Μινώταυρος στο Σούνιο

 

ΛΥΚΟΣ ΠΛΑΤΥΦΥΛΛΟΣ

Περπατώ στο θυμιατήρι

ενόσω καίνε ακόμη

τα καρβουνάκια της οργής

αντέχω την απελπισία

όχι από υποχρέωση ή επίδειξη

ανάγκη καθαρή

λίγο ακόμη αν υπομείνω 

θα βγω σε μια ακτή γεμάτη κρινάκια και άμμο.

Τότε θα γράψω τα ερωτικά ποιήματα

που σήμερα καταπίνω σαν φακίρης

Διαβάζοντας, αμέτρητες φορές, την ποιητική συλλογή του Απόστολου Λυκεσά

"Μινώταυρος στο Σούνιο", ένοιωσα την ανάγκη να καταγράψω τις σκέψεις που μου γεννούσε.

Ποια λογική ροή   τις λέξεις θα ταιριάξει

που νόημα να βγάζουν για τους κοινούς θνητούς;

Ποια έξαψη αγκάλιαζε το νου, άρπαζε τις πυρωμένες λέξεις ,

ορίζοντας  την έκρηξη   που συντελείτε εντός σου;

Οι λέξεις σου, Ροδίτικα ελάφια νυχιάζουν το είναι μου.

Αδυνατώ με «Αδρανή υλικά» να ταΐσω την «Γάτα του Αρχιμήδη».

«Καλοκαιρινό μπουρίνι» δρόσισε τον «Καύσωνα» στα «Τείχη των Αχαιών».

Με «Αναποδιές και ξόρκια» από  την «Φυτεία Πιερίδων Μουσών»

ξόρκισα την «Απελπισία του ιατροδικαστή».

Στο «Μουσείο του μέλλοντος» κρύβεται «Ο χάρτης του θησαυρού»

και  σε μια «Σκηνή εκστρατείας» εξηγείς τις μεταφράσεις

Άραγε τι σημαίνει «Λύκος πλατύφυλλος»;

Γιατί, σάμπως «Λύκος στο μαντρί» ξέρω;

«Απόλλυμι»  

Δέσποτα της ποίησης και θα ‘ρθει εκείνη η ώρα

της δικής μου έκστασης, στα πυρακτωμένα σου λόγια να αναστενάζω. 

Υ.Σ. Οι λέξεις σε "παράθεση" είναι τίτλοι ποιημάτων.