ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΩ ΤΟ ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟ

Προσπαθώντας να κατανοήσω το σκοτάδι που επέβαλλε η Ελληνική κυβέρνηση, σε όλη την επικράτεια, φιμώνοντας την Ελληνική ραδιοφωνία &  τηλεόραση, χάθηκα στην φουρτουνιασμένη θάλασσα των αντιδράσεων, υπέρμαχων της λειτουργίας, που η αλήθεια είναι πως είναι παραδόξως και ευτυχώς πολλοί , και των κατακριτών που είναι υπερβολικά αρνητικοί και πολλές φορές αρκούντως υβριστικοί.
Ήρθε ένα φως.
Ήταν ο τρόπος που αντέδρασαν οι εργαζόμενοι των ραδιοφωνικών σταθμών 102 και 958.
Βρήκαν ανταπόκριση από ιδιωτικούς σταθμούς και συνεχίζουν το πρόγραμμά τους σαν να λειτουργούν οι σταθμοί κανονικά. Με χαμόγελα και χιούμορ αντιμετωπίζουν την ζοφερή πραγματικότητα νοιώθοντας την αλληλεγγύη των ακροατών τους.
Βρέθηκα στις συγκεντρώσεις της Λ. Στρατού, και λυπήθηκα με την ύπαρξη κομματικών πανό και την προσπάθεια να προβληθεί η κομματική δύναμη και πειθαρχεία, πάνω από την αλληλεγγύη προς τους εργαζόμενους. Συνδικαλιστές   με ξύλινο λόγο και ανυπαρξία αντανακλαστικών που να αρμόζουν στην σοβαρότητα της κατάστασης.
Το εγώ, μπροστά από το εμείς. Αυτό θα είναι η καταδίκη μας - που λέει η Ασπασία Καρρά - ερμηνεύοντας την ανημποριά της κοινωνίας μας να αντιδράσει σε αυτόν τον κατακλυσμό μέτρων που πάει να μας πνίξει.
Επιστρέφω όμως σε αυτούς που λοιδωρήθηκαν από τον Κεδίκογλου σαν υψηλόμισθοι, αργόμισθοι, δεινόσαυροι, δημόσιοι υπαλληλοι που ροκανίζουν τα χρήματα του Ελληνικού λαού και ευτυχώς που ήρθαν αυτοί να μας σώσουν - θου κύριε...-.
Αρκετούς από αυτούς τους έχω στην ζωή μου, κυρίως την φωνή τους και τον τρόπο που μου παρουσιάζουν την είδηση και το σχολιασμό των γεγονότων.
Κατά καιρούς άκουγα τους ίδιους να σχολιάζουν τα κακώς κείμενα και την τροχοπέδη της γραφειοκρατίας στην δουλειά τους. Το φύτεμα ημέτερων ανάμεσά τους, αλλά και πως να αντιδράσεις σε αυτό; Την υποχρεωτική προβολή με προτεραιότητα στις ειδήσεις της εκάστοτε εξουσίας - από τα μελανότερα χαρακτηριστικά, αλλά και η μοναδική πηγή πληροφόρησης με αξιοπιστία στο τόπο μας.
Πολυπληθής η ομάδα και δυσκίνητη στην λήψη αποφάσεων, συνήθως απορροφούσε εντός της κάθε διαφορετική φωνή πλην σπάνιων εξαιρέσεων.
Χρόνια τώρα, είναι παγκοίνως γνωστοί στην πόλη μας ποιοι δεν ενέδωσαν στην ομοιομορφία. Ποιοι αντιστάθηκαν και έδωσαν ένα ξεχωριστό στίγμα στο ραδιοφωνικό τοπίο.
Και δυστυχώς αυτοί θα είναι και οι μόνοι που δεν θα βρουν θέση εργασίας στα ιδιωτικά ΜΜΕ.
Γιατί η δουλειά τους είναι ουσιαστική και ως τέτοια μη εμπορική.
Και γιαυτό είναι απαραίτητη η ύπαρξη της δημόσιας ραδιοφωνίας και τηλεόρασης.
Στην ουσία αυτής καθ' αυτής της απόφασης, αδυνατώ να μπω, για έναν απλό λόγο.
 Μου είναι αδύνατο να διαχειριστώ μέσα μου την μη ύπαρξη της δημόσιας πληροφόρησης.
Την αδυναμία να έχω την δυνατότητα να επιλέξω την συχνότητα του 102, του 9.58 της ΝΕΤ του Δεύτερου και Τρίτου προγράμματος.
Στον βόμβο που έμεινε στα προγραμματισμένα  κανάλια του ψηφιακού ραδιοφώνου.
Αυτός ο βόμβος κυριαρχεί στην σκέψη μου και αδυνατώ να το διαχειριστώ.
Καταφεύγω στους 90,4 αριστερά στα  FM, απ' όπου συνεχίζουν τις εκπομπές τους οι παραγωγοί των τοπικών μας καναλιών. Και μου δίνει μια χαρά η φωνή τους, που κάπως μετριάζει την αγανάκτηση. Και μου δίνει μια ελπίδα πως κάτι καλό θα προκύψει από αυτή την περιπέτεια.
Ίδωμεν!