Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

ΦΥΣΙΚΟ & ΑΦΥΣΙΚΟ


 -Είναι φυσικό να ανοίγει η καρδιά μου με τέτοια συντροφιά!
Αφύσικο είναι να θεωρείς κουραστική την εκδρομή μαζί τους.



-Είναι φυσικό να με γεμίζει ως τα βάθη της ψυχής μου, αυτό το δώρο της φύσης!
Αφύσικο είναι να μη το μοιραστώ με φίλους και να πολλαπλασιαστεί η χαρά.


-Είναι φυσικό να φοβάσαι τα μανιτάρια, με τόσα που έχεις ακούσει!
Αφύσικο είναι να επιβάλεις τον φόβο σου και στους άλλους και να τους υποβάλλεις σε αυτόν.

-Στα χρόνια που φτάσαμε να ζούμε, είναι φυσικό να απομακρύνεται από το πρόσωπό μας, κάποιες φορές το χαμόγελο.
Αφύσικο είναι να μας αρέσει όταν συμβαίνει αυτό σε φίλο μας.

-Είναι φυσικό να βρίσκει κανείς δυνάμεις και να ξεπερνάει τα προβλήματα, - όσο δύσκολα και ανυπέρβλητα κι αν φαίνονται- και να συνεχίζει την ζωή του με ενθουσιασμό και κέφι και ζωντάνια.
Αφύσικο είναι, να μη το αναγνωρίζει κάποιος αυτό, σαν  κάτι θετικό και όμορφο, αλλά σαν προσπάθεια να κρυφτείς από την πραγματικότητα.

Αυτά και άλλα πολλά, θα προσπαθήσω να μεταφέρω με τα τραγούδια σήμερα το βράδυ στο ραδιόφωνο.
Μπορεί οι εκπομπές αυτές να μη έχουν την αρτιότητα του ήχου - μιας και δεν υπάρχει ηχολήπτης-.
Προσπαθώ όμως να εκφράσω τον αντίκτυπο της εβδομάδας που πέρασε - με όλα τα στραβά και τα καλά της - και πόσο επηρεάζουν την ζωή μου και την ζωή των συνανθρώπων μου, όλα όσα πέφτουν στην αντίληψή μου.
Δίχως καμιά διάθεση φορμαρισμένου λόγου, παρά μόνο ένα ταίριασμα με τις λίγες γνώσεις περί φιλοσοφίας που προσπαθώ να αποκτήσω διαβάζοντας και  μελετώντας τις γραφές των ανθρώπων και το μεράκι της φύσης.
Φυσικά και αφύσικα λοιπόν

4 σχόλια:

ioanna assani είπε...

σπουδαίες σκέψεις έκανες...μόνο που η φύση διατηρεί το αφύσικο εντός της, οπότε επίκουρε να δεχτούμε καλύτερα πως οτι οι νομοι της φύσης διαφερουν απο τους νόμους των ανθρωπων κι οτι για να ειναι κανεις ανθρωπιστής πρέπει να χατρακτηρισει καπως ετσι τα φυσικα κι αφυσικα! Ο Ιδεατός μας λοιπον κόσμος ακολουθεί την σκέψη σου.

ξωτικό είπε...

Aπίθανο το μανιτάρι !!!!!
Και φυσικά οι συνειρμοί σου .Δυστυχώς βυθιστήκαμε σε τόσα αφύσικα για πολύ καιρό που έχουμε χάσει τ'αυγά και τα πασχάλια και απο'κεί που χαχανίζαμε σα βούρλα ολημερίς κι οληνυκτίς κοντεύουμε τώρα να ενοχοποιήσουμε και κάθε προσπάθεια αξιοπρεπούς αντιμετώπισης των καταστάσεων με ψυχραιμία και χαμόγελο .....
Να είσαι καλά και να...χαμογελάς με αγωνιστικό...πείσμα

Margo είπε...

Ίσως είναι φυσικό να υπάρχουν οι φωνές εκείνες, που μέσα από τις αφύσικες παρατηρήσεις τους μας υπενθυμίζουν πως πάμε καλά :-)

Φυσικό είναι να μοιράζεσαι μαζί μας την εκδρομή με αυτή την εκλεκτή παρέα.. είσαι φίλος, ΤΕΛΟΣ :-))

Σε όποιον αρέσει να χάνεται το χαμόγελο από τους φίλους του μάλλον δεν ήταν ποτέ φίλοι του. Αλλά είναι δυνατόν να χαίρεται κάποιος όταν χάνεται το χαμόγελο από οποιονδήποτε;

Μπορεί την εκπομπή να μην την άκουσα αλλά ανάρτησή σου με προκάλεσε ποικιλοτρόπως ;-)

Βαγγέλη μου να είσαι καλά!

Ανώνυμος είπε...

Αχ...αυτές...τις μικρές ευτυχίες ας κρατάμε. Μ' αυτές αν πορευόμαστε, τίποτα δεν μοιάζει αφύσικο. Για όλα θα βρούμε ψυχή να τα παλαίψουμε...

(Υπέροχο το μανιτάρι!)

Καλώς σε βρίσκω κι από εδώ...