Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

STREET SPIRIT ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ


<Βαγγέλη συγγνώμη για την ανάρτηση που 'καπέλωσε'τον Μπαρή αλλά δεν μπορούσα να μη το βάλω. sorry.Καληνύχτα>
Αυτό ήταν το mail που πήρα από την roadartist στις 12¨15 μετά τα μεσάνυχτα.
Σήμερα το πρωϊ που μπήκα στο blog της κατάλαβα το επείγον του πράγματος. Έφυγε για το μεγάλο ταξίδι μια ταξιδιάρικη ψυχή. Ο Νικήτας , street spirit για τους blogers. Δεν έτυχε να διασταυρωθούν οι δρόμοι μας ποτέ μέχρι σήμερα. Αλλά με συγκίνησε ιδιαίτερα αυτή η απώλεια. Τα κείμενα στις αναρτήσεις του αδιάψευστος μάρτυρας για την τρυφερότητα της ψυχής του. Είναι η άλλη,η αθέατη πλευρά αυτής της μικρής κοινωνίας που έχουμε δημιουργήσει, όλοι εμείς που αφιερώνουμε ένα κομμάτι της σκέψης μας στην επικοινωνία μέσω της κοινοποίησης, των όσων γυροφέρνουν την σκέψη μας και βασανίζουν το μυαλό μας ,σε κοινή θέα προς άγρα σχολίων, επιβεβαίωσης ή αμφισβήτησης,είσπραξης επαίνων μα και χλευασμού, συμφωνίας , ταυτοφωνίας ή και αντιφωνίας κατά τον φίλο μας τον ΑΝΕΜΟ. Είναι που και δυο λόγια να έχεις ανταλλάξει εγγράφως με κάποιον γίνονται δεσμοί αίματος οι λέξεις. Όμορφο συναίσθημα. Γιαυτό είμαι εδώ. Ζω με τα όμορφα συναισθήματα. Οξυγόνο οι σκέψεις που φεύγουν από την καρδιά του καθενός μας και φτάνουν να ακουμπούν τον αναγνώστη ακόμη και αν δεν τον αφορούν ευθέως. Υπάρχουν βέβαια και τα σχόλια σκοπιμότητας που γίνονται αντιληπτά και τα προσπερνούμε ασχολίαστα γιατί σπάνια αγγίζουν αυτούς που ξέρουν τί ζητάνε διαβάζοντας αναρτήσεις άλλων,σαν λαθραναγνώστες του πεπρωμένου της ζωής. Αυτά τα προσπερνώ.
Νικήτα για ενθύμιο στο μεγάλο σου ταξίδι , διάλεξα δυο λόγια του ΑΡΓΎΡΗ ΜΠΑΡΗ να σε συνοδεύουν.
Από το -Αβεβαιότητες στους δρόμους, για τον street spirit-.

To πότε πρωτοπέθανα δεν το θυμάμαι.
Θα το συναντήσεις στην πορεία μου
μετρώντας τις αναστάσεις μου.
Εκείνο που κρατώ είναι
ότι μια ζωή διψούσα
και το νερό πότε γλιστρούσε απ' τις παλάμες μου
και πότε έσκυβα στις πηγές
με πυροβολούσαν και ξυπνούσα.
Πάντως πέθανα πρόωρα
σαν να 'μουν ωραίος
ή σαν να μην ήταν πλάνη το Πάσχα
και η Ανάσταση.

42 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

ΛΥΓΜΟΣ και ΘΡΗΝΟΣ,
η αιφνίδια, και άδικη απώλεια,
τα λόγια ¨"...γίνονται δεσμοί αίματος οι λέξεις..."
και ο Μπαρής "Πάντως πέθανα πρόωρα.."

Καλό του ταξίδι...

Roadartist είπε...

Καλέ μου φίλε..όλα αυτά που έγραψες μας κρατάνε στο blogging και ναι "δυο λόγια να έχεις ανταλλάξει εγγράφως με κάποιον γίνονται δεσμοί αίματος οι λέξεις"..
Κρατάμε λοιπόν όσους μας αισθάνονται, όσους ταξιδεύουν στα ίδια κύμματα με εμάς..και συνεχίζουμε να πορευόμαστε. Όσοι δεν 'κολλάνε' δε πειράζει..

Προσωρινοί, περαστικοί είμαστε όλοι μας.. Το ποίημα του Μπαρή κολλάει απόλυτα.. Άνθρωποι που εργάστηκαν δίπλα του, μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για το 'πνεύμα του δρόμου'.. Νέος άνθρωπος, 35 ετών, φρεσκοπαντρεμένος, γεμάτος όνειρα για ζωή και ταξίδια.
Κουράγιο στην οικογένεια του..

