Πέτρος Σατραζάνης - Γιώργος Γεωργιάδης Ανοιχτή πρόβα στο Σπίτι της Αλυκής με ένα πιάνο και κρουστά

Χρειάστηκε να κατέβω από το σύννεφο που βρίσκομαι, από το βράδυ του Σαββάτου, για να σας μεταφέρω εικόνες και εντυπώσεις από μια υπέροχη βραδιά.

Πιάνο στο Σπίτι του Φύλακα της Αλυκής (foto: Tommy Kourtis)

Ανέβηκα, μόλις ακουμπήσαμε το πιάνο στη θέση του.
Μόλις ακούστηκαν οι πρώτες νότες, έκανα το δικό μου ουρανό.

Πέτρος Σατραζάνης (φωτό: Tommy Courtis)

Η παρουσία εξήντα περίπου φίλων σε αυτή τη βραδιά, ήταν η απόδειξη πως τα όνειρα μπορεί κανείς να τα μοιραστεί και να τα ζήσει, όταν δεν μεσολαβεί κάποια συνθήκη οικονομικής φύσης που μπορεί να τα διαταράξει.

foto: Tommy Kourtis

Με παρότρυνση του φίλου Τάσου Ορφανίδη, μια ομάδα φωτογράφων έφτασε στο Σπίτι του Φύλακα και το αποτέλεσμα της δουλειάς τους, άφησε παρακαταθήκη υπέροχες εικόνες μιας καταπληκτική βραδιάς. Είναι οι: Τόμμυ Κούρτης, Άγγελος Αραμπάς, Βίκυ Κεχλιμπάρη Σκούμα, Ντίνα Βαίτση. Ανάμεσά τους και η Ειρήνη Λαρδούτσου Κούρτη που αποτύπωσε με ένα ποιητικό κείμενο όσα μετέφερε ο φωτογραφικός φακός εδώ.

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, που έγιναν κρίκοι στην αλυσίδα αυτής της εκδήλωσης, που δίχως αυτούς, δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί.

Η απαραίτητη συνθήκη για να γίνει αυτή η βραδιά, ήταν να φτάσει το πιάνο από το σπίτι μας, στο Σπίτι του Φύλακα, σώο και αβλαβές. Όσους υπολόγιζα για βοήθεια, εκείνη τη μέρα ήταν αδύνατο να είναι κοντά μου. 

Η τύχη το έφερε, να έρθει από το Λονδίνο για αυτή τη βραδιά ο Γιώργος Γεωργιάδης, φίλος του Πέτρου, για να τον συνοδέψει με κρουστά και να βιντεοσκοπήσει τη βραδιά. 

Επιστρατεύτηκε ως πρώτος μεταφορέας πιάνου !

Ο Χρήστος, ήρθε από την Άρτα με τη φωτογραφική του μηχανή να ζήσει από κοντά το όνειρό μου.

Επιστρατεύτηκε ως δεύτερος μεταφορέας πιάνου.

Ο Δάνης, γείτονας που ήρθε να βρει την ησυχία του, όντας μηχανικός τη μέρα και μουσικός τις νύχτες, επιστρατεύτηκε όχι μόνο ως τρίτος μεταφορέας πιάνου, αλλά έβαλε και το φορτηγάκι .

Ο Κώστας ο Γιαννακίδης, συμμαθητής από το σχολείο, μας έδωσε τους ιμάντες μεταφοράς και τα καταφέραμε!

Ο Πέτρος Σατραζάνης!

Τι να πω γι' αυτό το παιδί που ζει για τη μουσική .

Άλλωστε, οι δέκα παραστάσεις με τα Κόκκινα φανάρια, - όπου κάθε βράδυ αφουγκραζόταν τις ανάσες μας και τις έκανε νότες - ήταν η αιτία να τον καλέσω και αφού εμπιστεύτηκε το όνειρό μου, το ζήσαμε μαζί και παρασύραμε όσους βρέθηκαν κοντά μας.

Πολύ μεγάλη παρακαταθήκη για το μέλλον αυτή η αρχή και δεν έχω λόγια να τον ευχαριστήσω γι' αυτό.

φωτογραφία: Chris Panoy

Φωτό: Άγγελος Αραμπάς

Φωτό: Βίκυ Κεχλιμπάρη Σκούμα

Στόχος μας ήταν να ζήσει με όλες του τις αισθήσεις και με πλήρη συνείδηση, ο κάθε ένας από όσους συμμετείχαν με οποιονδήποτε τρόπο σε αυτή την εκδήλωση.

Να αφουγκραστεί τους φυσικούς ήχους και να απολαύσει κάθε στιγμή.

Η ανταπόκριση, βεβαιώνει πως στόχος επετεύχθη.

Εις άλλα με υγεία!
(Υπάρχουν μικρές όμορφες ιστορίες, που πλέκουν αυτή τη μεγάλη. Κάποια στιγμή θα επανέλθω για αυτές...)