Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

ΑΠΟΥΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟ BLOG - ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ

Ανατρέπω τον τίτλο της ανάρτησης για ένα και μόνο λόγο.
Κάνοντας μια αναδρομή στις παλαιότερες, διαπίστωσα πως οι περισσότερες ήταν Ζωή.
Και μάλιστα με ουσιαστική προσέγγιση σε πολλά ζητήματα.
Πάει καιρός που στέκομαι μακριά από το bloging και από τις λίγες ματιές που ρίχνω σε blog αγαπημένων φίλων, παρατηρώ πως δεν είμαι ο μόνος.
Προσπαθώ να κατανοήσω τους λόγους που στέκομαι απόμακρος, από κάτι που πραγματικά αγάπησα και συνέβαλε στην διαμόρφωση της σκέψης μου.
Αδυνατώ να βρω κάποιο αντικειμενικό λόγο.
Πιθανότατα να έκλεισε ένας κύκλος και να βρίσκομαι στην αρχή ενός νέου.
Το σίγουρο είναι πως με πολλές και πολλούς  από σας που συναντιόμαστε στον κόσμο του διαδικτύου έχουμε αποκτήσει δεσμούς πολύ δυνατότερους από αυτούς που θα είχαμε αν είχαμε μια απλή κοινωνική συναναστροφή.
Θα απουσίαζε ο γραπτός λόγος και η αμεσότητα ανταλλαγής απόψεων για θέματα, που σπάνια γίνονται αντικείμενο συζήτησης στην καθημερινότητά μας.
Άλλωστε είναι και οι αποστάσεις που εκμηδενίζονται και έτσι σε ελάχιστα λεπτά γίνεται, αυτό που δεν γίνεται στην καθημερινότητά μας σε ολόκληρη μέρα.
Ο χρόνος θα δείξει πως θα εξελιχθεί αυτή η ιστορία.
Για την ώρα ευχαριστώ θερμά όλους όσους ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Φώτη και ανταμώσαμε στην Σαμαρίνα .
Ελπίζω στο επόμενο αντάμωμα να κατορθώσουν να έρθουν και όσοι δεν τα κατάφεραν φέτος.
Άρα
    απουσία από το Blog, απουσία και από την ζωή.

12 σχόλια:

logia είπε...

Βαγγέλη περάσαμε και μεις από Σαμαρίνα. Ξεκινήσαμε από Τρίκαλα και καταλήξαμε μέσω δασικών διαδρομών ΄του νομού Γρεβενών στην Κόνιτσα...
πανέμορφα μέρη!!!!!
ενθουσιαστήκαμε!
κρίμα που ο μπλόγκερ δεν με αφήνει να κάνω ανάρτηση και δεν ξέρω γιατι! γκρρρρρ...
η άλλη διαδρομή που κάναμε, γιατι φετος πήραμε τα βουνά στην κυριολεξία, ήταν στη νότια πίνδο, από Τρίκαλα πάλι, καλλαρύτες, Συρράκο, Πράμαντα, Μελισσουργοί και μετά όλα τα γύρω χωριά, καταλήξαμε Θεοδωριανά, περάσαμε πάλι το βουνό και επιστρέψαμε Τρίκαλα
τα ελληνικά βουνά είναι καταπληκτικα

Margo είπε...

Τα blog λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία ανάμεσα μας. Μια επικοινωνία που δύσκολα μπορεί να αναπληρωθεί στην καθημερινότητά μας κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου. Εκεί έξω η ζωή είναι αλλιώς και αλλιώς είναι εδώ μέσα.. μέσα μας!
Αυτό το μέσα μας έχει ταραχτεί από τις απανωτές οικονομικές αλλαγές που δεν έχουν να κάνουν όμως με την αληθινή ζωή.

Με τίποτα απουσία από τη ζωή Βαγγέλη μου.. με τίποτα!
Και του χρόνου να ανταμώσουμε όλοι!

VAD είπε...

Απουσία απ'τα μπλογκ,παρουσία στη ζωή..το εχουμε ξαναπει,η ζωή ειναι πρωτα εξω απ'το ιντερνετ...
Γειά σου,ρε Βαγγέλη,κι ας εχουμε δυο χρόνια να βρεθούμ γμτ:(

η Γοργονα mare mare είπε...