Χριστίνα (lbt) είπε...

Βαγγέλη, πριν λίγο διάβασα το σχόλιό σου στο blog μου....και γω δεν ήξερα τι να γράψω σ' αυτή σου την ανάρτηση. Γυρνάω από blog σε blog, και τα συναισθήματα ποικίλουν...
είναι δυνατόν να δακρίζεις για τον street spirit, για τη Λυδία, ή διαβάζοντας το ποστ του π.Λίβυου;;;
παιχνίδια άσχημα παίζει η ζωή και τα προβλήματα μας φαίνονται ασήμαντα μπροστά σε άλλες ζωές.
δεν ξέρω τι άλλο να γράψω.
Φιλιά πολλά σε σενα και την οικογένειά σου!

Κωνσταντινιά είπε...

Βαγγέλη
και Χριστίνα
ναι, να που είναι δυνατό να δακρύζεις για άτομα που δεν γνώριζες, που αγνοούσες την ύπαρξη τους, ναι είναι δυνατόν να δακρύζεις για κάποιους που έχουν ήδη χαθεί και σύ τώρα διαβάζεις στίχους τους, ναι είναι δυνατόν κάποια λόγια να γίνονται δεσμοί αίματος.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Πρωτοέρχομαι στο ιστολόγιό σου, επίκουρε, σε δύσκολη ώρα.
Ναι, εκφράζουν κι εμένα με τον καλύτερο τρόπο τα λόγια σου σχετικά με τους δεσμούς ανάμεσα σε ανθρώπους που ανταλλάσσουν κομμάτια της φλεγόμενης ψυχής τους με άλλους που ίσως (συνηθέστερο) δεν έχουν δει ποτέ.
Είμαι κι εγώ απ'αυτούς που δε γνώριζαν τοn street spirit και που -καθόλου περίεργο - μοιράζομαι τη συγκίνηση για τον πρόωρο χαμό του, μια και συναντήθηκα, έστω σήμερα, έστω υστερόχρονα, με την αύρα των γραπτών και της σκέψης του.
Οι υπολογιστές απόψε κεράκια αναμμένα.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Γλαρένια όπως το λες λυγμός για το πνεύμα του δρόμου, θρήνος για τον Νικήτα. Και όπως υπέροχα το διατύπωσε ο Διονύσης οι υπολογιστές μας σήμερα κεράκια αναμένα ...

mareld είπε...

Φίλε μου!

Αφήνω λίγα λευκά κρινάκια..για το Νικήτα που έφυγε νωρίς..και αυτά τα λόγια..που μου ήρθαν όταν μπήκα στο σπιτικό του..

"Μάνα κι αν έρθουν οι φίλοι μου
κι αν έρθουν και δικοί μας.
Να μη τους πείς κι απόθανα
να τους βαροκαρδίσεις.

Στρώσε τους τάβλα να γευτούν,
κλίνη να κοιμηθούνε.
Και σαν ξυπνήσουν το πρωί
και σ' αποχαιρετούνε,
πες του τος πως απόθανα".

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

road σου έλαχε ο κλήρος να μας οδηγήσεις σ'ένα καταφύγιο τρυφερότητας και ανθρωπιάς αφού αναχώρησε ο δημιουργός του για άλλους τόπους. Τα έχει αυτά η ζωή. Το πνεύμα των δρόμων θα μας συντροφεύει με όσα αποτυπώθηκαν στις αναρτήσεις του.Καταστάλαγμα της ψυχής του. Θα τον αναζητήσω στον ουρανό της Χαλκιδικής. Που ξέρεις μπορεί να κάτσει πάνω από το Καλαμίτσι και να μας χαιρετά.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Χριστίνα μου , Κωνσταντινιά μου , εμεις πρέπει να κανονίσουμε μια συνάντηση να τα πούμε δια ζώσης. Καλό το bloging μα καλύτερη η επαφή με όλες τις αισθήσεις. Ας το κάνουμε όσο τις έχουμε!!!
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Δάσκαλε, - μου αρέσει να αποκαλώ έτσι ανθρώπους που αγαπούν αυτό που κάνουν και μεταφέρουν γνώση στα παιδιά μας- έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες η ανθρώπινη επαφή απαλύνει τον πόνο και λιγοστεύει την αγωνία. Θα ήθελα να γινόμασταν αύρα δροσιάς για τους δικούς του που τον αναζητούν σ'αυτόν τον κόσμο.
Καλή συμπόρευση σ' αυτόν τον όμορφο δρόμο που χαράζουμε όλοι μαζί. Και ας ξεστρατίζουν κάποιοι σαν τον Νικήτα να μας εποπτεύουν από ψηλά.Εμείς θα τους αγαπάμε.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Mareld γλυκό μου τζιβαέρι, ο λόγος σου βάλσαμο για όσους τον αναζητούν . Καλό του ταξίδι.

