Πώς είναι δυνατό , το πάτημα ενός πλήκτρου στο πληκτρολόγιο ενός bloger να επηρεάζει τόσο πολύ την ψυχολογία μου?
Πώς είναι δυνατό η σωτηρία δυο πουλιών να μου προκαλεί τόση θλίψη?
Τί είναι αυτό που μεταβάλει συνεχώς την ψυχοσύνθεσή μας και ένα μικρό και ασήμαντο για πολλούς γεγονός ανατρέπει σκέψεις και ιδέες που είχαν κατασταλάξει μέσα μου?
Ας γίνω ποιο συγκεκριμένος
Την Τετάρτη που μας πέρασε μπήκα να παρακολουθήσω τα σχόλια μιας πολύ όμορφης ανάρτησης στο blog κουβεντούλες της Κωνσταντινιάς .
Η διαπίστωση πως το συγκεκριμένο blog καταργήθηκε μου προξένησε τόσο μεγάλη αναταραχή που μου φάνηκε έξω από κάθε λογική.
Ένα τηλεφώνημα στην καλή μου φίλη, αποκατέστησε προσωρινά την ανησυχία μου ,αλλά δεν μπόρεσα να ξεπεράσω μέσα μου το τόσο έντονο συναίσθημα απώλειας που μου προξένησε αυτή η ενέργεια της Κωνσταντινιάς .
Η οποία είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει.
Δεν κρίνω την ενέργειά της , αλλά το συναίσθημά μου και την αιτία που το έφερε στην επιφάνεια.
Η κατάργηση του blog ήταν η αφορμή.
Η αιτία ?
Την Τετάρτη που μας πέρασε αναζητούσαμε τα δυο Γεράκια μας ,που αποφάσισαν να κάνουν μια μικρή τσάρκα,χωρίς να μας πούνε προς τα που.
Φάγαμε τον τόπο να τα βρούμε , όμως αυτά πουθενά.
Στην σκέψη πως μπορεί να είχαν πέσει θύματα κάποιας κουκουβάγιας βάλαμε τα μαύρα.
Διπλή η απώλεια.
Δεν μπόρεσε ούτε η βυσσινάδα που κάναμε να βοηθήσει την κατάσταση.
Την παρασκευή το πρωί , σκέφτηκα να ρίξω μια ματιά στο σπιτάκι τους μπας και έγινε κανένα θαύμα και τα είδα!!!
Και τα δύο να τσιμπολογάνε πάνω από το κοτοπουλάκι που τους είχα βάλει για την περίπτωση που επιστρέψουν.
Απίστευτη χαρά. Ανακούφιση.
Αυτόματα μετατράπηκε σε θλίψη, με την σκέψη πως πρέπει να φύγουν για τον Βόλο ,να φτάσουν στα χέρια έμπειρων ανθρώπων ,που θα τα βοηθήσουν να επανενταχθούν στην φύση, το συντομότερο δυνατόν και δεν θα καταλήξουν οικόσιτα πουλάκια .
Αυτό έγινε τελικά.
Η ΑΣΤΕΡΑΤΗ και η ΗΡΑ την παρασκευή το απόγευμα βρέθηκαν στα χέρια της Artanis και των έμπειρων συνεργατών του ΣΒΑΖΠ.
Τα υποδέχθηκαν όπως τους πρέπει και σύντομα θα πάμε να τα δούμε από κοντά ,να τους ευχαριστήσουμε για την πολύτιμη βοήθειά τους και να συμπαρασταθούμε ηθικά τουλάχιστον στον δύσκολο αγώνα τους.
Αυτά είναι τα γεγονότα που επηρέασαν την ψυχοσύνθεση μου και δεν μου επέτρεψαν να γράψω μια λέξη όλες αυτές τις μέρες.
Καλοί μου φίλοι αν είστε σε καλύτερη κατάσταση από μένα θα ήθελα να διαβάσω την γνώμη σας.
26 σχόλια:
Φίλε Επίκουρε, η χαρά κι η θλίψη συμβαδίζουν πάντα...Εσύ στεναχωρήθηκες που τα πουλιά ήρθαν στον ΣΒΑΖΠ, εγώ χάρηκα που μιλήσαμε και πιθανότατα να χάρηκες πολύ κι εσύ, που έμαθες οτι έφτασαν καλά, και έχουν μπει σε πρόγραμμα διατροφής και σύντομα θα απελευθερωθούν...
