ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ

Αναζητώντας την ψυχή μου, κοίταξα μέσα μου βαθιά.
Ξεκίνησα από τον νου, μήπως είναι οι σκέψεις μου.
Κατέβηκα στα πνευμόνια μου, μήπως την βρω μες την πνοή μου.
Ψηλάφισα την καρδία μου, μήπως ρέει μες το αίμα μου.
Κατέβηκα στα σπλάχνα μου, άσχημο μέρος για ψυχές.
Προχώρησα στο εργαστήρι του έρωτα, μα ούτε εκεί την βρήκα.

Ψυχή μου!

Μάλλον θα κρύβεσαι στις καρδιές όσων αγαπώ.
Στα κορμιά που έγιναν ένα με το δικό μου.
Στα βλέμματα των παιδιών των δρόμων.
Στους άλλους που έχουν το ίδιο πάθος για ζωή.

Ή… για στάσου!

Σε είδα να πιάνεσαι στην άκρη του ουράνιου τόξου.
Να σκαρφαλώνεις στον ουρανό.
Να ξανακατεβαίνεις στην γη.
Εκεί, στην μέση της λίμνης με τους κύκνους.

Και κάθε που βρέχει, ξανάρχεσαι.
Με τις σταγόνες της βροχής.
Και κουρνιάζεις κάπου μέσα μου.
Ώσπου να ξαναδείς το ουράνιο τόξο σου.

Πες μου όμως.
Σαν πεθάνω.
Που θα πας;

Στην Mareld, ως αποτέλεσμα ψυχικής "διαπαιδαγώγισης".
Με την αγάπη μου...