Άνεμος είπε...

Έχασα τόσους ανθρώπους κοντινούς που νόμιζα πως με κυνηγούσε ο θάνατος σε κάθε μου βήμα...
Κατέληξα κάπου...
Η ύπαρξη ενός ανθρώπου δε σβύνει μετά θάνατο.
Οι πινελιές που έχει προσθέσει μία ύπαρξη ή που θα συνεχίσει να προσθέτει μετά θάνατο στον πίνακα του σύμπαντος είναι πολύ περισσότερες από όσες μπορούμε να αντιληφθούμε.
Και υπάρχουν πάντα δύο διαφορετικές θεωρήσεις του γεγονότος της φυγής προς την ηρεμία ενός αγαπημένου ανθρώπου...
Μπορούμε να στενοχωρηθούμε γιατί έφυγε...
Μπορούμε όμως να χαρούμε επειδή τον γνωρίσαμε σα να ζούμε τη στιγμή της γέννησής του...
Καθόμαστε χαλαρά και διαλέγουμε εύκολα ποια από τις δύο θεωρήσεις θα ακολουθήσουμε...
Άλλωστε τα (σίγουρα απαραίτητα και αναπόφευκτα) δάκρυα δεν κυλούν σχεδόν ποτέ επειδή ο απών είναι λυπημένος...
Αντίθετα, πηγάζουν από την έλλειψη που αισθανόμαστε λόγω της απουσίας του...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Άνεμε να συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Η λύπη μου για όσους έφυγαν είναι που δεν τους έχω εδώ , δίπλα μου. Ίσως αν είχα πάει μαζί τους να λυπούσα κάποιους άλλους που άφηνα πίσω. Φαύλος κύκλος η ζωή.
Πάντως είμαι απόλυτα σίγουρος ,πως άνθρωποι με την καρδιά και την ψυχή του Νικήτα δεν θα ήθελαν θλιμένα μάτια να τον αναζητούν γιατί εκεί που είναι θα ευχόμουν να βρεθώ όταν έρθει η ώρα, όποτε κι αν έρθει. Την αγάπη μου και την φιλία μου.

nikiplos είπε...

καλησπέρα... δεν τον γνώριζα ούτε από τα blogs παρά μόνο από το σημερινό... σήμερα λοιπόν σπατάλησα αρκετόν από τον πολύτιμο χρόνο μου στο blog του και είδα ότι ήταν (αυτός ο παρατατικός που δεν δέχεται αμφισβήτηση...) πολύ ενδιαφέρων και πέρα απο το ταξιδιάρης κυρίως αυθεντικός κι αληθινός...

Το πιο δικό του η γλώσσα του έχει μείνει και μας συντροφεύει...

καλό ταξίδι, Νικήτα... και νίκησε την ήττα....

Aνεμος είπε...

καλημέρα και απο εδώ..επιτέους άκουσα Χατζιδάκι και κάπου

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

nikiplos , καλημέρα φίλε μακρινέ. Ωραία τα είπες ,αληθινός-αυθεντικός στην γραφή του. Το πνεύμα των δρόμων...τί παράξενο. Τ'όνομά του συνεχίζει να ταιριάζει ,παρά την απουσία του.
Καλημέρα.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Άνεμος5 καλώς όρισες και από δώ. Χατζιδάκης. Το μεγαλείο του μας οδηγεί να τον ακούμε καθημερινά. Ισως γι'αυτό να μην επιλεγουν μουσική του στα blog.Καλημέρα.
Θα τα λέμε.

manetarius είπε...

Καλημέρα Βαγγέλη,
δεν έχω λόγια, όπως δεν είχα λόγια όταν είδα την ανάρτηση της Road..
Συμφωνώ απόλυτα με το ότι γίνονται δεσμοί αίματος οι λέξεις...
Εύχομαι ...τι να ευχηθώ.. να είσαστε όλοι καλά..

ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ είπε...

Πόσο αληθινά τα λόγια σου, καλέ μας Επίκουρε...
Κι εγώ αδερφό τον νιώθω κι ας μην είχα δει ποτέ τη μορφή του, μας είχε δείξει την καρδιά του κι αυτό είναι πολύ...
Ας είναι καλά όπου κι αν βρίσκεται. Ο Θεός ας δίνει δύναμη στους δικούς του ανθρώπους να αντέξουν την απουσία του.
Πάρα πολύ κρίμα...

Άνεμος είπε...

Φίλε nikiplos κοίτα τι έγραψες!
"σπατάλησα αρκετόν από τον πολύτιμο χρόνο μου στο blog του και είδα ότι ήταν (αυτός ο παρατατικός που δεν δέχεται αμφισβήτηση...) πολύ ενδιαφέρων και πέρα απο το ταξιδιάρης κυρίως αυθεντικός κι αληθινός..."
Αναίρεσες τον παρατατικό και δεν το κατάλαβες!
Ξαναδιάβασε τα λόγια σου...
Είναι ρε παιδιά!
Όλοι είναι, μέχρι να σταματήσουν να υπάρχουν.
Ο χρόνος είναι μεγάλη απάτη...
Σκοτώστε τον!

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Επίκουρε
με σεβασμό αφήνω την καλησπέρα μου
κι ένα λυγμό στην σελίδα σου.
Τελικά το διαδίκτυο δεν είναι απρόσωπο και κυρίως δεν είναι άψυχο.
Χιλιάδες καρδιές ακούγονται να μιλούν και να ακούν την ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ γλώσσα.
Και τι περιέργα πράγματα συμβαίνουν.
Να γνωρίζεις και να δακρύζεις για κάποιον μετά τον θάνατό του.
Να νοιώθεις ξαφνικά μέσα στην μοναξιά του πλήθους ότι μόνο, Mόνος δεν είσαι.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Manetaraki μου Μαράκι μου, από σένα θέλω μόνο το χαμόγελό σου και την διάθεση για ζωή που αποπνέεις μέσα από τις σκέψεις σου. Τίποτε άλλο . Αυτό μου φτάνει . Φιλιά στον Λ.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Ηλιαχτίδα , σε ευχαριστώ για το φως που έριξες στο σπιτικό μου. Εισαι από τους τυχερους που το πνεύμα των δρόμων σε άγκιξε αφήνοντας στην ζωή σου το αποτύπωμα της σκέψης του. Και αυτό πονάει ίσως περισσότερο . Είμαι σίγουρος πως αυτή η απώλεια θα μας ενώσει πιό πολύ και θα αλλάξει ενδεχωμένως και την συμπεριφορά μας. Μακάρι να του μοιάσουμε στον τρόπο που δρούσε στο blog του. Ελπίζω να τα λέμε.
Καληνύχτα.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Λυγερή μου , ευτυχώς , εδώ μόνο μόνοι δεν είμαστε. Τουλάχιστον αυτό το έχουμε καταφέρει.Και είναι μεγάλη υπόθεση. Ευχαριστώ για την διακριτική σου επίσκεψη. Θα τα λέμε. Να είσαι καλά. Καληνύχτα.

kostaslogh είπε...

Καλό του ταξίδι Φίλε μου ,δέν τον ήξερα,
όμως,το ότι θέλησε να μοιραστεί τις όποιες,
σκέψεις ή στιγμές του μαζί μας τον κάνει
δικό μας άνθρωπο.Μιλούσε τη γλώσσα μας,τη γλώσσα της ψυχής.!
Ναι αυτή είναι η επικοινωνία μας,ψυχή με ψυχή,μυαλό με μυαλό,ανέκαθεν το ζητούμενο,..τι στα λέω; τα ξέρεις καλύτερα...
αλλά να...παρασύρθηκα!
Καλό σαβατοκύριακο να έχεις

mareld είπε...

Επίκουρε!
Γλυκέ μου φίλε!

Απλά πέρασα να σου πω μια καλησπέρα,
να σου αφήσω λίγα λόγια του αγαπημένου μου Ρ. Μ. Ρίλκε
..« Ἄν ἦταν βολετό ν' ἁπλωθεῖ ἡ ματιά μας πέρ' ἀπ' τά σύνορα τῆς νόησής μας, καί, ἀκόμα μακρύτερα, ἀπ' τό φτάχτη τῆς διαίσθησής μας - ἴσως τότε νά δεχόμαστε μέ μεγαλύτερη ἐμπιστοσύνη τίς θλίψεις μας παρά τίς χαρές μας. Γιατί, τίς στιγμές αὐτές σάν κάτι καινούργιο σταλάζει ἐντός μας, κάτι Ἄγνωστο μᾶς διαπερνᾶ. Δειλή καί τρομαγμένη ἡ ψυχή μας βουβαίνεται, ὅλα μέσα μας παραμερίζουν, βαθειά γαλήνη ἁπλώνεται καί τό Καινούργιο, τό Ἄγνωστο, ὀρθώνεται στή μέση σιωπηλό»..