Ένιωσες υπεύθυνος γι' αυτά, κι έκανες ό,τι μπορούσες να τα φροντίσεις και να τα προστατέψεις, η επιλογή να τα στείλεις σε μας, υπερίσχυσε από την διάθεση να τα κρατήσεις και να προσπαθήσεις να τα μεγαλώσεις ο ίδιος, κι αυτό είναι μεγάλο κατόρθωμα...Λυπήθηκες επειδή δέθηκες μαζί τους, και ο αποχωρισμός τους από σένα, ισοδυναμεί προς το παρόν με απώλεια, σύντομα όμως θα περάσει και θα είσαι πάλι μια χαρά...Να θυμάσαι πρωτίστως οτι είχαν την εξαιρετική τύχη να τα βρεις εσύ...
Θα γράψω τα ονόματα που επέλεξες πάνω στα δελτία των μωρών...Θα πιάνεσαι από δω και πέρα, ως ανάδοχος πατέρας τους, και στην ουσία αυτό ήσουν γι' αυτά...Κι όπως κάποτε ο Αλέξανδρός σου θα ανοίξει τα φτερά του και θα ζήσει μόνος του, έτσι κι αυτά θα πετάξουν σύντομα, ελεύθερα, όπως πρέπει...Μα πάντα θα κατέχουν μια θέση στην καρδιά σου, όπως ό,τι αγάπησες ποτέ...
Νά 'στε καλά όλοι...
Χαίρομαι που η ΑΣΤΕΡΑΤΗ και η ΗΡΑ πήγαν σε καλά χέρια και πρέπει να είσαι χαρούμενος, που σε λίγο καιρό με την επίσκεψή σας στο Βόλο, θα τα βρείτε ξεπεταγμένα και θα γνωρίσετε την πολύ αξιόλογη ομάδα εθελοντών του Συλλόγου.
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Φίλε Επίκουρε, Θα σου βάλω δύο σχόλια για να καταλάβεις τα προβλήματα που μας δημιούργησες.
«Τώρα φεύγω βιαστικά. Πάω για την 28η βουτιά στα νερά του Αιγαίου...Με την ευκαιρία θα ψάξω και για τον Επίκουρο στο βυθό γιατί στην επιφάνεια δεν υπάρχει πουθενά.
Eκει στα bloggs που τρριγυρνάς μήπως έτυχε να τον συναντήσεις?
20 Ιούνιος, 2008 13:28» Είπε το Fractal
«Fractal καλό μου fractal τόσο σου έλειψε αυτός ο άτιμος που μου έβαλες το σχόλιο τέσσερεις φορές αναζητώντας τον; (τις τρεις τις διέγραψα)
Έχω την εντύπωση ότι μετατράπηκε σε κάστρο, ακίνητος στο χώρο του. Του κάνω και εγώ ναζάκια. Μπαίνω βλέπω και δεν του αφήνω μήνυμα, έχει ξετρελαθεί με τα Βραχοκιρκίνεζα και μας ξέχασε όλους.» Απάντησε ο gskastro
Όταν η καλή μας Κωνσταντινιά επανήλθε μετά από την μικρή της αναχώρηση, γύρισε όλα τα Blog και μας άφησε από ένα τρυφερό μήνυμα (προς θεού από εσένα σε εμένα όχι τρυφερό, στις φίλες μόνο).
Επίκουρε σε καταλαβαίνω απόλυτα, η ΑΣΤΕΡΑΤΗ και η ΗΡΑ όμως είναι σε καλά και άξια χέρια και σύντομα θα βρεθούν εκεί που ανήκουν, είναι όμως σειρά σου τώρα να γίνεις ο παλιός Επίκουρος που ξέραμε για τους φίλους σου. gskastro
Καλώς μας ξαναγύρισες ξενιτεμένο μας πουλί. Όλα θα πάνε καλά.Όλα.
Φίλε μου, καλέ μου φίλε
Όλα αυτά τα συναισθήματα (πλην ενός
για την Κωνσταντινιά)πού ένοιωσες σε
μέρες ,περάσαν από μένα σέ δυό λεπτά!
