Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ "ΦΟΒΟΥ"

7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2011
Πέρασαν πέντε μέρες από την επέτειο της περσινής προσπάθειας των blogger να καταπολεμήσουν τον φόβο.
Φέτος θα έπρεπε λογικά να επαναληφθεί και να ενισχυθεί από περισσότερους φίλους.
Εγω προσωπικά το έχω ανάγκη.
Επειδή λοιπόν δεν έγινε, θα επαναλάβω στην σημερινή εκπομπή την αναφορά μου σε εκείνη την καταπληκτική προσπάθεια λίγων και καλών.


Παρακάτω, είναι όσα βγήκαν στου μυαλού μου την φόρα, μετά την φαρσοκωμωδία της κατ' επίφασην δημοκρατικής διαδικασίας στο κοινοβούλιο των Ελλήνων.

Ανάμικτα τα συναισθήματα αυτή την ώρα.
Έχει ανακοινωθεί το αποτέλεσμα της αποψινής ψηφοφορίας.
199 ΝΑΙ
Έτσι μου έρχεται να καλέσω την πυροσβεστική για την φωτιά που μας άναψαν.
Γελώ με τις προφάσεις των ΝΑΙ που θέλουν να μας σώσουν από την πτώχευση.
Κλαίω για όσους μάχονται στους δρόμους για το ΟΧΙ
Γελώ για την αμετροέπεια των πολιτικών μας.
Κλαίω για όσους θα αντικρίσουν αύριο στάχτη εκεί που έβγαζαν το ψωμί τους.
Κλαίω για την χαρά όσων πιστεύουν πως γλυτώσανε την πτώχευση.
Χαμογελώ, για όσους είναι πτωχοί εδώ και καιρό, μα έχουν την αξιοπρέπεια να ζουν και να ελπίζουν.
Γέλιο, κλάμα, πίκρα, οργή, δεν είναι και οι καταλληλότεροι σύμβουλοι να σκεφτώ λογικά.
Αύριο μια νέα μέρα ξημερώνει.
Οι άνθρωποι που αγαπώ είναι εδώ και το οφείλω σε αυτούς να συνεχίσω να αγωνίζομαι.                
Είτε αποφασίσουν οι κυβερνώντες να ομολογήσουν πως το Ελληνικό κράτος έχει πτωχεύσει,                
είτε παριστάνουν πως σωθήκαν για άλλη μια φορά, υποθηκεύοντας το μέλλον των επόμενων γενεών.
Το μόνο που χρειάζομαι, είναι λίγη ελευθερία.
Ο κλοιός στενεύει.
Όλα τα μέτρα που παίρνουν για να προστατέψουν το σύστημα, έχουν γίνει συρματόπλεγμα γύρω μου και ασφυκτιώ.
Ο μόνος τρόπος να την αποκτήσω, είναι να αναζητήσω σε νέες μικρές κοινότητες ανθρώπων, με κοινές ανησυχίες τις λύσεις για το μέλλον.
Γιατί ο καθένας μόνος, δεν θα βγεί πουθενά.

Ραντεβού στους 100,6  των FM στο ραδιόφωνο των φορέων και των εθελοντών της Θεσσαλονίκης στις 21:00 με 22:00 σήμερα το βράδυ και κάθε Δευτέρα.

1 σχόλιο:

roadartist είπε...

Δεν είσαι μόνος σου. Είμαστε πολλοί.
Το δύσκολο είναι να ενωθούμε, το εύκολο είναι να χωριστούμε και από ότι εκεί τελικά τα καταφέρνουμε καλά.
Καλή δύναμη να έχουμε!