Και μια ανοιχτή πρόσκληση για τη Nostalgia.

Φιλάκια και καλό σου βράδυ!

VARALIS είπε...

Οι ψυχές των μοτοσυκλετιστών συνεχίζουν να ταξιδεύουν. Καμμιά φορά τα βράδια του καλοκαιριού ή ιδιαίτερα τα παγωμένα βράδια του χειμώνα θα τους δεις να περνάνε απο το φεγγάρι παρέες παρέες. Μερικές φορές καθώς στρίβουν η άσφαλτος πέρνει φωτιά τότε οι μικρότεροι κάνουν μια ευχή και η μεγαλύτεροι κοιτάζουν απλώς με στερημένα μάτια. Μην τους φοβάσαι καμμια φορά θα έρθουν στα ονειρά μας σε μια συγκέντρωση μοτό γεμάτη μπύρες και παιδιά όνειρα...
Νάσαι καλά Επίκουρε

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Κωστή καλέ μου φίλε ,εμείς πια μιλάμε με τα μάτια .Δεν χρειαζόμαστε τα λόγια...
Καλό σαββατοκύριακο.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Mareld , πόσο θάθελα να κάνω πράξη την πρόταση του άφθαρτου.Ρ.Μ.Ρίλκε.
...πέρα από τα σύνορα της νόησης , πέρα από τον φράχτη της διαίσθησης...
Έρχομαι καρδιά μου.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Νίκο Βαραλή καλώς όρισες .Υπέροχες οι εικόνες που κάδραρες στο σχόλιο. Θα τις έχω στο νου.Που ξέρεις μπορεί να δω τον Νικήτα στο φεγγάρι , αφου δεν πρόλαβα να τον δω στην Γη.Καλημέρα.

Roadartist είπε...

Aπιστευτες οι σκεψεις του κ.βαραλη..στα αιωνια ταξιδια..διχως τελος.. καλημερες..

L' Aesthete Soleil είπε...

Δεν είναι άδικο; Δεν εξοργίζεσαι; Το έμαθα κι εγώ σήμερα, αλλά δεν ξέρω πως. Ελπίζω μόνο να πήγε σε καλύτερα μέρη...

Juanita La Quejica είπε...

Δεν θα μπορούσες να διαλέξεις καταλληλότερο ποίημα για το πρόωρο τελευταίο ταξίδι του Street.

Νατασα είπε...

Μια καλημέρα πέρασα να πω
σε σένα Επίκουρε, στην παρέα σου
και στα παιχνίδια της ζωής ..

reader είπε...

Τι να πει κανείς σ' αυτές τις περιπτώσεις...

Καλό χειμώνα με υγεία σε όλους μας!

Καλό απόγευμα Βαγγέλη!

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

road πήραμε το ίδιο μήνυμα από το σχόλιο του Νίκου. Υπέροχες καλησπέρες!

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Ήλιε μου και άδικο είναι και εξοργίζομαι αλλά δεν ξέρω που να απευθύνω την οργή μου.Γειά σου φίλε

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Χουανίτα τον ήξερες καλύτερα από μένα οπότε ... Σ'ευχαριστώ για την επίσκεψη.Να είσαι καλά.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Νατάσα ευπρόσδεκτη η καλημέρα σου και από τους τρεις . Σύντομα θα τα πούμε . Να είσαι καλά.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Μαργαρίτα μου ,καλώς όρισες. Πόσο χαίρομαι ! Επιτέλους να βάλουμε λίγο στίχο στην ζωή μας. Καλό προχείμωνο λένε στην νέα μου πατρίδα ,στην ορεινή Χαλκιδική.
Φιλιά πολλά.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Δεν τον ήξερα.Ενας φίλος επίκουρος με πήγε εκεί.
Δε φοβάμαι για τον κόσμο μας
όσο δακρύζουμε για ανθρώπους
που δεν τους είδαμε ποτέ στα μάτια

Εξαιρετικό ποίημα
...Πάντως πέθανα πρόωρα
σαν να'μουν ωραίος
ή σαν να ήταν πλάνη το Πάσχα
και η Ανάσταση...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Ιππολύτη με την ποιητική σου ματιά μου φώτισες τον δρόμο που βαδίζω.
Καλως ήρθες.