Νοιώθω τό ίδιο τυχερός που θα δώ τα
δυό κιρκινεζάκια μιάς και είναι στήν
πατρίδα μου τώρα πια!
Ελπίζω να γίνει σύντομα πρίν πετάξουν
στο περιβάλλον τους.
Ξέρω πώς νιώθεις τώρα, έχω ζήσει
παρόμοιες στιγμές:
ένας κόμπος στο λαιμό χαρά και λύπη
μαζί!
Η σκέψη μου μαζί σας(οικογενειακώς
το περνάτε)
Γερακιών φύλακα άγγελε,
σε καλωσορίζω.Έχεις δίκιο πως όλα θα γίνουν όπως πρέπει,όμως το πρώτο αίτιο το άφησες ασχολίαστο. Θα ήθελα την άποψή σου.
Καλά να είσαι.
Γλαρένια μου,χάρη στην δική σου παρέμβαση έγιναν όλα,σ'ευχαριστω. Να είσαι καλά.
Κάστρο μου καλέ μου φίλε , εδώ είμαστε όπως πρώτα.
Ευτυχώς.
Να είσαι καλά.
Δεν πήρες θέση όμως.Ούτε εσύ.
Fractalx εσύ πρέπει να ξέρεις γιατί!Ετσι δεν είναι?
Κωστή μου να είσαι καλά,καλοδεχούμενη η σκέψη σου, μεγαλύτερη θα ήταν η χαρά μας αν σας βλέπαμε και από κοντά.
Καλό σ/κο.
Επειδή δένεσαι βεβαίως και με τους φίλους που σε επισκέπτονται και τους επισκέπτεσαι...Νιώθεις όπως με ένα οικείο πρόσωπο, έναν φίλο που σου λείπει...Νόμιζες οτι η φίλη σου έκλεισε το μπλογκ και επηρεάστηκες, βλέποντας κολλημένη την ίδια ανάρτηση και ημερομηνία...Το ίδιο έχω πάθει κι εγώ με τον Equilibrium που όντως έκλεισε, και τη Θαλασσινή ματιά, που έχει την ίδια ανάρτηση εδώ και 3 βδομάδες...Περνάω ξανά και ξανά να τους δω, και βλέπω την ίδια σελίδα...
Καλημέρα,
και συ εδώ?
Θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω την πορεία των σκέψεων μου, για να μη ρωτάς εδώ και κεί.
Εσύ ξέρεις καλύτερα απ όλους πως και γιατί ξεκίνησα το blog.Από την πρώτη ανάρτηση είχα δηλώσει ότι δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει γιατί το είχα δει σαν ένα καινούριο παιχνίδι να περνάω την ώρα μου.
Στην πορεία μου άρεσε γιατί μ' έκανε να βλέπω την καθημερινότητα διαφορετικά. Π.χ. σε μικρά καθημερινά γεγονότα έπλαθα και μια ιστορία μια νέα ανάρτηση.
Όταν έγραψα το μαγκανοπήγαδο μου σφηνώθηκε η ιδέα ότι είχε χάσει πια την αίγλη του, είχε αρχίσει να γίνεται ρουτίνα.
Δεν ήθελα με τίποτε να γίνει αυτό και πήρα αυτή την απόφαση με όλα τα γνωστά επακόλουθα.
Όταν μιλούσα για επικοινωνία, στο μυαλό μου φαίνεται είχα την λεκτική, των ιδεών, των απόψεων.
Υπερισχύει τελικά όμως η επικοινωνία, η μετάγγιση σωστότερα, συναισθημάτων, δεσίματος, αλληλεξάρτησης.
ΤΩΡΑ το ξέρω ανάδοχε πατέρα!
Κωνσταντινιά μου ,ναι εδώ!
Χάρη σε σένα με πλήρη συνείδηση και βαθύ προβληματισμό.
Αναθεώρησα πολλά από στην σκέψη μου.Έγινα πιο επιλεκτικός?Πιο απόλυτος?Δεν ξέρω να το προσδιορίσω.Πάντως κάτι άλλαξε μέσα μου.Χωρά πολύ κουβέντα και δια ζώσης.
Σ' αγαπώ πολύ και θέλω να είσαι καλά με όσους αγαπάς.
