ΝΙΚΟΣ ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ "ΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ"

Επιτέλους, κατέληξα σε πέντε θεματικές ενότητες, για να μπορέσουμε να παρουσιάσουμε το έργο του Νίκου Βασιλάκη και να αγαπηθεί από όσους έρθουν σε επαφή μέσω αυτής της ιστοσελίδας και μέσω της ποιητικής βραδιάς.
Ο φορέας της εκδήλωσης, ΤΕΧΝΟΔΡΟΜΕΙΟ Πολυγύρου.
Ο χρόνος, 1η Αυγούστου 2010 στις 20.30.
Ο τόπος, πανέμορφος και ιδανικός για αυτού του είδους εκδηλώσεις. Η Παναγιά Πολυγύρου.
Οι συντελεστές, σύντομα θα είμαστε σε θέση να σας τους ανακοινώσουμε.
Για την ώρα θα σας παραθέσω αντιπροσωπευτικά ποιήματα από τις ενότητες.

1η ΕΝΟΤΗΤΑ ¨ΜΝΗΜΕΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ

Α 1  ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ  ΣΤΟΝ  ΠΟΛΕΜΟ

Γεννηθήκαμε στον πόλεμο,

γάλα δεν είχαμε να πιούμε,

μεγαλώσαμε με μουσκεμένο ψωμί

και ζάχαρη.

Κι έγινε γλυκιά η καρδιά μας.

Α 6    Τ’  ΑΓΚΑΘΙΑ

Με τα γράμματα και τα βιβλία

αυτά τα χρόνια

τα χέρια μας έγιναν τρυφερά

κι εύκολα πληγώνονται απ’ τ’ αγκάθια.

Ποιος τώρα θα ξεβοτανίζει το χωράφι

που μας άφησε ο πατέρας;

Α 7   ΟΙ  ΚΟΥΡΕΛΟΥΔΕΣ

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή

θυμάμαι τις κουρελούδες, μητέρα,

που έστρωνες σ’ ολόκληρο το σπίτι.

Τις πιο καινούριες, στο δωμάτιο των ξένων.

Τώρα που θα ‘ρθω του Αη Δημήτρη

φοβάμαι πως την πιο καλή μας κουρελού

για μένα θα την στρώσεις.

Α 14  ΟΣΟ ΚΕΛΑΗΔΑΓΑΝ ΑΗΔΟΝΙΑ

Όσο κελάηδαγαν αηδόνια στην ψυχή μου

πρώτος έτρεχα στο πανηγύρι

να πιαστώ στο χορό,

να τραγουδήσω, να χορέψω, να ερωτευτώ.

Τώρα έχω κλείσει την πόρτα στις χαρές

και βλέπω τη ζωή απ’ το παράθυρο

να περνάει βιαστικά στο δρόμο.

Α 15  ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

Οι αγριόχηνες ακόμη και αυτές

επιστρέφουν στην πατρίδα τους.

Εγώ δεμένος στο λιμάνι του Πειραιά

όλο σκουριάζω…

2η ΕΝΟΤΗΤΑ "ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ"

Β 3  ΑΝΟΙΞΗ

Στο κάθε ανθάκι

της αμυγδαλιάς

βλέπω το πρόσωπό σου.

Β 9  ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΤΟ ΜΕΡΤΙΚΟ ΤΟΥ

Όταν δεν είσαι κοντά μου

γράφω ποιήματα.

Μα ο καημός μένει καημός.

Θέλει και το κορμί το μερτικό του.

Β 10  ΣΑΝ  ΤΟ  ΤΣΙΓΑΡΟ

Σαν το τσιγάρο άφησες την πίκρα στα χείλη μου

κι έγινες καπνός.

Κι όμως κάθε φορά π’ ανάβω τσιγάρο

σε θυμάμαι.

 

Β 11  ΤΟ  ΠΡΩΤΟ  ΣΟΥ  ΦΙΛΙ

Τ’ απόγευμα της Κυριακής

που φίλησα τα χείλη σου

όλες οι κερασιές ανθίσανε

στα γύρω περιβόλια.

Από τότε όμως

όσα φιλιά κι αν σου ‘δωσα

δεν είδα να ανθίζουν κερασιές.

3η ΕΝΟΤΗΤΑ  "Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ"

Γ 1  Η ΜΟΝΑΞΙΑ  ΤΟΥ  ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ

Ο ίσκιος μου κι εγώ

είμαστε οι δυο μεθυσμένοι,

κανείς άλλος στο δρόμο.

Του κάνω τον καραγκιόζη-

Κι εκείνος μερακλώνει!

Πού θα πάει, θα την παλαβώσουμε την μοναξιά.

Γ 3   ΤΙ  ΝΑ  ΠΟΥΝΕ  ΟΙ  ΞΥΠΟΛΥΤΟΙ

Για ένα αγκάθι που τρύπησε το πόδι σου

έχασες το κέφι σου στην εκδρομή.

Τι να πούνε οι ξυπόλυτοι

για τ’ αγκάθια μιας ολόκληρης ζωής;

Γ 9   Η ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ  ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ

Χαμογέλασε χθες η πλατεία

σαν άνθισε η αμυγδαλιά-

μα ποιος είχε χρόνο να χαρεί την ομορφιά της;

Το μεροκάματο αρχίζει στις οκτώ

και λόγος σοβαρός δεν πιάνεται

η καθυστέρηση

για μια ανθισμένη αμυγδαλιά.

Γ 16     ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΙΝΕΜΑ

 Κλείνουν ένα ένα και τα σινεμά

που χώνονταν τα βράδια η μοναξιά μας.

Στη θέση τους ξεφυτρώνουν τράπεζες

για τις καταθέσεις των εμπόρων και τις συναλλαγές.

Κι εμείς που δεν έχουμε να καταθέσουμε

τίποτε άλλο από μοναξιά

μείναμε στο δρόμο…

4η ΕΝΟΤΗΤΑ "ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ"

 

Δ 1   ΤΟ  ΦΕΓΓΑΡΙ

Πλήρωσαν οι παρέες το λογαριασμό

και βγήκαν τραγουδώντας.

Εγώ παρήγγειλα ένα ποτήρι ακόμα..

Μέχρι να το πιω θα βγει το φεγγάρι

να πάμε παρέα στο σπίτι.

Δ 6    ΣΤΟ  ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ

Πολλά βιβλία ποιημάτων

με θερμές αφιερώσεις

από ανώνυμους σε επώνυμους  ποιητές

βρίσκω στο Μοναστηράκι.

Σ’ αυτό το παζάρι της Κυριακής

ψάχνω να βρω και το δικό μου

που με τιμή και εκτίμηση

σου είχα κάποτε αφιερώσει…

Δ 9     ΤΟ  ΝΤΟΥΛΑΠΙ

Το ντουλάπι έχει μέσα

άρτον, οίνον κι έλαιον

αλλά ψυχή-

την πόρτα δεν χτυπά,

να στρώσω αμέσως το τραπέζι.

5η ΕΝΟΤΗΤΑ " ΧΑΪΚΟΥ"

Ε 1  Η  ΑΝΑΤΟΛΗ

Σκάει ροδάτη η ανατολή

Σταλιά -  σταλιά σαν μέλι.

Γλυκαίνει ο κόσμος

Ε 4    ΣΑΝ  Τ’  ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΟ

Σαν τα’ αγριολούλουδο

που δεν ενδιαφέρεται

ποια μάτια θα το δουν.

Έτσι ανθίζει η καρδιά μου.

Ε 8    ΑΝ  ΗΜΟΥΝ

Αν ήμουνα

μικρό σποράκι

στους αγρούς

κάθε άνοιξη

θα ανθούσα.

Ε 12    ΦΤΩΧΙΚΗ  ΓΗ

Όσο πιο φτωχική

και άνυδρη είναι η γη,

τόσο πιο πολύ

ο σκίνος και η λυγαριά

μοσκοβολάει…

Ε 14   ΟΛΟΙ  ΧΩΡΑΝΕ

Όλοι χωράνε στο τραπέζι

αν τραβήξει ο καθένας

την καρέκλα του λίγο πίσω.

Ε 16   ΧΡΥΣΗ  ΚΟΡΟΝΑ

Ο δεξιός μου τραπεζίτης

αρχίζει να σαπίζει

και ο γιατρός του έβαλε

χρυσή κορόνα.

Όλα τα σάπια

ο χρυσός τα κουκουλώνει.

Ε 20   ΤΟ  ΜΙΚΡΟ  ΑΗΔΟΝΙ

Πόσο φτωχή πριν να πλαγιάσω

είναι, Θεέ μου η προσευχή μου

όταν στη ρεματιά

κελαηδάει ένα μικρό αηδόνι;