Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 16 Απριλίου 2021

Σώσε την παραλία σου. Οδοιπορικό στις παραλίες τις βόρειας Πιερίας.

 Την Τρίτη 13 Απριλίου ξεκίνησα για να επισκεφθώ τον απέναντι τόπο από αυτόν που ζω.

Οι αλυκές του Κίτρους Πιερίας είναι ακριβώς απέναντι από τις αλυκές Αγγελοχωρίου και οι φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο με έβαλαν σε σκέψη αν θα μπορούσε το κίνημα save your hood να αναλάβει δράση.

Οι πληροφορίες μου από τον Γιάννη, συνοδοιπόρο στις δράσεις καθαρισμού των εθελοντών,  ήταν πολύ τραγικές για την κατάσταση. 'Ομως ήταν αδύνατο να την κατανοήσω αν δεν την έβλεπα με τα ίδια μου τα μάτια. Συνέταξα σε επιστολή το πρακτικό του Δ.Σ του συλλόγου που μου έδινε την εντολή για την αυτοψία - θα μου πεις γιατί μας αφορά η απέναντι παραλία, θα σου απαντήσω στη συνέχεια... -  και γύρω στις 11 και μισή έφτασα την Αγαθούπολη, αφού μου το επέτρεψαν οι ευγενέστατοι  αστυνομικοί στα διόδια. 

Αν εξαιρέσω τα λίγα βαρέλια στην πρώτη αυτή παραλία, σε γενικές γραμμές η κατάσταση ήταν σχετικά καλή για Απρίλη μήνα.



Συνέχισα την πορεία μου προς Μεθώνη . Κι εδώ η κατάσταση στο λιμάνι, ήταν ίδια με την προηγούμενη παραλία, λίγα βαρέλια και με μικρή ομάδα γίνεται σωστός καθαρισμός.


 


Μακρύγιαλος αν εξαιρέσω την έκπληξή μου από τον τεράστιο αριθμό βαρελιών σε όλη την έκταση της ακτογραμμής, η κατάσταση στο παραλιακό μέτωπο ήταν ελεγχόμενη.





Συνέχισα την πορεία μου προς την Πύδνα και το Κίτρος. Στην παραλία του Κίτρους, λίγο πριν το λιμάνι με έκπληξη βλέπω ένα τρακτέρ να καθαρίζει την παραλία σε όλο της το μήκος. 
Κατέγραψα σε ένα μικρό βίντεο το αποτύπωμα αυτού του καθαρισμού. 




Είναι βέβαιο πως μια δράση καθαρισμού θε ήταν σωτήρια για να καθαριστεί η παραλία και να αποδοθεί στο βλέμμα και στη φύση όπως της πρέπει.

Πέρασα το λιμάνι και επισκέφθηκα την αλυκή , όμως για κακή μου τύχη απουσίαζε ο υπεύθυνος με άδεια. Έτσι, επέστρεψα στο Μακρύγιαλο και συνάντησα τον Φρέντυ στο σπίτι του. 
Fredy Smith Γερμανός που έγινε Έλληνας και ζει τριάντα χρόνια σε αυτόν τον τόπο που αγαπά όσο λίγοι. Τον υπηρετεί με όλο του το είναι. Καθαρίζει, φωτογραφίζει και τα βάζει με τα κακώς κείμενα και τους καιροσκόπους και ωχαδελφάκιδες της κοινωνίας μας. Μου μίλησε για όσα ζει, για όσα τον ταλαιπωρούν και για όσα ονειρεύεται. Κατά τις 2 ήρθε και ο Γιάννης και κινήσαμε και πάλι για τον προορισμό που δεν μπόρεσα να φτάσω μόνος.
Δηλώσαμε στο γραφείο κίνησης της αλυκής τον σκοπό της επίσκεψής μας και περάσαμε για να δούμε από κοντά τις εικόνες της θλίψης και της ντροπής.
Θλίψης για την αδιαφορία των επαγγελματιών για το κακό που κάνουν στον τόπο που τους θρέφει και ντροπής για το κλείσιμο του ματιού όλων των αρμοδίων υπηρεσιών που επιτρέπουν αυτές τις πρακτικές της ανομίας.  
Σε μια απόσταση περίπου 300 μέτρων από το αλάτι της αλυκής, έχει φτάσει ο καθαρισμός του μηχανήματος. Λίγο πριν τις "πόρτες " που τροφοδοτούν με θαλασσινό νερό την αλυκή έχει σταματήσει αυτή η ας το πούμε απόπειρα καθαρισμού. 
Οι εικόνες που ακολουθούν είναι χαρακτηριστικές για το τι επικρατεί από εκείνο το σημείο και έπειτα.










