Εμβολιασμός και κοινωνικός αυτοματισμός

«Πρέπει να έχετε παρατηρήσει, η γηραιά Ευρώπη μας, φιλοσοφεί επιτέλους αξιοπρόσεκτα. Δε λέμε πια, καθώς σε καιρούς αφελείς: «Έτσι πιστεύω. Ποιες είναι οι αντιρρήσεις σας;» Γίναμε  σαφείς. Αντικαταστήσαμε το διάλογο με το ανακοινωθέν: «Αυτή είναι η αλήθεια, λέμε. Μπορείτε πάντα να συζητήσετε, δεν μας ενδιαφέρει. Σε λίγα όμως χρόνια, η αστυνομία θα σας δείξει πως έχω δίκιο»

Αλμπέρ Καμύ  «Η πτώση» μετ. Ιωάννα Ευθυμιάδου, εκδόσεις Γράμματα 1987

Αυτό το απόσπασμα ήρθε στο μυαλό μου, καθώς διάβαζα τις αντιμαχόμενες πλευρές γύρω από την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού ή όχι. Λάβροι υπέρμαχοι και πολέμιοι αντί , διασταυρώνουν τα ξίφη τους πάνω από το μεγάλο ζήτημα που προέκυψε τελευταία, μετά από τις αποφάσεις κρατών της ΕΕ και όχι μόνο,  για να καταπολεμήσουν την συνεχώς διογκούμενη άρνηση πολλών ανθρώπων να εμβολιάσουν τα παιδιά τους.

Εκ προοιμίου θα πω πως δεν είμαι κατά των εμβολιασμών. Εμβολίασα κανονικά τα παιδιά μου κάθε φορά που ο παιδίατρος μας έκανε την σύσταση. Εμβολιάζομαι κι εγώ κάθε χρόνο κατά της γρίπης λόγω ΧΑΠ.  Δεν θα πάρω όμως θέση υπέρ ή κατά,  γιατί δεν έχω τις γνώσεις να τεκμηριώσω την όποια θέση μου.

Καταγράφω μόνο, την δυσφορία που νοιώθω στο άκουσμα των προτάσεων  «Να αφαιρείται η επιμέλεια των παιδιών από τους γονείς που αρνούνται να τα εμβολιάσουν»  ή « Να μην επιτρέπεται η εγγραφή στα σχολεία, σε όσα παιδιά δεν έχουν εμβολιαστεί όπως ο νόμος προστάζει»  ή «Να φυλακίζονται οι γονείς που πέθανε το παιδί τους από αρρώστιες για τις οποίες υπάρχει εμβόλιο» Και αν ανατρέξει κανείς στο διαδίκτυο, θα ανακαλύψει ουκ ολίγες προτάσεις σχετικά με το θέμα.

Φοβάμαι πως έχουμε χάσει και σε αυτό το θέμα την ουσία. 

Ο κάθε άνθρωπος, η κάθε οικογένεια, έχει το δικαίωμα να έχει τα δικά του πιστεύω, τις δικές του αντιλήψεις για τόσο σοβαρά ζητήματα. Κανείς δεν επιθυμεί το κακό του παιδιού του. Αντί να σπρώχνουμε με την αδιαλλαξία μας  στις παρυφές της κοινωνίας όσους έχουν διαφορετική άποψη, ας προσπαθήσουμε με άλλη προσέγγιση, να πείσουμε για την ορθότητα του νόμου. Δηλαδή, το επόμενο βήμα πιο θα είναι; Να βάλουμε άστρο στα ρούχα των ανεμβολίαστων συνανθρώπων μας; Να δημιουργήσουμε γκέτο για όσους αρνούνται να εμβολιάσουν τα παιδιά τους;  Που θα σταματήσει ο παραλογισμός - προκειμένου να σώσουμε τους «υγιώς» σκεπτόμενους και σύμφωνα με το νόμο -  σε ποια μέτρα θα πούμε φτάνει;

Φοβάμαι πως στην προσπάθεια να αποβάλλουμε τις ασθένειες του σώματος, θα ενισχύσουμε τις ασθένειες του νου και τις ψυχής. Θα δημιουργήσουμε κοινωνίες έτοιμες να ακολουθήσουν κάθε εντολή. Είμαστε ένα βήμα πριν από την επιβολή ολοκληρωτικών καθεστώτων με την άδειά μας.

Αυτό πια δεν θα είναι ζωή, αλλά κόλαση!

Το νου μας λοιπόν.