Πάει και αυτό!
Πανηγυρίζοντες και μη, και πάλι από την αρχή στους δύσκολους ρυθμούς της καθημερινότητας.
Από την εβδομάδα που πέρασε, θα κρατήσω το μεγαλύτερο κέρδος της Ελληνικής κοινωνίας.
Τη νηφαλιότητα και τη ψυχραιμία που επέδειξε, εν μέσω ενός απίστευτου σκηνικού τεχνητής πόλωσης από τα ΜΜΕ και τους υποστηρικτές που με φανατισμό υποστήριζαν τη μια ή την άλλη πλευρά.
Δημοψήφισμα, με κλειστές τις τράπεζες και φήμες για κούρεμα με το άνοιγμα, θα περίμενε κανείς διαδηλώσεις και αντιδράσεις ανάλογες σε αυτές τις πρωτοφανείς συνθήκες.
Διασχίζοντας όλες αυτές τις μέρες την πόλη με τα λεωφορεία, μεγάλες ή μικρές ουρές μπροστά στα ΑΤΜ ανανεώνονταν διαρκώς δίχως παρατράγουδα.
Οι εποχούμενοι των λεωφορείων, συνέχιζαν να ακυρώνουν τα εισιτήριά τους κανονικά, αν και δεν διαπίστωσα όλη την εβδομάδα κανένα συνεργείο ελέγχου σε καμία γραμμή.
Μετά την παρεκτροπή των πρώτων ημερών, στα S/M δεν παρατήρησα τον ίδιο πανικό. Ίσως να είχαν στερέψει και τα χρήματα.
Η τροφοδοσία καυσίμων, δίχως απολύτως κανένα πρόβλημα.
Διαπίστωσα μια αντίφαση, ανάμεσα στον κόσμο της πραγματικής ζωής και στον κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Η πόλωση που υπήρχε στα γραπτά σχόλια και αναρτήσεις όσων χρησιμοποίησαν τα ΜΚΔ, δεν μεταφέρθηκε στην καθημερινότητα της πραγματικής ζωής.
Στη κεντρική πολιτική σκηνή, για πρώτη φορά στα χρονικά, μια κυβέρνηση, ανέτρεψε την αντιπολίτευση.
Προς τιμή του Τσίπρα, δεν εκμεταλλεύτηκε τη πανωλεθρία του μπλοκ του ΝΑΙ και με συμβολικές κινήσεις έδειξε σε όλες τις κατευθύνσεις τις γραμμές που θα ακολουθήσει.
Μετά την παραίτηση Σαμαρά, ζήτησε και πήρε - δίχως αντιστάσεις και προς τιμήν του - την παραίτηση του ΥΠΟΙΚ Γιάνη Βαρουφάκη, συγκάλεσε συμβούλιο πολιτικών αρχηγών και το κοινό ανακοινωθέν, πλην ΚΚΕ - έχω την αίσθηση - πως του δίνει μεγαλύτερη ισχύ στη διαπραγματευτική του προσπάθεια.
Στο σημείο αυτό, έχω την επιθυμία να καταθέσω τις σκέψεις μου για όσα θα έπρεπε να έχουν γίνει εντός των τειχών, όμως κρύφτηκαν μπροστά στην διαπραγματευτική καταιγίδα με τους θεσμούς.
Έχω την αίσθηση, πως όλοι όσοι κυβέρνησαν από την επιβολή των μνημονίων και μετά, το μόνο που έκαναν ήταν να ρουφήξουν κάθε ικμάδα ενεργητικότητας και ρευστότητας του ιδιωτικού τομέα.
Με κάποια λανθασμένα μέτρα, με τα οποία κινήθηκε κατά των πλέον αδύναμων του δημοσίου τομέα η κυβέρνηση Σαμαρά - Βανιζέλου - Κουβέλη, απολύοντας καθαρίστριες, σχολικούς φύλακες και με το κλείσιμο της ΕΡΤ, μόνο μέτρα περιορισμού του κράτους δεν ήταν.
Η επίθεση στους συνταξιούχους, περιορίστηκε στα κατώτερα στρώματα και ελάχιστα ενόχλησε τους πολυσυνταξιούχους και τα ρετιρέ τους.
