος
που μοιραζει Ποιηση..
αλλα και δημιουργει..
εκτεθηκες..ΡΡ
καλησπερα!!
Γιώργη,
καλέ μου φίλε.
Πρέπει να παρεκκλίνω από την πρακτική να μη απαντώ στα σχόλια φίλων αναγνωστών στο δικό μου μπλοκ, διότι οφείλω απάντηση.
Το παρόν ιστολόγιο είναι κάτι σαν προσωπικό ημερολόγιο συναισθημάτων, παρουσίαση γεγονότων και δημιουργίες ανθρώπων, που απευθύνονται στην καλλιτεχνική φύση των ανθρώπων.
Αλλά ημερολόγιο.
Που σημαίνει, πως αφορά κυρίως το δικό μου σήμερα και σπάνια το παρελθόν μου.
Έτσι λοιπόν βρήκα το stixo - mythia φιλόξενο τόπο να προβάλω στιχουργικές αναζητήσεις του παρελθόντος.
Σ' ευχαριστώ γι' αυτήν την δυνατότητα και πραγματικά πιστεύω πως είναι ένας ιδανικός τρόπος να μοιραστούμε από έναν κοινό τόπο τις διαφορετικές μας στιχουργικές αναζητήσεις.
Να είσαι καλά.
Καλυψώ μου, ελπίζω να σε κάλυψα με τα παραπάνω.
Σε φιλώ.
Πολύ όμορφη γραφή,ένα ποίημα για την αληθινή Αγάπη:)
πάντα να είναι ανοιχτά τα μάτια στο Φως της.
Ο Όσκαρ Ουάιλντ είναι από τους πολύ αγαπημένους μου συγγραφείς ιδιαίτερα για τα υπέροχα παραμύθια του. Αν θέλεις δες μία παληά ανάρτησή μου για τα αποδημητικά πουλιά και ένα χελιδόνι:)
http://twinklestarblogspot.blogspot.com/2008/09/blog-post_16.html
Σε καληνυχτίζω:)
Απλά υπέροχο.
καλό βράδυ
Πόσο ποιητικά και τα σχόλια!..
(τρέχω στη "στιχομυθία" τώρα να βρω και τα ποιήματα...)
Σε καλησπερίζω φίλε μου.
Περαστικός ήμουν, γέμισα συναισθήματα (!) και ...συνεχίζω (κάτι σε πρατήριο μου "βγήκε")
καλό σαββατόβραδο και άσε την αντλία ανοιχτή
ΥΓ. Αν θέλεις πίστεψέ το, αλλά η "λεκτική επαλήθευση" του σχολίου είναι: Shell ... :)
"..Δε σε ακουμπώ
Ο πόνος μου θα σε λιώσει"
Θα έλεγα οτι αξίζει να λιώσεις από τον Πόνο του Άλλου που σ άγγιξε.
Ο Επίκουρος αγαπημένοι φίλοι χτυπάει πάντα δυο φορές (τουλάχιστον)..
Διά του λόγου το αληθές..:
http://stixo-mythia.blogspot.com/2010/10/blog-post_1010.html
καλησπέρα...
ίσως καμιά φορά και η αγάπη λιώνει τους άλλους που δεν είναι έτοιμοι να εκτεθούν σε τόση φλόγα...
Ή πάλι εκεί που στεκόμαστε πνέουμε σε υλικά ψυχή και τα φιλοκαλούμε...
ποιός ξέρει... ενίοτε ο άνθρωπος θεός σωστός μπορεί να γίνει...
Σε χαιρετώ φίλε..
Αν θέλεις μπες εδώ:http://anemondixtia.blogspot.com/2010/10/blog-post.html
και πρόσθεσε συνέχεια ιστορίας.
Καλό μεσημέρι Κυριακής
Αναΐδα-Ρεγγίνα
Δημοσίευση σχολίου