ΣΦΥΡΙ & ΑΜΟΝΙ – ΦΩΤΙΑ & ΝΕΡΟ

-Σφυρί & Αμόνι η ζωή , που πάνω της σφυρηλατείται το είναι μου.

-Φωτιά οι καταστάσεις και τα προβλήματα που προκύπτουν στην ζωή μου. Που πυρακτώνουν την ψυχή και φέρνουν το μυαλό σε κατάσταση παρόμοια με το πυρακτωμένο σίδερο, έτοιμο να δεχτεί την σφυριά της γνώσης και να ξεκινήσει την διαδικασία διαμόρφωσης και ολοκλήρωσης .

-Νερό, οι άνθρωποι και οι ιδέες που κουβαλούνε μέσα τους και σε κάποιον βαθμό επhρεάζουν και διαμορφώνουν και τις δικές μου.
Κάποιοι από αυτούς με δροσίζουν.
Κάποιοι γίνονται στέρνα , για να βουτήξω μέσα της το πυρακτωμένο μου μυαλό, να στανιάρει μη χυθεί από την υπερβολική θερμότητα.
Κάποιοι με πνίγουν. Προβάλλοντας τις γνώσεις και τα πιστεύω τους, σαν ίαμα για πάσα νόσο και πάσα μαλακία.

-Μέχρι σήμερα , αμέτρητες φορές πέρασα από την φωτιά.
Βρέθηκαν άνθρωποι της δροσιάς, και άνθρωποι της στέρνας.
Άνθρωποι ξερόλες και άνθρωποι αδιάφοροι.
Μα έφτασε ο καιρός που πρέπει να αποφασίσω το σχήμα που θέλω να πάρω.
Να μην αφήσω την τύχη και την μοίρα, να διαμορφώσουν την σκέψη και τα πιστεύω μου.
Βγαίνοντας ζωντανός κάθε φορά από την φωτιά, δεν σημαίνει πως θα συμβαίνει πάντα.
Ας αφήσω μακριά μου τους επαρμένους και ας πολλαπλασιάσω τις στέρνες.
Μα το βασικότερο, ρυάκια με γάργαρο νερό να φροντίσω να βρίσκονται κοντά στις στέρνες, μη τύχει και βρομίσουν από το ξέπλυμα της φωτιάς μου μέσα τους.
Μη γίνουν βούρκος, από την σκουριά μου που θα μένει μέσα τους.
Κορώνεια ποτέ μη γίνουν.
Τι δεν θα’ χω πια την δύναμη την φωτιά να σβήσω και μείνω άχαρο και άμορφο δημιούργημα της ζωής.

-Η τελευταία περιπέτεια , είναι και η κρισιμότερη κατά τα φαινόμενα.
Φωτιά - λάβα ρέει εντός μου και δεν αρκούν ούτε φίλοι - της δροσιάς, μα ούτε σύντροφοι - στέρνες .
Είναι η ώρα και η στιγμή, να πληρωθούν λάθη και παραλήψεις του παρελθόντος.
Πλεονεξίες και υπερβολές μιας πρότερης , απαίδευτης περιόδου της ζωής μου.
Πολλές οι φωτιές, λιγοστές οι στέρνες, πάλι καλά που βγήκα όρθιος και έτοιμος να επανορθώσω..
Λυτρωτής και οδηγός μου η Επικούρεια σκέψη.
Η εντολή του Ρουσσώ.
Η επιλογή του Λιαντίνη.
Είμαι έτοιμος.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στις στέρνες που με ημέρεψαν.
Ας μη φανώ αχάριστος.
Κι ένα για τις φωτιές.
Γατί χωρίς αυτές, δεν θα αναζητούσα το νερό.