Μια κυβέρνηση και μάλιστα με το μεγάλο της ποσοστό προερχόμενο από την αριστερά, που θέλει να δείξει πως έχει σκοπό να σώσει την χώρα και τους πολίτες της, θα έπρεπε να δείξει πραγματικό ενδιαφέρον για την ισότητα των πολιτών και τον περιορισμό των ανισοτήτων.
Περιορίστηκε στα αυτοκίνητα των βουλευτών και αυτά μετά το τέλος της υπάρχουσας σύμβασης.
Θα περίμενα να ακούσω πως οι αμοιβές , μιας και υπάρχει αδυναμία εξεύρεσης πόρων, δεν θα υπερβαίνουν στο δημόσιο (Πρόεδρος Δημοκρατίας, πρωθυπουργός, υπουργοί, βουλευτές, δικαστές, πρόεδροι δημοσίων οργανισμών και κάθε διορισμένος από την κυβέρνηση σε υπηρεσία δημοσίου συμφέροντος) , το ποσό των 3000 ευρώ. Αυτό να είναι η οροφή. Και να αυξηθούν τα κατώτατα όρια των απασχολουμένων στο δημόσιο.
Να συγχωνευθούν όλες οι συντάξεις ( υπάρχουν 1,358,979 συνταξιούχοι με πάνω από 1 σύνταξη) σε μια ή οποία δεν θα μπορεί να είναι πάνω 1500 ευρώ με αύξηση των κατώτερων ορίων στα επιτρεπτά όρια της φτώχειας.(432 ευρώ)
Θυμάμαι, κάπου στο 2012, δικαστές να δικαιώνουν προσφυγές τους για αυξήσεις μισθών και συντάξεων με αναδρομική ισχύ.
Θυμάμαι, βουλευτές να προσφεύγουν στη δικαιοσύνη και να ζητούν την επιστροφή στις προ της κρίσεως αποζημιώσεις τους
Θυμάμαι επίσης, το 95% των δικαστικών αποφάσεων να στέφεται κατά του δικαιώματος της απεργίας όλο αυτό το διάστημα.
Εν μέσω αυτής της βάρβαρης και πρωτοφανούς έντασης επίθεση στα εισοδήματα των πολιτών του ιδιωτικού τομέα - αγροτών, υπαλλήλων, επαγγελματιών, παροχή υπηρεσιών και εμπόρων - οι υψηλότατα αμειβόμενοι του δημοσίου, έχοντας το μαχαίρι (κυβέρνηση) και το πεπόνι (δικαστικές αποφάσεις), έμειναν στο απυρόβλητο καταστρέφοντας ακόμη περισσότερο την οικονομία της χώρας.
Σήμερα, προσπαθεί η κυβέρνηση Τσίπρα να διαπραγματευτεί ένα νέο μνημόνιο, για να μπορέσει να παραμείνει η χώρα στην τροχιά της Ευρωζώνης και στο Ευρώ δίχως να έχει κάνει το ελάχιστο από μόνη της για να περιορίσει το αδηφάγο κράτος.
Επαναπροσέλαβε όλους τους αδίκως απολυμένους - και καλά έκανε - όμως δεν αναθεώρησε στο ελάχιστο τις αμοιβές όλου αυτού του δυσκίνητου πελατειακού κράτους.
Βρισκόμαστε σε πόλεμο και όσο χύνει αίμα ο ιδιωτικός τομέας, τρέφεται με αυτό ο δημόσιος.
Στερεύει πια το αίμα και αν δεν γίνει κάτι άμεσα και δραστικά,, αλλάζοντας τους υφιστάμενους συσχετισμούς η κυβέρνηση, θα καταρρεύσουμε όλοι μαζί.
Κανείς δανειστής δεν μπορεί να μας σώσει αν δεν κάνουμε κάτι δραστικό από μόνοι μας.
Ήρθε η ώρα των μεγάλων αποφάσεων.
Ή θα αλλάξουμε
Ή θα πνιγούμε.
Στο χέρι μας είναι.
Πανηγυρίζοντες και μη, και πάλι από την αρχή στους δύσκολους ρυθμούς της καθημερινότητας.
Από την εβδομάδα που πέρασε, θα κρατήσω το μεγαλύτερο κέρδος της Ελληνικής κοινωνίας.
Τη νηφαλιότητα και τη ψυχραιμία που επέδειξε, εν μέσω ενός απίστευτου σκηνικού τεχνητής πόλωσης από τα ΜΜΕ και τους υποστηρικτές που με φανατισμό υποστήριζαν τη μια ή την άλλη πλευρά.
Δημοψήφισμα, με κλειστές τις τράπεζες και φήμες για κούρεμα με το άνοιγμα, θα περίμενε κανείς διαδηλώσεις και αντιδράσεις ανάλογες σε αυτές τις πρωτοφανείς συνθήκες.
Διασχίζοντας όλες αυτές τις μέρες την πόλη με τα λεωφορεία, μεγάλες ή μικρές ουρές μπροστά στα ΑΤΜ ανανεώνονταν διαρκώς δίχως παρατράγουδα.
Οι εποχούμενοι των λεωφορείων, συνέχιζαν να ακυρώνουν τα εισιτήριά τους κανονικά, αν και δεν διαπίστωσα όλη την εβδομάδα κανένα συνεργείο ελέγχου σε καμία γραμμή.
Μετά την παρεκτροπή των πρώτων ημερών, στα S/M δεν παρατήρησα τον ίδιο πανικό. Ίσως να είχαν στερέψει και τα χρήματα.
Η τροφοδοσία καυσίμων, δίχως απολύτως κανένα πρόβλημα.
Διαπίστωσα μια αντίφαση, ανάμεσα στον κόσμο της πραγματικής ζωής και στον κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Η πόλωση που υπήρχε στα γραπτά σχόλια και αναρτήσεις όσων χρησιμοποίησαν τα ΜΚΔ, δεν μεταφέρθηκε στην καθημερινότητα της πραγματικής ζωής.
Στη κεντρική πολιτική σκηνή, για πρώτη φορά στα χρονικά, μια κυβέρνηση, ανέτρεψε την αντιπολίτευση.
Προς τιμή του Τσίπρα, δεν εκμεταλλεύτηκε τη πανωλεθρία του μπλοκ του ΝΑΙ και με συμβολικές κινήσεις έδειξε σε όλες τις κατευθύνσεις τις γραμμές που θα ακολουθήσει.
Μετά την παραίτηση Σαμαρά, ζήτησε και πήρε - δίχως αντιστάσεις και προς τιμήν του - την παραίτηση του ΥΠΟΙΚ Γιάνη Βαρουφάκη, συγκάλεσε συμβούλιο πολιτικών αρχηγών και το κοινό ανακοινωθέν, πλην ΚΚΕ - έχω την αίσθηση - πως του δίνει μεγαλύτερη ισχύ στη διαπραγματευτική του προσπάθεια.
Στο σημείο αυτό, έχω την επιθυμία να καταθέσω τις σκέψεις μου για όσα θα έπρεπε να έχουν γίνει εντός των τειχών, όμως κρύφτηκαν μπροστά στην διαπραγματευτική καταιγίδα με τους θεσμούς.
Έχω την αίσθηση, πως όλοι όσοι κυβέρνησαν από την επιβολή των μνημονίων και μετά, το μόνο που έκαναν ήταν να ρουφήξουν κάθε ικμάδα ενεργητικότητας και ρευστότητας του ιδιωτικού τομέα.
Με κάποια λανθασμένα μέτρα, με τα οποία κινήθηκε κατά των πλέον αδύναμων του δημοσίου τομέα η κυβέρνηση Σαμαρά - Βανιζέλου - Κουβέλη, απολύοντας καθαρίστριες, σχολικούς φύλακες και με το κλείσιμο της ΕΡΤ, μόνο μέτρα περιορισμού του κράτους δεν ήταν.
Η επίθεση στους συνταξιούχους, περιορίστηκε στα κατώτερα στρώματα και ελάχιστα ενόχλησε τους πολυσυνταξιούχους και τα ρετιρέ τους.
Μια κυβέρνηση και μάλιστα με το μεγάλο της ποσοστό προερχόμενο από την αριστερά, που θέλει να δείξει πως έχει σκοπό να σώσει την χώρα και τους πολίτες της, θα έπρεπε να δείξει πραγματικό ενδιαφέρον για την ισότητα των πολιτών και τον περιορισμό των ανισοτήτων.
Περιορίστηκε στα αυτοκίνητα των βουλευτών και αυτά μετά το τέλος της υπάρχουσας σύμβασης.
Θα περίμενα να ακούσω πως οι αμοιβές , μιας και υπάρχει αδυναμία εξεύρεσης πόρων, δεν θα υπερβαίνουν στο δημόσιο (Πρόεδρος Δημοκρατίας, πρωθυπουργός, υπουργοί, βουλευτές, δικαστές, πρόεδροι δημοσίων οργανισμών και κάθε διορισμένος από την κυβέρνηση σε υπηρεσία δημοσίου συμφέροντος) , το ποσό των 3000 ευρώ. Αυτό να είναι η οροφή. Και να αυξηθούν τα κατώτατα όρια των απασχολουμένων στο δημόσιο.
Να συγχωνευθούν όλες οι συντάξεις ( υπάρχουν 1,358,979 συνταξιούχοι με πάνω από 1 σύνταξη) σε μια ή οποία δεν θα μπορεί να είναι πάνω 1500 ευρώ με αύξηση των κατώτερων ορίων στα επιτρεπτά όρια της φτώχειας.(432 ευρώ)
Θυμάμαι, κάπου στο 2012, δικαστές να δικαιώνουν προσφυγές τους για αυξήσεις μισθών και συντάξεων με αναδρομική ισχύ.
Θυμάμαι, βουλευτές να προσφεύγουν στη δικαιοσύνη και να ζητούν την επιστροφή στις προ της κρίσεως αποζημιώσεις τους
Θυμάμαι επίσης, το 95% των δικαστικών αποφάσεων να στέφεται κατά του δικαιώματος της απεργίας όλο αυτό το διάστημα.
Εν μέσω αυτής της βάρβαρης και πρωτοφανούς έντασης επίθεση στα εισοδήματα των πολιτών του ιδιωτικού τομέα - αγροτών, υπαλλήλων, επαγγελματιών, παροχή υπηρεσιών και εμπόρων - οι υψηλότατα αμειβόμενοι του δημοσίου, έχοντας το μαχαίρι (κυβέρνηση) και το πεπόνι (δικαστικές αποφάσεις), έμειναν στο απυρόβλητο καταστρέφοντας ακόμη περισσότερο την οικονομία της χώρας.
Σήμερα, προσπαθεί η κυβέρνηση Τσίπρα να διαπραγματευτεί ένα νέο μνημόνιο, για να μπορέσει να παραμείνει η χώρα στην τροχιά της Ευρωζώνης και στο Ευρώ δίχως να έχει κάνει το ελάχιστο από μόνη της για να περιορίσει το αδηφάγο κράτος.
Επαναπροσέλαβε όλους τους αδίκως απολυμένους - και καλά έκανε - όμως δεν αναθεώρησε στο ελάχιστο τις αμοιβές όλου αυτού του δυσκίνητου πελατειακού κράτους.
Βρισκόμαστε σε πόλεμο και όσο χύνει αίμα ο ιδιωτικός τομέας, τρέφεται με αυτό ο δημόσιος.
Στερεύει πια το αίμα και αν δεν γίνει κάτι άμεσα και δραστικά,, αλλάζοντας τους υφιστάμενους συσχετισμούς η κυβέρνηση, θα καταρρεύσουμε όλοι μαζί.
Κανείς δανειστής δεν μπορεί να μας σώσει αν δεν κάνουμε κάτι δραστικό από μόνοι μας.
Ήρθε η ώρα των μεγάλων αποφάσεων.
Ή θα αλλάξουμε
Ή θα πνιγούμε.
Στο χέρι μας είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου