Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

ΜΙΧΑΕΛΑ ΚΥΡΓΙΑΦΙΝΗ


ένας όμορφος τρόπος να θυμάται κανείς τον 
Αλέξη Γρηγορόπουλο
είναι να τον αναζητεί στο έργο νέων ανθρώπων.
Σαν αυτό της Μιχαέλας

Διαβάστε τους στίχους της 
και θα με θυμηθείτε.

5 σχόλια:

Ιωάννα Λουλάκη είπε...

Προσυπογράφω!!..
Και σ' ευχαριστώ ακόμα μια φορά Βαγγέλη που μου γνώρισες τη Μιχαέλα,καταπληκτική φωνή! Αλλά και ευαισθησία στα "Πτυχία" της...
(στη "φιλαναγνωσία" μου η "Ποιητική-μουσική εκδήλωσή" σου, όπου και η Μιχαέλα μας...)

Margo είπε...

Οι στίχοι της Μιχαέλας εκφράζουν τα νέα παιδιά, τις γενιές της αμφισβήτησης. Κι όμως αυτές οι γενιές μπαίνουν στα γρανάζια της αγοράς και γίνονται εξαρτήματα καλά κουρδισμένα. Το λέει στο τέλος στο υπέροχο τραγούδι της. Πρόσχημα η επιβίωση.. μα δεν είναι αυτό, δε θέλει πολλά ο άνθρωπος για να ζήσει και να ευτυχίσει, το λες άλλωστε κάτω από τον τίτλο του ιστολογίου σου Βαγγέλη μου.

Καλή σου μέρα!!!

Γιώργος είπε...

Αγαπημένο Μιχαελάκι.. Τσαμπουκά κι ευαισθησία.. Και μια φωνή.. από μέταλλο.. Θα πάει μπροστά..

logia είπε...

η ελπίδα μας για το μέλλον είναι αυτά τα παιδιά
μ αυτή τη σκέψη
και αυτά τα κοφτερά μυαλα΄

την καλησπέρα μου!

nikiplos είπε...

καλησπέρα αγαπητέ φίλε Επίκουρε...
πραγματικά όμορφοι στίχοι, σκέψεις και ανησυχίες νέων ανθρώπων... μου θύμισε κάποιους στίχους από παλιό τραγούδι:
"γιατί όλη τη ζωή του την εξόδεψε, παράφορα γυρεύοντας μιαν άλλη"

Τα άδεια γραφεία, τα άδεια πρόσωπα και οι προοπτικές σκοτεινού δωμάτιου - κελιού, εκείνου που θα κλείσουν την ψυχή των νέων, ντυμένων με τόσα χαρτιά, πιστοποιητικά...

τα σέβη μου