Σήμερα το πρωί βρέθηκα για άλλη μια φορά στο Παπανικολάου, πιστός στο ραντεβού και στην υπόσχεση που είχα δώσει πριν από χρόνια, πως όσο μπορώ να δίνω αιμοπετάλια για όσους τα έχουν ανάγκη, θα το κάνω.
Χιόνιζε, και όπως πάντα ένα κύμα χαράς με κατακλύζει βλέποντας τις νιφάδες να χορεύουν έξω από το παράθυρο. Η σκέψη στράφηκε σε όλους αυτούς που αναζητούν απαντήσεις για την κατάσταση της υγείας τους και αν θα τα καταφέρουν να βγουν νικητές από αυτή την περιπέτεια.
Σκέφτηκα πως και αυτοί, την ίδια εικόνα από το παράθυρό τους βλέπουν.
Άραγε τι να σκέφτονται;
Θα έχουν την ίδια διάθεση βλέποντας τις νιφάδες ή θα ανησυχούν για την υγεία τους και θα τους τρώει η αγωνία για το αν θα βρεθούν οι μονάδες αιμοπεταλίων που τους κρατούν στην ζωή.
Μέρες γιορτινές και συνήθως μας τραβούν την κουρτίνα οι γιορτές και κρύβουν όλους όσους έχουν τις ίδιες ανάγκες με τις καθημερινές, γιατί ο χρόνος δεν γιορτάζει ποτέ.
Κυλά στο ίδιο ρυθμό, αγνοώντας τις δικές μας συνήθειες και ανάγκες να τον παρακάμψουμε και να αναζητήσουμε με άλλο τρόπο όσα νομίζουμε πως στερούμαστε από αυτή του την επιμονή.
Να τρέχει και να φεύγει και να αλλάζει δίχως τελειωμό.
Αυτό λοιπόν είναι το δώρο μου, σε όσους γιορτάζουν την κάθε μέρα που είναι ζωντανοί και παλεύουν να είναι και την επόμενη.
Καλή δύναμη σε αυτούς, τους συγγενείς τους που αγωνιούν μαζί τους και στους ανθρώπους που έχουν ταχθεί να δίνουν τη μάχη αδιαφορώντας για τις τόσες ήττες.
Τους γιατρούς και νοσηλευτές.
Ευχές οι νίκες να υπερτερούν και είθε όλοι να είναι νικητές σε αυτόν τον αγώνα ζωής.
Ευχή, να γίνουμε πολλοί περισσότεροι οι δότες αιμοπεταλίων και να πυκνώσουμε στις γραμμές των δικτύων όλων των νοσοκομείων που έχουν την ανάγκη μας.
Καλή χρονιά σε όλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου