Σ' αναζητώ στο πουθενά
Σε κάμπους ,πόλεις και βουνά
Κι άρχισα από τις πόλεις
Εκεί που ζούνε οι πολλοί
Περνούν διαβάτες σιωπηλοί
Δεν δίνουν σημασία
Στη δική σου απουσία
Ξεμάθαν να μιλούν
Και πως να τους ρωτήσω
Δεν θα 'χουν τίποτα να πουν
Έρημοι είναι φως μου
Στην ερημιά του κόσμου
Κλεισμένοι στο καβούκι τους
Προσμένουν όλη μέρα
Να 'ρθει η νύχτα για να βρουν
Τάχα την ευτυχία
Μέσα στα μπαρ τα σκοτεινά
Σε μαγαζιά εκκωφαντικά
Κατάφεραν το αγίνωτο
Νέκρωσαν τον Έρωτα της καρδιάς
Εξ αφανίσανε τον Έρωτα της ψυχής
Ερωτεύονται μόνο με το σώμα
Για πόσες νύχτες ακόμα?
Σαν πιάνω μόνο τα βουνά
Το αγέρι μουρμουρίζει
Αυτό που τον ντουνιά γυρίζει
Πως κάπου σε αντάμωσε
Και να σε περιμένω
Του 'πες πουλάκι ξένο.
13 σχόλια:
Εσύ συναντάς αεράκι καθ. ότι βουνήσιος....
Εγώ θαλασσινός άνθρωπος συναντώ τα κύματα. Και τα ρωτώ από που έρχονται και τι ψαχνουν όπως ίσως έχει διαβάσει στο κείμενο "από που έρχονται τα κύμματα"..Εύχομαι το αεράκι σου να αιχμαλωτιστεί σε καμιά πευκοβελόνα και να αναγκαστεί να μαρτυρήσει τις θέσεις του ..εχθρού, Μα τα δικά μου κύμματα δεν αιχμαλωτίζονται διστυχώς (για μένα). Οι φυσικοί επιστήμονες λένε πως τα κύμματα δεν μετατοπίζουν όγκους νερού αλλά εννεργειας.
Έχεις τα φιλιά μου.
πολύ τρυφερό το ποίημα
και λίγο μελαγχολικό...
Δώσε το στίγμα σου της παρουσίας
μίλα μ'αυτά σου τα λόγια της ουσίας
και να που θα τους δεις
τον έρωτα να ζωντανεύουν
λαλίστατοι να σε ρωτούν
πώς από το καβούκι τους να βγουν.
Λύσε τους την απορία
και άρπαξε την ευκαιρία
αυτό που ψάχνεις να βρεθεί
στα φυλλοκάρδια σου να ζει.
Κι εσύ Αιτέ μου που πετάς
στου Ήλιου τις ακτίνες
στις μαύρες πόλεις τι ζητάς,
ποιες σ έφεραν Σειρήνες?!
Κώστα υπέροχο. Υπέροχο. Είναι δικό σου?
Fractal καλημέρα, εχθροί δεν υπάρχουν.Δυστυχώς δεν υπάρχουν.Έτσι δεν έχουμε καμιά δικαιολογία για την απόκριψη των θέσεών τους.Μοναδικό μας μέλημα πρέπει να είναι η διαχείρηση τόσης ενέργειας που μεταφέρουν τα κύματα.
Δυστυχώς οι γνώσεις μου είναι περιορισμένες στο θέμα αυτό.
Καλημέρα να έχεις και είθε να είσαι γεμάτη ενέργεια,θετική.
Ρία καλώς ήρθες.Σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Και η μελαγχολία καμιά φορά είναι δημιουργική.
Να είσαι καλά.
Κωνσταντινιά μου ,μας έχει κυριεύσει ο ποιητικός μας οίστρος.
Μ' αρέσει αυτό.
Σε φιλώ.
Κωστή για σένα τα σχόλιά μου στην νέα μου ανάρτηση.
Είσαι υπέροχος.Σ'ευχαριστώ.
Επίκουρε. Είσαι αδικαιολόγητος. Φυσικά και δεν υπάρχουν εθροι. Φίλοι που υπάρχουν και τους ψάχνουμε.
Σχήμα λόγου λοιπόν το εχθροί. Φαίνονταν εξ΄άλλου από το γεγονός ότι προηγούνταν τελείες.
Πολύ γλυκό, πολύ τρυφερό Βαγγέλη! Σ' ευχαριστούμε που το μοιράστηκες κι αυτό μαζί μας!
Μαργαρίτα μου ,απο τα χειλάκια σου ειπωμένος ο κσλός λόγος έχει διπλή αξία .Να είσαι καλά.Σ'ευχαριστώ πολύ.
Στο νησί της Κω υπάρχουν και κοινά γεράκια και βασιλικά. Κάποτε αιχμαλωτίσθηκαν δύο σε μια φωλιά. Ηταν στην κατηγορία (του πιτσουνιού αν επιτρέπεται η έκφραση). Μιλάμε για 0.90 'υψος, όρθιο. Τραγανε ότι και οι άνθρωποι. Στους εξη μήνες άκουσαν το κάλεσμα της φύσης. Που και που ερχόντουσαν από εκεί πουμ εγάλωσαν. Το ένα έφαγε όλες τις κότες τηγυς γειτονιάς αλλά δεν πείραξε ούτε μια της αυλής του.
Δημοσίευση σχολίου