ΕΠΑΙΝΟΣ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΩΝ

Θαρρείς και ντρεπόμασταν που θα κάναμε αυτή τη γιορτή στη πόλη μας.
Στα μουλωχτά να μη μας καταλάβουν.
Ίδρωσα να βρω μια αναφορά στο διαδίκτυο για αυτήν και να τη κοινοποιήσω.
Χθες, χάρη στην ΕΡΤ3 και στο σποτάκι του Σάκη Αρναούτογλου ανακάλυψα τη παραπάνω πρόσκληση.
Χολωμένος εμφανίστηκα στο Βελλίδειο συνεδριακό κέντρο της ΔΕΘ, μα μόλις είδα  τα γνωστά μου πρόσωπα των γιατρών και νοσηλευτριών του Παπανικολάου να παλεύουν με δεκάδες επαίνους εθελοντών και να προσπαθούν να τους μοιράσουν στους ανθρώπους που είχαν προσκληθεί για να τους τιμήσουν για την προσφορά τους, έχασα κάθε ρανίδα χολής που κουβαλούσα.
Οι άνθρωποι αυτοί, τόσα χρόνια, είναι μπροστάρηδες σε ένα αγώνα διαρκή και άνισο και είναι παράλογο να τους ζητώ ευθύνες που δεν έχουν. Τους ζητώ συγνώμη και μόνο για την σκέψη που έκανα.
Παρέλαβα με τη σειρά μου, από τα χέρια του Γιάννη Κατσαρή τον έπαινό μου και το μετάλλιο  για την "πολυετή μου προσφορά" και μπήκα στην αίθουσα, μαζί με εκατοντάδες άλλους εθελοντές αιμοδότες της πόλης και όχι μόνο.

Μίλησαν οι υπεύθυνοι των υγειονομικών περιφερειών, κύριοι Κύρκος και Πλωμαρίτης, μίλησε και ο εκπρόσωπος του ΕΚΕΑ, τα γνωστά και συνηθισμένα.
Μας τραγούδησαν τα παιδιά από το πολυπολιτισμικό σχολείο Ευόσμου, παρουσιάστηκε ένα πολύ έξυπνο σκετς με τις δικαιολογίες των ανθρώπων που δεν θέλουν να συμμετέχουν στην αιμοδοσία και ξεκίνησε η βράβευση των εθελοντών και των ομάδων που διακρίθηκαν σε κάθε Νοσοκομειακή μονάδα της πόλης.
Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη, όταν διαπίστωσα πως ανάμεσα στους προσκεκλημένους, βρίσκονταν άνθρωποι που επιβίωσαν, μετά από δύσκολες μάχες με ασθένειες, που χάρη στην εξέλιξη της ιατρικής, αλλά και στην εθελοντική αιμοδοσία, βρέθηκαν νικητές και συνεχίζουν τον δύσκολο μα και συνάμα όμορφο αγώνα της ζωής.
Ο Απόστολος Χαριτωνίδης, ο Νίκος Κωλλέτης, η Σοφία Αναγνωστάκη, η Κατερίνα από το "Άλμα Ζωής" του Θεαγενείου, και τόσες  - τόσοι άλλοι, μου έδωσαν τη χαρά,   να αισθανθώ πως πήρα απαντήσεις σε κάθε μου ερώτημα, όταν έβλεπα σταγόνα τη σταγόνα να γεμίζει ο ασκός με τα αιμοπετάλια και αναρωτιόμουν, θα σωθεί ο άνθρωπος που θα τα πάρει; Απέκτησαν πρόσωπο οι άνθρωποι που όλα αυτά τα χρόνια βρίσκονταν πίσω από έναν αριθμό. Στο πρόσωπο αυτών, είναι όλοι οι άνθρωποι που χαράχτηκε ένα χαμόγελο αισιοδοξίας όταν καλυπτόταν η ανάγκη τους σε αίμα ή αιμοπετάλια.
Τους ευχαριστώ θερμά για το θάρρος τους, να εμφανιστούν και να μας πουν μαζί με το ευχαριστώ, τη ιστορία τους και τον αγώνα τους να ζήσουν.
Και είναι κρίμα που δεν υπήρχε κανένας της δημοσιογραφικής οικογένειας - πλην του συντονιστή δημοσιογράφου της ΕΡΤ3 - να καταγράψει αυτές τις στιγμές. Αν ήταν κάποια συναυλία με  λικνίσματα και  οφθαλμόλουτρο, δεκάδες κάμερες θα είχαν συγκεντρωθεί.
Σαν δεν ντρεπόμαστε...
Κατά τα άλλα, έχουμε βλέψεις να αυξήσουμε την κάλυψη των αναγκών μας σε αίμα, από τους εθελοντές αιμοδότες, σε ποσοστά πολύ μεγαλύτερα του 50 της εκατό που είναι σήμερα.
Εν κατακλείδι, η σημερινή γιορτή για όλους εμάς που κληθήκαμε να βραβευτούμε για την προσφορά μας, ήταν όμορφη και ζεστή. Με λίγη καλή θέληση και καλύτερο συντονισμό και τη βοήθεια όλων μας, θα μπορεί να γίνει πολύ καλύτερη και να γίνει ένας θεσμός που θα προβάλει τα καλά και πανανθρώπινα ιδεώδη της αιμοδοσίας .
Το αίμα μας ενώνει όλους!