Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

ΤΊΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ ...

Η αναζήτηση τελικά δεν απέδωσε  τ' αναμενόμενα..
Ίσα - ίσα.  Συσκότισε  ακόμη περισσότερο την κατάσταση.
Έτσι, τα παρακάτω ερωτήματα που διατύπωσα στην πρώτη μου ανάρτηση, 03 Απριλίου 2008


-Αλήθεια,τί είναι αλήθεια;
-Σίγουρα αλήθεια είναι το ψέμα.
-Ψέμματα . Αλήθεια είναι η ζωή.
-Αλήθεια . Η αλήθεια είναι ο θάνατος.

Πόσα ψέμματα ζούμε για να μάθουμε την αλήθεια:

Να μπορούσα Θεέ μου να ζούσα την αλήθεια και ας πέθενα ψέμματα.



έμειναν αναπάντητα, ή αν θέλετε ανερμήνευτα.


Στάθηκα τυχερός, γιατί σε αυτήν την πορεία συνάντησα ανθρώπους ξεχωριστούς που μου πρόσφεραν την φιλία τους, την αγάπη τους, την εμπιστοσύνη τους.
Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να συμμετέχω, σε αυτό το τρικ της απόλυτης καλοσύνης στους κόλπους του bloging.
Όποτε το έκανα, το έκανα με όλες μου τις αισθήσεις.


Από εδώ και πέρα, αλλάζουν δραματικά οι καταστάσεις, τόσο σε προσωπικό, όσο και σε κοινωνικό - πολιτικό επίπεδο.
Φοβάμαι πως ήρθε η ώρα να δούμε την ζωή κατάματα και να αντιληφθούμε την κατάσταση που έχουμε δημιουργήσει με τις αποφάσεις που πήραμε στο παρελθόν και υποθηκεύσαμε το μέλλον μας.
Δεν φταίει κανένα Δ.Ν.Τ. και καμιά Μέρκελ για αυτό.
Και το ότι θα χρησιμοποιηθούν σαν άλλοθι  από την κυβέρνηση για να περάσουν τα μέτρα τους, δεν τιμά ούτε την κυβέρνηση, αλλά ούτε και εμάς, που μέσα στην τρελή χαρά συνεχίζουμε την αμέριμνη ζωή μας, λες και όλα αυτά συμβαίνουν σε κάποια χώρα μακρινή.
Κραυγάζουν στα τηλεοπτικά μας παράθυρα, οι γνωστοί εδώ και χρόνια τηλεσχολιαστές και έχοντες μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση, πως καταφθάνει το ΔΝΤ και να ετοιμαζόμαστε για θυσίες.
Πόσοι από μας γνωρίζουμε τί σημαίνει θυσία;
Τί να πουν και οι απλοί άνθρωποι που δεν έχουν τρόπο και τόπο να εκφραστούν;
Τί να πουν οι άνθρωποι που ιδροκοπούν δουλεύοντας , στην οικοδομή, στο χωράφι, στην θάλασσα, που στην πλειοψηφία τους είναι μετανάστες, και δεν έχουν στον ήλιο μοίρα;
Μες στην ευμάρεια της ζωής μας νοιαστήκαμε ποτέ για αυτούς;
Στο ένα χέρι το τσιγάρο, στο άλλο χέρι το μπεγλέρι και από  καφέ σε μπαρ και από μπαρ σε μπουζουκλερί σέρνουμε τα κουρασμένα νιάτα μας αηδιασμένοι  που δεν μπορούμε να έχουμε καλύτερο αυτοκίνητο από αυτό που με δάνειο μας πήρε ο μπαμπάς,  και που δεν βρίσκεται καμιά καλή δουλειά, με καλό μισθό και πολλά bonus και για μας.
Έτσι Πολωνός ο υδραυλικός, Πακιστανός ο αγρότης, Αλβανός ο οικοδόμος, Αιγύπτιος ο ψαράς,  και πάει λέγοντας.
Κανένας μας δεν κατάλαβε, πώς είναι δυνατόν οι μεγαλύτεροι καταθέτες να είναι οι μεροκαματιάρηδες μετανάστες, και ουσιαστικά να δανείζουν εμάς που κλείσαμε την ευτυχία μας σε μεζονέτα 180 τετραγωνικών σε τρεις ορόφους για να εκδικηθούμε τα γηρατειά, που θα έρθουν κάποτε αλλά δεν θα μπορούν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες  τους σε αυτά τα κλουβιά από μπετόν και μιά σταλιά γρασίδι.
Αποχαυνωμένοι από πίτσα , μπύρα και TV, που μυαλό και που ώρα να κουβεντιάσουμε βρε αδελφέ, να φιλοσοφήσουμε τα απλά και καθημερινά, να τραγουδήσουμε την χαρά και την λύπη με την δική μας φωνή, που όσο παράφωνη και αν είναι ομορφαίνει σαν ταιριάζει με άλλες παραφωνίες των φίλων μας.
Ο μεγάλος κανόνας, σε κάθε τομέα, δημόσιο και ιδιωτικό. 
Άρπαξε να φας και κλέψε να  'χεις.
Ελάχιστοι κρατήσανε τα προσχήματα και ξεφύγανε από τον κανόνα.
Ας μην αναρωτιόμαστε πως και τα καταφέραμε όλα αυτά.
Μεθοδευμένα όλα αυτά τα χρόνια μας  εκπαιδεύσανε στην αδιαφορία και στον  ωχαδελφισμό τα ίδια μας τα σχολεία.
Δάσκαλοι και καθηγητές, προέταξαν τα συνδικαλιστικά τους, πάνω από την παιδαγωγική τους αποστολή.
Και οι πολιτικοί, ασκώντας την πολιτική που έμαθαν να ασκούν από πάππου προς πάππου,  νίπτουν τα χέρια τους αμέτοχοι του εγκλήματος που με θρήνους και οιμωγές κοιτούμε όλοι το πτώμα. 


Με αυτά και με αυτά κάναμε την αλήθεια ψέμα.
Και ζώντας ψεύτικα, πεθένουμε αληθινά.


Καλή ανάσταση αδέλφια.


Και αν κάποτε αισθανθώ ζωντανός, τα ξαναλέμε.


Ως τότε θα με βρίσκεται κάθε σάββατο  9 - 11 το βράδυ στο δημοτικό ραδιόφωνο Πολύγύρου.





17 σχόλια:

kostaslogh είπε...

άφαντο το προφανές,δεν έχεις άδικο,κι εμένα κατά κει με βλέπω.....
...είναι και τα παιδιά όμως,τι φταίνε αυτά;

aKanonisti είπε...

Απλά ξεκουράσου...
και όταν θα έχεις κάτι να μοιραστείς... πέρα από τις μουσικές σου.... εδώ θα είμαστε....

:-)))))

Κωνσταντινιά είπε...

Φίλε μου Βαγγέλη,

με τους τίτλους σου, -δε λέω του τέλους-, με ταξίδεψες στην πορεία αυτή των τριών χρόνων, είπες λόγια που σκέφτομαι και εξέφρασες πολλά από αυτά που αισθάνομαι.
Ειχα σχολιάσει την πρώτη σου ανάρτηση με αυτά τα λόγια:"Αιώνες τώρα απάντηση σ'αυτά τα ερωτήματα δεν δόθηκε. Μια αλήθεια πάντως για μένα είναι ότι μου αρέσει να τα συζητάω με ανθρώπους που αναρωτιούνται γι'αυτά".

Σίγουρα ισχύουν ακόμα και πολύ περισσότερο ανταποκρίνονται στις σημερινές σου απορίες, με τη διαφορά ότι στη σημερινή κατάσταση δε θέλουμε να αντικρίσουμε την αλήθεια.


Δε σε αποχαιρετώ γιατί εμείς μπορεί να γνωριστήκαμε από εδώ, αλλά δεν συμμετείχαμε στο τρικ της απόλυτης καλοσύνης, τα λέμε όταν χρειάζεται από κοντά.

Άστρια είπε...

Αγαπητέ Βαγγέλη, σε γνώρισα αργά, αλλά να ξέρεις ότι από τις αναρτήσεις σου, τα σχόλιά σου εδώ και σε άλλα blogs, άφηνες πάντα την σφραγίδα ενός ευαίσθητου Ανθρώπου, με ποιοτικές επιλογές, που νοιάζεται για όσα συμβαίνουν και προσπαθεί για το Καλό, το οπουδήποτε κάθε είδος Καλό.

Αυτόν τον καιρό μου έλειψαν τα σχόλιά σου, τα απέδωσα σε φόρτο, αλλά τώρα καταλαβαίνω. Τα διλήμματα που θέτεις, σοβαρά, υπαρκτά, όμως και η παρουσία σου υποστηρικτική για την ύπαρξη της άλλης όχθης, εκεί που τα νερά είναι διαυγή, καθαρά και βλέποντας προς τον ουρανό, μπορεί να δει κανείς ότι πίσω από τα σύννεφα υπάρχει φως.

Όλοι περνάμε φορές που θέλουμε να κλείσουμε το blog, είναι φυσικό να υπάρχουν τέτοιες στιγμές, αληθινά όμως θα είναι αισθητή η απουσία σου.

Πάρε μια βαθειά ανάσα και να επιστρέψεις, σε περιμένουμε:))
Βεβαίως το ραδιόφωνο θα το παρακολουθούμε, εξ άλλου είμαστε από τους "φαν"!!!:}}}

VAD είπε...

Σεβαστή η επιλογη,δε θα χαθούμε όμως,έτσι;:))

Thalassenia είπε...

Καλή συνέχεια φίλε Βαγγέλη.

Margo είπε...

Καλημέρα Βαγγέλη. Μπορώ να καταλάβω την αγανάκτηση, την απογοήτευση, άλλωστε όλους μας διακατέχει όπως και μια βαθιά ανησυχία για όσα είναι να συμβούν, όχι αν θα πεινάσουμε βέβαια ή αν χάσουμε τη βολή μας γιατί αυτή σε διαβεβαιώ δεν την είχαμε όλοι, περισσότερο αν θα βρούμε ξανά σαν κοινωνία την ανθρωπιά μας, αν θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε ενωμένοι για το κοινό καλό. Αυτό δείχνει πολύ μακρινό όμως δε γίνεται να μην ελπίζουμε να μην προσπαθούμε. Πρέπει, για τα παιδιά μας!
Είσαι ένας θετικός άνθρωπος, μη το βάλεις κάτω.. μέσα από την εκπομπή σου δίνεις πάρα πολλά.. πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα νιώσεις την ανάγκη να γράψεις και εδώ ξανά.. όποτε.
Τον τελευταίο καιρό και εγώ νιώθω πολύ κουρασμένη.. με όλα.. όμως διαβάζοντας το κείμενό σου με έκανες να επιμείνω ακόμη περισσότερο.
Να είσαι καλά και να αντέχεις!

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Θα συμφωνήσω με την Ακανόνιστη ακριβώς επειδήπιστεύω ότι πολύ σύντομα θα αισθανθείς την ανάγκη να μιλήσεις ξανά.

Roadartist είπε...

Ο καθενας εχει τις δικες του δυσκολιες στη ζωη του και σε αυτο κανεις σε μπορει να επεμβει. Και εγω πιστευω, οπως ο απο πανω :), πως θα επιστρεψεις..

ΤΕΜΑΧΙΣΤΗΣ είπε...

Πόσο δίκιο έχεις φίλε μου και πόσο καταλαβαίνω την απογοήτευσή σου. Δεν απέχουμε καθόλου, αλλά σου προτείνω να χρησιμοποιείς την επικοινωνία μας, όπως ακριβώς κάνω και γω, δηλαδή σα μια μορφή ψυχοθεραπείας ... Απλά τα λέω και "ξεφορτίζω" λίγο χωρίς να έχω την απαίτηση να διορθώσω ή να ανατρέψω κάτι (αυτά δε γίνονται μπροστά στις οθόνες).
Πάντως όπως είπαν και οι άλλοι φίλοι και φίλες παραπάνω: "Τα ξαναλέμε" :)

Stardustia είπε...

Βρε Βαγγέλη, έχεις δίκιο, όπως δίκιο έχουν και όλοι όσοι έγραψαν πριν από μένα. Αλλά είσαι καλό φιλαράκι και άνθρωπος με ζεστασιά και αυτό ΔΕΝ είναι φιλοφρόνηση...
Κρίμα είναι να αδειάζει από τέτοια άτομα η μπλογκόσφαιρα...

φιλιά

Σούλης ο μεντεσές είπε...

Κι εγώ με τη σειρά μου, θα συμφωνήσω με τον ΚΥΠ και την αΚΑνόΝιστη!
Πάντα τα έλεγες πολύ ωραία... και ελπίζω σύντομα να μας τα ξαναπείς! :)

(αυτή η πρώτη σου ανάρτηση ήταν που με έπισε οτι είσαι αληθινός... όλα τα άλλα είναι ψεύτικα!)

καλή συνέχεια... :)

πολλά πολλά πολλά φιλιά κι από τους 3 μας! :)

Γεωργία είπε...

Βουτάμε σε βαθιά και άγνωστα νερά,
και ρισκάρουμε αν θα βρούμε θησαυρό ή όχι, σημασία έχει να μας αρέσει η περιπέτεια και να βγούμε στην ακτή κάποια στιγμή γεμάτοι ικανοποίηση ...
Σάββατα ευτυχώς! δεν θα μας λείψεις...
καλό απόγευμα

Γεράσιμος Ι. Μπαμίχας είπε...

Γραμμένο σε ανύποπτο χρόνο σου το αφιερώνω
καλή αντάμωση
Γεράσιμος

Νύχτα βγαίνεις στο σεργιάνι
Νύχτα χάνεσαι
Δεν αντέχεις το στεφάνι
Δεν μοιράζεσαι

Με τα ξωτικά παλεύεις
Τα` απογεύματα
Την ανάμνηση παιδεύεις
Με μπερδέματα

Το όνειρο δεν έχει τέλος σου το ομολογώ
Η απόδειξη είναι βέλος που καλά κρατώ
Το όνειρό μου αφήνει ίχνη και το κυνηγώ
Απλωμένο έχω δίχτυ και ακροβατώ

Τα παράπονα ξοδεύεις
Μες` τα σκοτεινά
Τι ζητάς; Τι αποφεύγεις;
Κοίτα με ξανά

Οι πληγές είναι μαχαίρια
Ξύνουν το λαιμό
Οι φωνές όταν θολώνουν
Κάνουν πόλεμο

Το όνειρο δεν έχει τέλος σου το ομολογώ
Η απόδειξη είναι βέλος που καλά κρατώ
Το όνειρό μου αφήνει ίχνη και το κυνηγώ
Απλωμένο έχω δίχτυ και ακροβατώ

Ανώνυμος είπε...

Mη κλείνεις πόρτες, μη κλείνεις πόρτες!!!
Το μπλόγκινκ είναι κάτι που γι' αλλού ξεκινάς κι αλλού σε πάει. Και πολυ συχνά σε κουράζει γιατί άλλο περίμενες κι άλλο βρήκες.
Με όσα γράφεις συμφωνώ απόλυτα και θα έγραφα κι άλλα τόσα κι άλλα τόσα.
Έχω ένα ψιλοφωτάκι μεσα μου που μου λέει πως μακάρι που γίνεται αυτό που γίνεται. 'Ισως μας φτιάξει, μας ισιώσει μας ανωρθώσει.
Ίσως.
Άνθρωποι σαν εσένα που έχουν πράγματα να πουν δεν γίνεται να σιωπήσουν.
Μπορεί ν΄αλλάξουν τα μέσα αλλά οι φωνές θα φτάνουνε.

Εξάλλου εγώ έχω και το κινητό σου!!!!!!!!!!

Άστρια είπε...

Καλό μήνα:)!!

Eleni είπε...

Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες... πρώτη φορά μπαίνω σε αυτό το μπλόγκ, μέσω ενός άλλου, και ξαφνικά κλείνει η πόρτα... ε, όχι... αυτό που μου συμβαίνει δεν μπορεί παρά να είναι ένα ΨΕΜΑ!!!
Εύχομαι στην επιστροφή σου!!!