Το Σπίτι Του Φύλακα της Αλυκής (κάποιες σκέψεις για όσα ζω)

Ανθή Θάνου Αλέξανδρος Μακρής στην παράσταση Ονειρεύομαι στο Σπίτι του Φύλακα 2 Ιουλίου 2020

Γιώργος Ψάλτης, Γιάννης Κουλούσιας, Μάριος Μακρής  με τις ¨Αλμυρισμένες Νότες" στο Σπίτι του Φύλακα 4 Ιουλίου 2020

Λίγες μέρες μετά από τις πρώτες εκδηλώσεις, λίγες μέρες πριν από αυτές που έπονται, ένοιωσα την ανάγκη να καταγράψω τις σκέψεις μου για το εγχείρημα.

αφίσα υπόλοιπων εκδηλώσεων Ιουλίου 2020

Πως ξεκίνησε, που πάει, ποιες ανάγκες καλύπτει, τι ενώνει τόσο κόσμο σε αυτή την όμορφη γωνιά του Θερμαϊκού.

Από το καλοκαίρι του 2018 που ξεκίνησε αυτή η περιπέτεια σαν προσωπικό στοίχημα, συνεχίζει  να είναι μια μοναχική πορεία, τουλάχιστον σε ότι αφορά την προετοιμασία του χώρου και την κάλυψη των αναγκών που υπάρχουν σε ένα τέτοιο εγχείρημα. Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων, υπάρχουν οι φίλοι ερασιτέχνες φωτογράφοι, όπως ο Τόμμυ Κούρτης, ο Σωτήρης Μουσλόπουλος, ο Δημήτρης Συμεωνίδης κ.α. που και μόνο η παρουσία τους είναι δύναμη μεγάλη. Πολύ περισσότερο η καταγραφή των στιγμών των εκδηλώσεων, που καταγράφονται και μένει το αποτύπωμά τους στο χρόνο να επενεργεί θετικά σε κάθε θεατή.
Αυτό που με κινητοποιεί και υπηρετώ το όνειρο, είναι η προσωπική χαρά από το αποτέλεσμα αυτών των εκδηλώσεων, που πολλαπλασιάζεται από τη χαρά των άλλων, καλλιτεχνών και θεατών - ακροατών, και επενεργεί σαν ελιξήριο ζωής.
Οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες  δεν επιτρέπουν να προσβλέπει κανείς σε οικονομικά ανταλλάγματα.
Ένα κουτί στο χώρο για την ενίσχυση των καλλιτεχνών, και ένα δεύτερο, να καταθέσει κανείς ότι προαιρείται  όταν παίρνει ένα νερό, αναψυκτικό ή μπύρα από το "αναψυκτήριο" του συλλόγου, αφού απαγορεύεται - και σωστά - η πώληση τους, είναι ο μοναδικός τρόπος να καλυφθεί η μεγάλη ανάγκη των καλλιτεχνών για να μπορέσουν να επιβιώσουν στις συνθήκες οικονομικής απομόνωσης που βρίσκονται, και ο σύλλογος να βγάλει τα έξοδα του.
Οι υπόλοιπες ανάγκες καλύπτονται από τη χορηγία λίγων επαγγελματιών - εμπόρων της περιοχής μας, που εμπιστεύονται τις προθέσεις μας.
Ο φόβος μου είναι, πως θα μπορέσουμε να κρατήσουμε αυτό χαμηλό προφίλ σε όλες τις εκδηλώσεις και δεν θα χαλάσει από την αθρόα προσέλευση πολλών φίλων σε κάποια εκδήλωση, που θα δημιουργήσει συνθήκες που δεν θα μπορούν να απολαύσουν. Αυτός ο αριθμός δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερος από 180 - 200 ανθρώπους.
Επόμενη σκέψη, πως θα μπορέσω μακροπρόθεσμα να πίσω άλλους ανθρώπους να υπηρετήσουν αυτό το όραμα. Για να υπάρχει συνέχεια, θα πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι που θα αγαπήσουν και θα υπηρετήσουν έναν σκοπό.
Ο σκοπός αυτού του εγχειρήματος είναι, να αξιοποιήσουμε τις χάρες της φύσης που υπάρχουν, να συντηρήσουμε ένα περιβάλλον δεδομένο ακροβατώντας σε γραφειοκρατικές διαδικασίας, να καλύψουμε την ανάγκη των καλλιτεχνών για χώρο που εμπνέει τη τέχνη τους και των ανθρώπων που αναζητούν τις ομορφιές της φύσης και τις δημιουργίες της ζωής.
Το αποτέλεσμα μέχρι σήμερα δείχνει πως καλύπτονται σε γενικές γραμμές αυτές οι παράμετροι και υπάρχει ένα απτό και όμορφο αποτύπωμα.
Από τη μεριά του δήμου, υπάρχει η ειλικρινής διάθεση του αντιδημάρχου πολιτισμού Παναγιώτη Τροκάνα να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση και τον ευχαριστώ πολύ.
Υπάρχει όμως ακόμη διστακτικότητα από την πλειοψηφία των κατοίκων του χωριού και των μελών του συλλόγου που είμαι πρόεδρος. Εδώ, κάτι δεν κάνω καλά και θα πρέπει να αναζητήσω τις αιτίες και να αλλάξω την κατάσταση. Για να έχει διάρκεια στο χρόνο ένα εγχείρημα σαν αυτό, θα πρέπει να αγκαλιάζεται από την τοπική κοινωνία. Φέτος είναι η τελευταία μου ευκαιρία για να το κατορθώσω.
Αυτά για την ιστορία, καταγράφονται τούτες τις μέρες που δεν είναι τόσο πιεστικές οι συνθήκες.
Έχω διαπιστώσει πως ωφελούν οι σκέψεις όταν καταγράφονται, γιατί έπεα πτερόεντα...