ΤΊΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ ...

Η αναζήτηση τελικά δεν απέδωσε  τ' αναμενόμενα..
Ίσα - ίσα.  Συσκότισε  ακόμη περισσότερο την κατάσταση.
Έτσι, τα παρακάτω ερωτήματα που διατύπωσα στην πρώτη μου ανάρτηση, 03 Απριλίου 2008


-Αλήθεια,τί είναι αλήθεια;
-Σίγουρα αλήθεια είναι το ψέμα.
-Ψέμματα . Αλήθεια είναι η ζωή.
-Αλήθεια . Η αλήθεια είναι ο θάνατος.

Πόσα ψέμματα ζούμε για να μάθουμε την αλήθεια:

Να μπορούσα Θεέ μου να ζούσα την αλήθεια και ας πέθενα ψέμματα.


έμειναν αναπάντητα, ή αν θέλετε ανερμήνευτα.


Στάθηκα τυχερός, γιατί σε αυτήν την πορεία συνάντησα ανθρώπους ξεχωριστούς που μου πρόσφεραν την φιλία τους, την αγάπη τους, την εμπιστοσύνη τους.
Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να συμμετέχω, σε αυτό το τρικ της απόλυτης καλοσύνης στους κόλπους του bloging.
Όποτε το έκανα, το έκανα με όλες μου τις αισθήσεις.


Από εδώ και πέρα, αλλάζουν δραματικά οι καταστάσεις, τόσο σε προσωπικό, όσο και σε κοινωνικό - πολιτικό επίπεδο.
Φοβάμαι πως ήρθε η ώρα να δούμε την ζωή κατάματα και να αντιληφθούμε την κατάσταση που έχουμε δημιουργήσει με τις αποφάσεις που πήραμε στο παρελθόν και υποθηκεύσαμε το μέλλον μας.
Δεν φταίει κανένα Δ.Ν.Τ. και καμιά Μέρκελ για αυτό.
Και το ότι θα χρησιμοποιηθούν σαν άλλοθι  από την κυβέρνηση για να περάσουν τα μέτρα τους, δεν τιμά ούτε την κυβέρνηση, αλλά ούτε και εμάς, που μέσα στην τρελή χαρά συνεχίζουμε την αμέριμνη ζωή μας, λες και όλα αυτά συμβαίνουν σε κάποια χώρα μακρινή.
Κραυγάζουν στα τηλεοπτικά μας παράθυρα, οι γνωστοί εδώ και χρόνια τηλεσχολιαστές και έχοντες μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση, πως καταφθάνει το ΔΝΤ και να ετοιμαζόμαστε για θυσίες.
Πόσοι από μας γνωρίζουμε τί σημαίνει θυσία;
Τί να πουν και οι απλοί άνθρωποι που δεν έχουν τρόπο και τόπο να εκφραστούν;
Τί να πουν οι άνθρωποι που ιδροκοπούν δουλεύοντας , στην οικοδομή, στο χωράφι, στην θάλασσα, που στην πλειοψηφία τους είναι μετανάστες, και δεν έχουν στον ήλιο μοίρα;
Μες στην ευμάρεια της ζωής μας νοιαστήκαμε ποτέ για αυτούς;
Στο ένα χέρι το τσιγάρο, στο άλλο χέρι το μπεγλέρι και από  καφέ σε μπαρ και από μπαρ σε μπουζουκλερί σέρνουμε τα κουρασμένα νιάτα μας αηδιασμένοι  που δεν μπορούμε να έχουμε καλύτερο αυτοκίνητο από αυτό που με δάνειο μας πήρε ο μπαμπάς,  και που δεν βρίσκεται καμιά καλή δουλειά, με καλό μισθό και πολλά bonus και για μας.
Έτσι Πολωνός ο υδραυλικός, Πακιστανός ο αγρότης, Αλβανός ο οικοδόμος, Αιγύπτιος ο ψαράς,  και πάει λέγοντας.
Κανένας μας δεν κατάλαβε, πώς είναι δυνατόν οι μεγαλύτεροι καταθέτες να είναι οι μεροκαματιάρηδες μετανάστες, και ουσιαστικά να δανείζουν εμάς που κλείσαμε την ευτυχία μας σε μεζονέτα 180 τετραγωνικών σε τρεις ορόφους για να εκδικηθούμε τα γηρατειά, που θα έρθουν κάποτε αλλά δεν θα μπορούν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες  τους σε αυτά τα κλουβιά από μπετόν και μιά σταλιά γρασίδι.
Αποχαυνωμένοι από πίτσα , μπύρα και TV, που μυαλό και που ώρα να κουβεντιάσουμε βρε αδελφέ, να φιλοσοφήσουμε τα απλά και καθημερινά, να τραγουδήσουμε την χαρά και την λύπη με την δική μας φωνή, που όσο παράφωνη και αν είναι ομορφαίνει σαν ταιριάζει με άλλες παραφωνίες των φίλων μας.
Ο μεγάλος κανόνας, σε κάθε τομέα, δημόσιο και ιδιωτικό. 
Άρπαξε να φας και κλέψε να  'χεις.
Ελάχιστοι κρατήσανε τα προσχήματα και ξεφύγανε από τον κανόνα.
Ας μην αναρωτιόμαστε πως και τα καταφέραμε όλα αυτά.

Μεθοδευμένα όλα αυτά τα χρόνια μας  εκπαιδεύσανε στην αδιαφορία και στον  ωχαδελφισμό τα ίδια μας τα σχολεία.

Δάσκαλοι και καθηγητές, προέταξαν τα συνδικαλιστικά τους, πάνω από την παιδαγωγική τους αποστολή.
Και οι πολιτικοί, ασκώντας την πολιτική που έμαθαν να ασκούν από πάππου προς πάππου,  νίπτουν τα χέρια τους αμέτοχοι του εγκλήματος που με θρήνους και οιμωγές κοιτούμε όλοι το πτώμα. 


Με αυτά και με αυτά κάναμε την αλήθεια ψέμα.
Και ζώντας ψεύτικα, πεθένουμε αληθινά.


Καλή ανάσταση αδέλφια.


Και αν κάποτε αισθανθώ ζωντανός, τα ξαναλέμε.


Ως τότε θα με βρίσκεται κάθε σάββατο  9 - 11 το βράδυ στο δημοτικό ραδιόφωνο Πολύγύρου.