Γενέθλιος ημέρα

Το Σώμα

Αργά αργά κατέρχεται του σώματος η παρακμή
τί νόμιζες;
πως θα 'ρχονταν σα γράμμα
κάτι σαν κλήση, σαν εξώδικο,
μια κι έξω να θρηνήσεις το κακό
ή απόπληκτος να πέσεις;
Αργά γίνεται.
Από μια άσπρη τρίχα ξεκινά
που κιόλας στην αρχή την καμαρώνεις.
Από ένα κρέμασμα εδώ κι εκεί
μια χαρακιά δίπλα στο μάτι.
Κι ύστερα να και η φούσκα που σε προδίδει
και βρέχεσαι όταν γελάς
κι ύστερα να το δέρμα ερημώνει,
ας ήταν άσπρες θα πεις, και ας μένανε,
και μετά ετούτο κι εκείνο
που τελειωμό δεν έχουν
μικρά μικρά κάθε φορά,
δεν δίνεις πάντα σημασία
και ίσως αυτό,
ίσως αυτό είναι:
Δεν είναι ύπουλο το γήρας που έρχεται αργά,
σπλαχνικό είναι,
και να βλογάς αυτήν του την υπομονή
που δεν εκδιώκει εκείνο το  μικρό παιδί
που πάντα μένει εντός σου.

Μόντη Κατερίνα


Για να καλοπιάσω το παιδί  που κρύβω μέσα μου, το παρακάτω τραγούδι του αγαπημένου - φίλου πλέον - Σούλη Λιάκου.

Καλώς όρισα στην εφηβεία των γηρατειών!