Το 1975 το Εθνικό Θέατρο προγραμματίζει να ανεβάσει την αρχαία κωμωδία του Αριστοφάνη "Αχαρνής" και ζητά από τον Διονύση Σαββόπουλο να επενδύσει μουσικά την παράσταση. O Σαββόπουλος καταπιάνεται με το έργο και μεταφράζοντάς το ο ίδιος, δίνει το δικό του στίγμα στην πλοκή... Η παράσταση τελικά δεν ευτύχησε να ανέβει, αλλά ο ίδιος παρουσιάζει τη δουλειά αυτή το `76, σε ύφος "νούμερο για μπουάτ", ενώ το 1977 βγαίνει διασκευασμένο το έργο και σε δίσκο, με τον τίτλο: "ΑΧΑΡΝΗΣ"-"Ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια" - Τραγούδια για νέους κανταδόρους (όπως ο Σ. Μπουλάς, ο Ν. Παπάζογλου, η Μ. Τανάγρη, Ν. Ζιώγαλας, Η. Λιούγκος, Β. Ξύδης, Μ. Ρασούλης, Κ. Γεωργίου).
Σαν συνέχεια της προηγούμενης εβδομάδας, και επειδή ο καιρός απαιτεί κάποιον "διασκεδαστικό" σχολιασμό, δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο από αυτό το έργο του Νιόνιου.
Στο δεύτερο μέρος, θα διαβάσω ένα υπέροχο κείμενο που βρήκα στην μπλογκόσφαιρά μας σε αυτή την διεύθυνση , που το υπογράφει η Αννίτα Λουδάρου.
Και το κείμενο του Λευτέρη Κουσούλη από εδώ.
Καλή ακρόαση.
2 σχόλια:
Μεγάλη μου χαρά
να ακροώμαι τον ανεπανάληπτο Νιόνιο
στην πρωτότυπη διασκευή του στους ΑΧΑΡΝΗΣ !!!
Τελικά είδες που το internet μας φέρνει κοντά ...
Βαγγέλη καλημέρα.
Η πρόσκληση για επίσκεψη στα Γρεβενά είναι ανοιχτή...όποτε θέλετε πάρε και με το Νίκο και σας περιμένω. Θα χαρώ πολύ να σας φιλοξενήσω.
Να είσαι καλά.
Δημοσίευση σχολίου