Και μόνο που κάποιος άνθρωπος συγκινήθηκε και έγραψε λίγα λόγια από ψυχής ακούγοντας την εκπομπή, πιστεύω πως έπιασε τόπο.
Τα παρακάτω ποιητικά λόγια στάλθηκαν στο κινητό μου από ένα αγαπημένο φίλο.
Τον Φώτη Ρούμπο.
Φώτη μου, τα εσωτερικά σου μονοπάτια φωτίστηκαν από την δάδα αυτών των παιδιών και βγήκε ένα θαυμάσιο ποίημα.
Σ' ευχαριστώ πολύ.
Η ελπίδα
Κάποια μέρα - θα το δείτε -
Θ' ανοίξει μπροστά μου
Η βαριά σιδερένια πύλη
του πόνου, των τύψεων και των δακρύων.
Το φως του ήλιου
θα λούσει τα μάτια μου
Και θα με ζεστάνει γλυκά.
Θα κάνω ένα διστακτικό βήμα εμπρός
Και η ζωή
σαν μάνα μαζί και ερωμένη
θα με δεχθεί ξανά κοντά της.
3 σχόλια:
καλησπέρα...
πολύ δυνατοί οι στίχοι... πραγματικά μου άρεσαν... Φίλε Επίκουρε, χαίρομαι πάντα γιατί έχεις ένα μοναδικό ταλέντο να αγρεύεις τα μέλιστα στις ψυχές των ανθρώπων...
Βαγγέλη μου,
ίσως τώρα που το ζεις δεν το συνειδητοποιείς, όμως μέσα από τις εκπομπές σου προσφέρεις πολύτιμο έργο τόσο στους ακροατές με τις εξαιρετικής ποιότητας μουσικές επιλογές, όσο και σε ένα πλήθος ανθρώπων, όπως τα έγκλειστα παιδιά ή οι δημιουργοί που κατά καιρούς φιλοξενείς, για τους οποίους γίνεσαι η φωνή που τους φέρνει σε επαφή με τον κόσμο.
Δε σχολιάζω απλώς για να σου χαϊδεύω τα αυτιά και να ανταποδώσω τα καλά σου λόγια.
Μακριά από μας αυτές οι τυπικότητες και οι ψευτοευγένειες.
Εμείς, που περπατήσαμε μαζί, που σηκώσαμε ποτήρια ξέχειλα σε πρόποση φιλίας, που συζητήσαμε με λόγια και με σιωπές, που αγκαλιαστήκαμε σαν αδέρφια, που είχαν χρόνια να ανταμωθούν, εμείς δε χρειάζεται να ανταλλάσσουμε διθυραμβικές κολακείες και να ευλογάμε τα γένια μας...
(κι εγώ τουλάχιστον έχω και πολλά!...)
Σε χαιρετώ, φίλε!
[Φίλε nikiplos,
χαίρομαι που σου άρεσαν οι στίχοι μου.
Από τον τρόπο που εκφράζεσαι, φαίνεσαι άνθρωπος καλλιεργημένος που έχει θητεύσει καιρό μες στις σελίδες αξιόλογων βιβλίων.
Μακάρι στο προφίλ σου να μην ήσουν τόσο φειδωλός στις πληροφορίες για όσα σου αρέσουν.
Να είσαι καλά!
Καληνύχτα!]
Οι στίχοι σου Φώτη μού έφεραν στο νου το απόσπασμα "ο λόφος με τις παπαρούνες" από τη "ζωή εν τάφω" του Στρατή Μυριβήλη...(το αγαπώ πολύ και το απολάμβανα κάθε φορά που το δίδασκα στα πρωτάκια του γυμνασίου, αλλά κι αυτά το ευχαριστιόταν!!)
Η εμπνευσμένη εκπομπή οδήγησε σε εμπνευσμένη ποιητική δημιουργία...
Χαίρομαι που σας έχω φίλους...
Δημοσίευση σχολίου