ΤΟ ΧΤΕΣ ΠΕΡΙΣΣΕΨΕ, ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΛΙΓΟΣΤΕΥΕΙ.

                   Σ' αυτό τον κόσμο που τρέχει και σωπαίνει...
                                                        Π. ΝΕΡΟΥΝΤΑ



       Γιατί σημασία έχει ποιος θα πεθάνει με λιγότερη μοναξιά.
                                                         Τ. ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ    





Έσκαψα βαθιά μέσα μου : πιλάλα κι αγκομαχητό.
Κοίταξα και γύρω μου : στένεψε πια, σκλήρυνε, στέγνωσε η ζωή,
οι άνθρωποι βιαστικοί και μόνοι.
Έψαξα στα μάτια των ανθρώπων : ασύνορη ερημιά,
βαρύς λιμός αγάπης κι αισθημάτων.
Οι άνθρωποι δεν τραγουδάνε πια,
κουβαλάνε θλίψη και φόβο στο αίμα τους,
κοιμούνται φορώντας κατάσαρκα την αγωνία.
Δεν ξέρουν πια, δεν προφταίνουν,
δεν έχουν τρόπο ν' αγαπήσουν.
Ζούνε τη φθορά και γερνάνε ραγδαία.

Προσπάθησα να μπω στην καρδιά των ανθρώπων : αδύνατον.
Αγρίμια οι άνθρωποι.
Παγωμένες οι ψυχές, οχυρωμένες πίσω από πόρτες βαριές,
θωρακισμένες, απαραβίαστες.
Όλοι βιαστικοί, λες δρομείς ντοπαρισμένοι,
υπάκουοι στο σύγχρονο πρόσταγμα :
"τρέξε, σπεύσε, στον επόμενο τόνο χάνεις την ευκαιρία".

Ακούμπησα τ' αυτί μου στην γη κι αφουγκράστηκα
τους καιρούς : γεμάτοι αναφιλητά κι απαρηγόρητους ήχους.
Το μέγα "τίποτα" κυρίαρχο πια στην ζωή μας¨
το χτες περίσσεψε, το αύριο λιγοστεύει.
Πια δεν κοιμούνται οι άνθρωποι¨κέρδη, λογαριασμοί,
αριθμοί που τρελαίνουν τα πικρά όνειρά τους.
Αποδιωγμένο αμετάκλητα το κοριτσάκι που λεγότανε
"Γαλήνη". Πανάκριβο το γέλιο.

Έριξα στο τέλος μια ματιά στ' απόκρυφα, στ' αχανή σκότη,
κοίταξα κι από την κλειδαρότρυπα :  από σίδερο,
τσιμέντο και σιωπή φτιαγμένος ο κόσμος μας
κι εχθρικός όσο ποτέ. Οι άνθρωποι απόμακροι,
αγρίμια έτοιμα για πόλεμο, δειλοί, αμίλητοι,
κλεισμένοι στα καβούκια τους, εθισμένοι σε ευκολίες
κι ηδονές και πάνω απ' όλα βολεψίες απαράμιλλοι.

Στραβοπερπατάει ο κόσμος.
Η ζωή ολοένα φτηναίνει.
Το τραγούδι μεταλλάχτηκε σε θλίψη και βόγγο.
Συμβιβαστήκαμε με την πίκρα της ζωής
κι απαθείς ζούμε την φθορά.
Λέμε κάθε μέρα ψέματα στον ίδιο μας τον εαυτό.
Απαθείς και αδιάφοροι παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα
από μακριά, βέβαιοι πως η απόσταση είναι σοφία.

Θεέ μου, πόσο υποβαθμίσαμε και φτωχύναμε τη ζωή!
Καταφέραμε από δωρεά του Θεού
να την κάνουμε θλίψη.
Εμείς οι ευδαιμονούντες νεκροί με την μάσκα του ζωντανού,
εμείς που έχουμε τόσο πολύ αναπτυγμένη την ικανότητα
να εφευρίσκουμε τρόπους να δυστυχούμε..

Με αφορμή την ποιητική βραδιά προς τιμή του αγαπημένου μας ποιητή Τάκη Λαζαρίδη,
 που θα γίνει στον όμορφο χώρο Αμαδρυάς στο Φίλυρο,  από την λέσχη ανάγνωσης ΔΡΥΑΔΕΣ της Κίνησης Επικοινωνίας Πολιτών Φιλύρου, την Κυριακή 17 Απριλίου στις 8 το βράδυ.
Όσοι πιστοί προσέλθετε..