Αρχοντά μου,
όσο κι αν στέκεσαι απόμακρος...ή αν το νομίζεις κάποιες φορές...είσαι εδώ!!Αγκαλιάζει η ματιά σου και τα λόγια σου και ηλεκτρονικά και προσωπικά τους ανθρώπους.
Έχεις το χάρισμα να έλκεις και να έλκεσαι!!

Πάντα εδώ λοιπόν!!

Στο Blogg!!
Στη ζωή!!
Στην ανθρωπιά !!
Στη φιλία!!

Είσαι πάντα εδώ...

Φώτης είπε...

Βαγγέλη μου,
παρά τις όποιες αντικειμενικές δυσκολίες, η πράξη αποδεικνύει ότι οι καρδιές μας βρίσκονται πιο κοντά από όσο επιτρέπουν οι χιλιομετρικές αποστάσεις ή οι οθόνες των υπολογιστών...

Ας ευχηθούμε να είμαστε όλοι σωματικά και ψυχικά υγιείς και όποτε οι περιστάσεις και η καθημερινότητα το ευνοούν, να συναντιόμαστε και να ανταλλάσσουμε την πολύτιμη απερίγραπτη ενέργεια που μας κυριεύει και ζητά το ξόδεμα και την απλόχερη μοιρασιά...

Φιλιά στον φίλο μου τον Αλέξανδρο
(από τον..."Μαυρογένη", πες του...)

Άστρια είπε...

Αγαπητέ Βαγγέλη, από όλους περνάνε τέτοιες σκέψεις νομίζω, άλλοι τις εκφάζουν, άλλοι απλά τις νοιώθουν.

Όπως είναι σημαντικός ο αυθορμητισμός και η ειλικρίνια στις λέξεις που εκφράζουν ουσία, έτσι και η απουσία, είναι επίσης ουσιαστική και αληθινή όταν κάποιος δεν νοιώθει την ανάγκη να πει κάτι, ή όταν έχει ανάγκη να συντροφεύσει για λίγο τη σιωπή και να συναντήσει μέσα από αυτή τον εαυτό του.

Σ' ευχαριστώ λοιπόν για την ειλικρινή και ουσιαστική ύπαρξή σου στον χώρο αυτό.
Να είσαι καλά και καλή συνέχεια καλοκαιριού:)

mareld είπε...

«Οι καλοί φίλοι είναι σαν τα αστέρια... Δεν τους βλέπεις πάντα, αλλά ξέρεις ότι υπάρχουν…»
Απλά έχουν φωλιάσει στη καρδιά σου...είναι ένα με την ανάσα σου!!!
Φιλιά πολλά!!!

Γιώργος είπε...

Βαγγέλη χάρηκα πολύ που σε είδα μετά από τόσο καιρό στην σημερινή τόσο όμορφη βραδιά του Τεχνοδρομίου! Λυπάμαι μόνο (και ελπίζω να κατανοείς και να με συγχωρέσεις) που η ψυχολογική μου κατάσταση δεν ήταν τέτοια που να μου επιτρέψει να αποδεχτώ την τόσο τιμητική σου πρόταση! Υπόσχομαι για του χρόνου...

Να είσαι γερός και να συνεχίζεις να ομορφαίνεις αυτόν τον τόπο που αγαπάς και σ' αγαπάει!

dhmhtra είπε...

Εγω γιατί δεν έμαθα ότι ήρθατε στη Σαμαρίνα;

Ιωάννα Λουλάκη είπε...

...κι εγώ απ΄τους λυπημένους είμαι... και είναι δίπλα στη Σαμαρίνα το χωριό μου Επταχώρι...
Όμως συγχρόνως χάρηκα-συγκινήθηκα που αντάμωσαν καλοί φίλοι στις πλαγιές του Σμόλικα (όπου έχω περπατήσει ορειβατώντας).
Ελπίζω-εύχομαι σε μια επόμενη συνάντηση να είμαι...
Βαγγέλη δε σε ξεχνώ!..

Άστρια είπε...

Καλημέρα:)

Ανώνυμος είπε...

παρουσία στη ζωή, παρουσία.
Να' σαι καλά