Ήταν Δεκέμβριος του 2008, όταν ακούγοντας στο ραδιόφωνο την εκπομπή της Αναστασίας Γρηγοριάδου μια συνέντευξη του Γιάννη Καλπούζου καρφώθηκε στην καρδιά μου το παρακάτω απόσπασμα.
"Ένα Ιμαρέτ είναι η γη.Το Ιμαρέτ του Θεού.Κι εμείς οι φτωχοί, τα ορφανά και οι ταξιδιώτες της ζωής , που μας φιλοξενεί.Μας τρέφει, ανοίγει την αγκαλιά του, μας δέχεται και μας επιτρέπει να απολαύσουμε και να χαρούμε την ζωή.Κι εμείς θαρρούμε πως το διαφεντεύουμε.Το μοιράσαμε, είπαμε "αυτός ο τόπος δικός μας, εκείνος δικός σας" κι ύστερα ορμήσαμε ο ένας στον τόπο του άλλου, χωρίς να νογάμε ότι δεν ανήκει σε κανέναν.Μας άφησε ο Θεός αυτό το ιμαρέτ να το διαχειριστούμε κι εμείς αρπάζουμε, κλέβουμε, αδικούμε, εκμεταλλευόμαστε, διεκδικούμε όλο και περισσότερα, μέχρι την ώρα που θα επιστρέψουμε το τομάρι μας εκεί όπου ανήκει, στο χώμα. Και θα αξίζει τότε με όσο ενός βοδιού ή ενός προβάτου, τίποτε παραπάνω."
Ήταν ουσιαστικά ο ιδανικός τρόπος για να βρεθώ στην πρώτη παρουσίαση βιβλίου στη ζωή μου. Είχα την ανάγκη να γνωρίσω από κοντά τον άνθρωπο που έγραψε αυτά τα λόγια.
Και τον γνώρισα.
Και γίναμε συνοδοιπόροι σε μία ονειρική πολιτεία έκτοτε.
Τον ακολουθώ, πιστός αναγνώστης των έργων του και λάτρης της γραφής του.
Όταν δέχθηκα την πρόσκληση πριν λίγο καιρό, να είμαι ένας από τους δύο που θα αναγνώσουμε αποσπάσματα του βιβλίου στην παρουσίαση της 30ης Μαρτίου στο Public, ένοιωσα τη χαρά της ολοκλήρωσης μιας σχέσης, που στα δέκα χρόνια που διανύσαμε από την πρώτη παρουσίαση του "Ιμαρέτ", μεσολάβησαν μια παρουσίαση στην Κομοτηνή που άφησε εποχή, μια παρουσίαση στην Καστοριά για το "Άγιοι & Δαίμονες", μια στο Αμύνταιο για το "Σέρρα" και πολλές συναντήσεις με διάφορες αφορμές Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Μια σχέση που δεν αρκέστηκε στην εκτίμηση, τον σεβασμό και την αγάπη ενός αναγνώστη προς τον αγαπημένο του συγγραφέα, αλλά και στα βιώματα που βάζουν θεμέλια για μια καθαρή και ουσιώδη φιλία.
Λίγες μέρες πριν, παρέλαβα το νέο έργο του Γιάννη Καλπούζου, το (" γινάτι" Ο σοφός της λίμνης) από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Το διάβασα με τη λαχτάρα του διψασμένου για νερό ταξιδευτή.
Αν με ρωτήσει κανείς τι κρατώ από αυτές τις σελίδες, τι ξεχωρίζω από το "γινάτι", θα πω πως για πρώτη φορά φώλιασε μέσα μου ένα μυθιστόρημα ολόκληρο, αυτούσιο, δίχως ερωτηματικά, δίχως ενστάσεις, δίχως αναστολές.
Μαγικός ο τρόπος που προσεγγίζει η σκέψη του συγγραφέα τον τόπο, το χρόνο, τους χαρακτήρες των ηρώων του. Μα αυτό που με σαγηνεύει σε υπέρτατο βαθμό, είναι η σοφία που κουβαλούν τα λόγια και οι κινήσεις των ηρώων του.
Ο κάθε ένας από όσους διαβάσουν το βιβλίο, θα βρει κάπου να σταθεί και να αναλογιστεί, πόσο πιο όμορφος θα ήταν ο κόσμος μας, αν οι άνθρωποι είχαν τη δυνατότητα να προσλάβουν μέρος αυτής της σοφίας.
Η ιστορία που έχω προσλάβει σαν γνώση, διαβάζοντας τα έργα του Γιάννη Καλπούζου είναι καταγεγραμμένη ανεξίτηλα μέσα μου, σαν να είναι βίωμά μου.
Δεν είναι απλά ένας ευφάνταστος συγγραφέας με αναγνωρίσιμη, δική του γραφή.
Είναι ένας ερευνητής της ιστορίας των ανθρώπων και όχι των κρατών.
Εντάσσει στο ιστορικό πλαίσιο μιας εποχής και ενός τόπου τους ήρωες του και η μυθοπλασία του αποκτά νέα διάσταση. Πολλαπλά χρήσιμη, παιδευτική και διασκεδαστική.
Αν θέλετε να ικανοποιήσετε την ανάγκη σας για ένα καλό βιβλίο, διαβάστε το "γινάτι" και είμαι σίγουρος πως θα σας οδηγήσει στο μονοπάτι που χαράζει η γραφή του Γιάννη Καλπούζου όλα αυτά τα χρόνια και θα γίνουμε συνοδοιπόροι προς ένα καλύτερο αύριο, γιατί θα έχουμε γνωρίσει το χθες.