Επίκουρε δεν καταλαβαίνω τι με ρωτάς.
Τι πρέπει να ξέρω. Τίποτα δεν ξέρω. Ούτε τι μου γίνεται.
Βαγγέλη μου,όμορφη Κυριακή σου εύχομαι.
Να'ξερες πόσο κοντά (συναισθηματικά) σου βρίσκομαι...
Καταλαβαίνω απόλυτα πως ένιωσες, με την απόφαση της Κωνσταντινιάς..
από την άλλη, καταλαβαίνω επείσης και τους λόγους που οδήγησαν την Κωνσταντινιά σε αυτή την απόφαση.
Πάντα είχα την άποψη, πως το δέσιμο ανάμεσα σε ανθρώπους που γνωρίζονται στο διαδίκτυο, είναι ισχυρότερο από αυτό που δημιουργείται στην εξωδιαδικτυακή ζωή μας... και αυτό γιατί εδώ, γνωρίζεις τον άνθρωπο από μέσα προς τα έξω, ενώ στην καθημερινότητα μας συμβαίνει το ανάποδο.Εδώ, επιλέγεις να είσαι κοντά σε κάποιον επειδή σε άγγιξε συναισθηματικά. Γι' αυτό και η όποια αποχώρηση, είναι πραγματικό πλήγμα, για τους υπόλοιπους που μένουν πίσω.
Όσο για την Ήρα και την Αστεράτη, θερμά σε συγχαίρω για το θάρρος, να αναγνωρίζεις ποιο πραγματικά ήταν το σωστό και να τα αποχωρηστείς.
Θα βρουν το δρόμο τους και την ελευθερία να πετούν στους ουρανούς, χάρη σε εσένα!!!
Δυστυχώς, σήμερα οι περισσότεροι φροντίζουν να κραττούν σφραγισμένα τα παραθύρια της καρδιάς τους.
Ενώ εσύ, τα έχεις διάπλατα ανοιχτά και καλείς τους φίλους σου σε κέρασμα αγάπης και τρυφερότητας.
Είσαι υπέροχος άνθρωπος και χαίρομαι πραγματικά, που σε έχω γνωρίσει.
Γλυκό Κυριακάτικο φιλί.
fractal μάλλον προτίμησες να έχεις τίς κεραίες σου κλειστές.Θα τα ξαναπούμε,να δούμε τι γίνεται και σε σένα και σε μένα.
Σε φιλώ
Nεφέλη μου ,γλυκιά μου Νεφέλη!
Η σκέψη σου βάλσαμο στην ψυχή μου.
Ναι έχεις δίκιο και το διατυπώνεις με πολύ όμορφο τρόπο.Εδώ,πρώτα γνωρίζουμε το μέσα ο ένας του άλλου και αν έρθει η ώρα μπορεί να γνωρίσουμε το έξω.
Σε αντίθεση με την κανονική μας ζωή που πρώτα κρίνει το μάτι και μετά η καρδιά.
Άρα εδώ ,ο σπόρος της γνωριμίας έχει βαθιές ρίζες και γι'αυτό πονά περισσότερο όταν ξεριζώνεται.
Να είσαι καλά καρδούλα μου.
Σου εύχομαι καλή εβδομάδα και ότι αγαπάς!
Σε φιλώ.
Φίλε μου Επίκουρε προσπαθώ να λύσω τον γρίφο. Σε τι δεν πήρα θέση, ούτε εγώ. Ποιοι είμαστε τουλάχιστον αυτοί οι δύο που δεν πήραμε θέση και σε τι;
Δεν είμαι καλός στους γρίφους, ελπίζω να μου λύσεις την απορία. Με φιλία gskastro
Ξέρω ακριβώς πως αισθάνεσαι για τη φίλη που έκλεισε το μπλογκ της. Όταν χάνεις έναν e-φίλο, είναι σαν να χάνεις έναν φίλο. Έχω γράψει ένα σχετικό ποστ στο μπλογκ μου, αν θες, πέρνα να δεις.
Τα δυο πουλάκια είναι υπέροχα. Μη στεναχωριέσαι, κι ας έπρεπε να τα αποχωριστείς - είναι για το καλλίτερο, έτσι; Να επιστρέψουν στη φύση, να ζήσουν τη ζωούλα τους όπως αξίζει σ'αυτά τα πουλάκια, όχι σκλαβωμένα.
Καλό βράδυ! Εύχομαι να νοιώσεις καλλίτερα σύντωμα!
πέρασα κι είπα να πω ένα γεια!!
ευτυχώς η κουβεντούλες επέστρεψαν και τα πουλιά στο φυσικό τους περιβάλλον.
Καλό βράδυ!
Με τα γεράκια όλα θα πάνε καλά Βαγγέλη!
Καταλαβαίνω πώς αισθάνθηκες για την απόφαση της Κωνσταντινιάς, η απουσία ενός καλού φίλου είναι πάντα οδυνηρή και δεν έχει σημασία αν τον ξέρουμε μόνο από το Ίντερνετ.
Μια καλησπέρα από μένα και μια πρόσκληση για παιχνίδι στο μπλογκ μου αν και όποτε έχεις διάθεση.
Η Νεφέλη τα είπε ΟΛΑ!!!!!!
΄Ετσι είναι εδώ γνωρίζουμε πρώτα την ψυχή.
Πρόσεξε όμως υπάρχει μια διαφορά.
Την ψυχή ΜΟΝΟΝ όλων όσων δεν βγήκαν στο διαδίκτυο για .....ψάρεμα.
Γιατί μεταξύ μας...παίζει και αυτό, από μοναχικά άτομα.
΄Οχι, δεν τους κατηγορώ...δικαίωμά τους αναφαίρετο, απλά υπάρχει διαφορά ως προς τη λειτουργίες και τις συμπεριφορές
Οι υπόλοιποι που έχουμε σχεδόν αποκαλυφθεί, πονάμε με τον πόνοχαιρόμαστε με τη χαρά και πανηγυρίζουμε με την επιστροφή κάποιου που έλειψε για καιρό (βλ. περίπτωση maika)
Φιλιά σε ΟΛΗ την παρέα και Γλαρένιες αγκαλιές
Καλησπερα Βαγγελη μου.
Συμφωνω με την Νεφελη, οτι ισχυει το δεσιμο και για αυτο που ειπε για "ψυχες" συμφωνω απολυτα..
Ειναι αληθεια οτι και το γραψιμο ειναι μια διαδικασια πολυ ψυχικη και βαθια αληθινη (τουλαχιστον για εμενα). Αλλά για αυτό ακριβώς το λόγο το διαδικτυο θελει μεγαλη προσοχη. Για πολλους λογους. Και χρειαζεται και η ισορροπια.
Και δεν πρεπει να το μεγαλοποιουμε μεσα μας.. ουτε να του δινουμε αιγλη, οπως εγραψε η Κωνσταντινιά, γιατι δεδομενο ειναι να τη χασει καποια στιγμη. Τελικα το εκλεισε το blog της? Ευχομαι να κανει οτι νιωθει η ιδια καλυτερο. Αν νιωθει οτι κατι της δινει αυτου του ειδους η επικοινωνια, τοτε να το συνεχισει..αν οχι τοτε κανει καλα που το σταματα.
Αλλα σε καταλαβαινω. Ειναι περιπλοκα τα συναισθηματα εδω.. Ομως στο ξαναγραφω χρειαζεται ιδιαιτερη προσοχη..γιατι δεν ειναι ολοι καλοπροαιρετοι, ουτε αληθινοι.
Καλο απογευμα και καλη εβδομαδα!
Το κλείσιμο του μπλογκ, είναι σαν τον αποχαιρετισμό μεταξύ φίλων… Θα είμαστε φίλοι, θα σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον, μα θα είμαστε πλέον χώρια…αφήνει όπως και να το κάνεις μια πίκρα, μα πάνω από όλα πιο σημαντικοί είναι οι φίλοι και οι αποφάσεις τους…
Να είσαι καλά!
Το κοτοπουλάκι το ρώτησες ή θα το ρωτήσεις όταν είναι είδος προς εξαφάνιση; Θάθελες νάσαι κοτοπουλάκι σε ορνιθοτροφείο;
Ανώνυμε , μα ήδη είμαι!
Δεν το κατάλαβες?
Δημοσίευση σχολίου