Δεν χρειάζεται  να πούμε ότι δεν υπάρχει τρόπος να απομακρυνθεί αυτός ο τρομακτικός αριθμός βαρελιών από εθελοντές και δίχως μηχανική υποστήριξη.
Αυτό που παραδεχθήκαμε και οι τρεις μας, είναι πως ο Φορέας Διαχείρισης Προστατευμένων Περιοχών Θερμαϊκού και οι συνεταιρισμοί μυδοκαλλιεργητών πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να απομακρύνουν τα βαρέλια. Κατόπιν μπορούμε να παρέμβουμε με κάλεσμα εθελοντών, να αναλάβουμε δράση καθαρισμού από τις αλυκές μέχρι το φανάρι. 
Υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν, γιατί αν δεν γίνουν άδικος κόπος ο όποιος καθαρισμός. Σύντομα η κατάσταση θα είναι και πάλι το ίδιο τραγική.
Όπως μου περιέγραψαν ο Fredy  και ο Γιάννης, δυο χρόνια πριν, με την βοήθεια μηχανημάτων της αλυκής είχαν καθαρίσει το τόπο. Και όμως η κατάσταση σήμερα είναι χειρότερη από ποτέ.
Όπως περιγράφει και το ρεπορτάζ  του pieriasocial, στην επερώτηση του ΚΚΕ για το θέμα στη Βουλή των Ελλήνων  γίνεται η αναφορά ότι  "η συγκεκριμένη ακτή, που κατά πολλούς αποτελεί τη χειρότερη σε όλη την Ελλάδα, “βασιλεύει” μόνο το πλαστικό. Είναι χαρακτηριστικό πως στα αποτελέσματα έρευνας σε 22 παραλίες της Μεσογείου, που δημοσιεύτηκε το 2018, στο πλαίσιο του “Interreg Med ACT4LITTER”, η υψηλότερη πυκνότητα απορριμμάτων 12.896 αντικειμένων / 100 τ.μ. καταγράφηκε στην περιοχή Αλυκές (!), ενώ η μέση πυκνότητα απορριμμάτων ήταν 1.048 αντικείμενα /100 τ.μ." 

 Πολύτιμη εμπειρία αυτή η επίσκεψη. Μου προσέφερε τη γνωριμία με έναν εξαιρετικό  συνοδοιπόρο και πλέον φίλο, τον Φρέντυ, που μαζί με τον Γιάννη θα είναι το σημείο αναφοράς μου κάθε φορά που θα κοιτώ απέναντι από το Σπίτι του Φύλακα της αλυκής. Θα ξέρω πως μαζί τους θα μπορέσουμε να κινητοποιήσουμε όσους χρειάζονται για να βρεθεί λύση και να σταματήσουν να έρχονται βαρέλια και  δίχτυα μυδοκαλλιέργειας,  σχοινιά , τριχιές και ματάφια που γεμίζουν τις παραλίες μας και  ρυπαίνουν ασύστολα τους βυθούς, τις θάλασσες και την ζωή μας την ίδια.

3 σχόλια:

Margo είπε...

Απίστευτο το πόσο καταστροφικοί είμαστε ως είδος. Όλα αυτά τα βαρέλια πιστεύω πως ξέρουν από πού προέρχονται. Δεν είναι κοινά σκουπίδια. Αλλά Δεν ενδιαφέρονται αυτοί που θα μπορούσαν να κάνουν κάτι πιο δραστικό όπως, αυστηροποίηση και τήρηση των νόμων και ευαισθητοποίηση με όποιον τρόπο προσφέρεται και υπάρχουν πολλοί. Οι εθελοντές μεγάλο κεφάλαιο, όμως είναι προσωρινό το αποτέλεσμα. Προσωπικά Βαγγέλη μου βγαίνω και μαζεύω τα σκουπίδια από τον δρόμο της περιοχής μου. Έξω από τις πόρτες των κτημάτων στοιβάζονται σκουπίδια από αυτούς που τα πετούν από το αυτοκίνητο και δεν κάνει κανείς τον κόπο να τα μαζέψει. Μαζεύω τώρα και σε λίγες ώρες νέα σκουπίδια πεταμένα. Στο γεφύρι όπου περνά ένα μικρό ποταμάκι πετούν ολόκληρες σακούλες με απορρίμματα. Πώς έχουμε γίνει έτσι; Πού πήγε η αξιοπρέπεια των παππούδων μας; Φτωχοί και νοικοκύρηδες.
Συγνώμη για το τεράστιο σχόλιο. Με πονά το θέμα.
Καλή δύναμη σε όλους εκεί.
Σε φιλώ!

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Καλώς μου την.
Μαρία μου, αν και σε δύσκολη ανάρτηση, με θέμα που σκαλώνει και πονά, χαίρομαι που είσαι εδώ και ακουμπάς αυτό που σε βασανίζει.
Κοινός μας πόνος από ότι βλέπω και η προσπάθεια που κάνουμε ουσιαστικά μας ξαλαφρώνει από το βάρος αυτής της κακής πρακτικής που έχουμε σαν κοινωνία.
Με αυτό το κίνημα που τους τελευταίους μήνες έχει εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα, σκάω ένα χαμόγελο και αναθαρεύω πως κάτι πάει να αλλάξει.
Από κάθε περιοχή της χώρας ανασκουμπώνουν τγα μανίκια τους άνθρωποι από όλες τις ηλικίες και ζητούν πίσω την ομορφιά που έχουν στερηθεί.
Κάτι πάει να γίνει.
Αισιοδοξώ.
Αν θες οργάνωσε μια ομάδα στο νησί σου.
Μπες και ανάρτησε τη δράση σου στο save your hood και ίσως εμφανιστούν και άλλοι που δεν τους ξέρεις.
Και πού ξέρεις, για όλα τα κακά, έρχετε η ώρα της αλλαγής...
Την αγάπη μου σε όλη την οικογένεια!

VAD είπε...

Καλημέρα,Βαγγέλη,χρόνια και ζαμάνια! :) Ηρθες στα μερη μας και δεν ερριξες συρμα;;;Τουλάχιστον γνώρισες τον Γιάννη,τον παλιό μου μαθητή,εξαιρετικό παλικάρι!Για τα χάλια μας τα παραλιακά δε λεω,τα είδες...