Και ένα μικρό απόσπασμα από το φίλο μου Στέργιο Γκρέτζιο που μου έδωσε τη χαρά και τη μοιράζομαι μαζί σας.
"Ένα Ιμαρέτ είναι η γη.Το Ιμαρέτ του Θεού.Κι εμείς οι φτωχοί, τα ορφανά και οι ταξιδιώτες της ζωής , που μας φιλοξενεί.Μας τρέφει, ανοίγει την αγκαλιά του, μας δέχεται και μας επιτρέπει να απολαύσουμε και να χαρούμε την ζωή.Κι εμείς θαρρούμε πως το διαφεντεύουμε.Το μοιράσαμε, είπαμε "αυτός ο τόπος δικός μας, εκείνος δικός σας" κι ύστερα ορμήσαμε ο ένας στον τόπο του άλλου, χωρίς να νογάμε ότι δεν ανήκει σε κανέναν.Μας άφησε ο Θεός αυτό το ιμαρέτ να το διαχειριστούμε κι εμείς αρπάζουμε, κλέβουμε, αδικούμε, εκμεταλλευόμαστε, διεκδικούμε όλο και περισσότερα, μέχρι την ώρα που θα επιστρέψουμε το τομάρι μας εκεί όπου ανήκει, στο χώμα. Και θα αξίζει τότε με όσο ενός βοδιού ή ενός προβάτου, τίποτε παραπάνω."
Ήταν ουσιαστικά ο ιδανικός τρόπος για να βρεθώ στην πρώτη παρουσίαση βιβλίου στη ζωή μου. Είχα την ανάγκη να γνωρίσω από κοντά τον άνθρωπο που έγραψε αυτά τα λόγια.
Και τον γνώρισα.
Και γίναμε συνοδοιπόροι σε μία ονειρική πολιτεία έκτοτε.
Τον ακολουθώ, πιστός αναγνώστης των έργων του και λάτρης της γραφής του.
Όταν δέχθηκα την πρόσκληση πριν λίγο καιρό, να είμαι ένας από τους δύο που θα αναγνώσουμε αποσπάσματα του βιβλίου στην παρουσίαση της 30ης Μαρτίου στο Public, ένοιωσα τη χαρά της ολοκλήρωσης μιας σχέσης, που στα δέκα χρόνια που διανύσαμε από την πρώτη παρουσίαση του "Ιμαρέτ", μεσολάβησαν μια παρουσίαση στην Κομοτηνή που άφησε εποχή, μια παρουσίαση στην Καστοριά για το "Άγιοι & Δαίμονες", μια στο Αμύνταιο για το "Σέρρα" και πολλές συναντήσεις με διάφορες αφορμές Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Μια σχέση που δεν αρκέστηκε στην εκτίμηση, τον σεβασμό και την αγάπη ενός αναγνώστη προς τον αγαπημένο του συγγραφέα, αλλά και στα βιώματα που βάζουν θεμέλια για μια καθαρή και ουσιώδη φιλία.
Λίγες μέρες πριν, παρέλαβα το νέο έργο του Γιάννη Καλπούζου, το (" γινάτι" Ο σοφός της λίμνης) από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Το διάβασα με τη λαχτάρα του διψασμένου για νερό ταξιδευτή.
Αν με ρωτήσει κανείς τι κρατώ από αυτές τις σελίδες, τι ξεχωρίζω από το "γινάτι", θα πω πως για πρώτη φορά φώλιασε μέσα μου ένα μυθιστόρημα ολόκληρο, αυτούσιο, δίχως ερωτηματικά, δίχως ενστάσεις, δίχως αναστολές.
Μαγικός ο τρόπος που προσεγγίζει η σκέψη του συγγραφέα τον τόπο, το χρόνο, τους χαρακτήρες των ηρώων του. Μα αυτό που με σαγηνεύει σε υπέρτατο βαθμό, είναι η σοφία που κουβαλούν τα λόγια και οι κινήσεις των ηρώων του.
Ο κάθε ένας από όσους διαβάσουν το βιβλίο, θα βρει κάπου να σταθεί και να αναλογιστεί, πόσο πιο όμορφος θα ήταν ο κόσμος μας, αν οι άνθρωποι είχαν τη δυνατότητα να προσλάβουν μέρος αυτής της σοφίας.
Η ιστορία που έχω προσλάβει σαν γνώση, διαβάζοντας τα έργα του Γιάννη Καλπούζου είναι καταγεγραμμένη ανεξίτηλα μέσα μου, σαν να είναι βίωμά μου.
Δεν είναι απλά ένας ευφάνταστος συγγραφέας με αναγνωρίσιμη, δική του γραφή.
Είναι ένας ερευνητής της ιστορίας των ανθρώπων και όχι των κρατών.
Εντάσσει στο ιστορικό πλαίσιο μιας εποχής και ενός τόπου τους ήρωες του και η μυθοπλασία του αποκτά νέα διάσταση. Πολλαπλά χρήσιμη, παιδευτική και διασκεδαστική.
Αν θέλετε να ικανοποιήσετε την ανάγκη σας για ένα καλό βιβλίο, διαβάστε το "γινάτι" και είμαι σίγουρος πως θα σας οδηγήσει στο μονοπάτι που χαράζει η γραφή του Γιάννη Καλπούζου όλα αυτά τα χρόνια και θα γίνουμε συνοδοιπόροι προς ένα καλύτερο αύριο, γιατί θα έχουμε γνωρίσει το χθες.
Και ένα μικρό απόσπασμα από το φίλο μου Στέργιο Γκρέτζιο που μου έδωσε τη χαρά και τη μοιράζομαι μαζί σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου