Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

ΜΙΑ ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ ΑΝΑΖΗΤΩ

Πάνε μέρες τώρα, που παρατηρώ ένα γκρίζο μουντό τοπίο.
Όχι στον ουρανό.
Όχι!
Στα βλέμματα των ανθρώπων το παρατηρώ.
Στην σκιά τους , που όσο πάει και γίνεται και πιο τρομακτική.
Στις κινήσεις τους, που όσο πάει γίνονται σπασμωδικές, νευρικές , με άπειρα τικ.
Στον τρόπο που μιλάνε και διηγούνται τους φόβους τους.
Στην αγωνία τους , μη χάσουν τα κεκτημένα.
Στην αδιαφορία τους ,για τις αγωνίες των παιδιών τους.
Στην υποταγή τους. σε ότι προστάζει το αφεντικό.
Στον τρόμο τους, όταν αντιμετωπίζουν τον διευθυντή της τράπεζας ,να τους αρνείται μια ρύθμιση της οφειλής τους.
Στην λήθη τους , απέναντι στους αγώνες που έδωσαν κάποιοι για μια Δημοκρατία που η ανικανότητά μας την κατάντησε σε αυτό το καρκίνωμα δημοκρατίας που έχουμε σήμερα.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι…
Όλα αυτά τα είδα στο δικό μου βλέμμα .
Τι τα φορτώνω στους άλλους!
Τι κρίμα!

11 σχόλια:

manetarius είπε...

Παναγιά μου βρε Βαγγέληηηη...εγώ πάντως δεν είδα τίποτα τέτοιο στο δικό σου βλέμμα!!!
Καλημέρααααααααα!!!

Υ.Γ. για τους άλλους...έχεις δίκιο :Ρ (και παίρνει κι εμένα η μπάλα)

καλημέρα είπε...

Βαγγέλη,
ό,τι κι αν πεις δεν σε πιστεύω. Δεν είσαι τέτοιας πάστας άνθρωπος, και να θες δηλαδή δεν είσαι έτσι με τίποτα, πώς να το πω αλλιώς...

epikouros είπε...

ΙΘΑΚΟΣ: Αδερφέ μου Βαγγέλη... τι είναι αυτά που λες? Δεν είμαστε μίζεροι. Δεν σκύβουμε το κεφάλι.....Πάντα προχωράμε.... Ετσι ήθελε ο δάσκαλός μας. Μην δώσεις την ευχαρίστηση σε κάποιους να πουν ότι σε λύγισαν. Ναι υπάρχει δίπλα μας Γρίζα εικόνα. Ακόμα & ο καιρός συνομοτεί. Ομως εμείς πρέπει να αντιστεκόμεθα. Δεν ταιριάζει σε μας να κλαίμε. Ναι είμαστε στα γρανάζια μιας παγκόσμιας μηχανής που θέλει να εξαθλιώσει τον άνθρωπο. Ομως ο δάσκαλος επίκουρος έλεγε....απόλαυσε τας ηδονάς του κήπου. Μην μακαρίζεις τους έχοντες & κατέχοντες. Στο τέλος θα δεις τα αποτελέσματα. Ναι έχεις δίκιο. Ολα άλλαξαν. Ιδέες σαν την δημοκρατία τις κουρέλιασαν. Ο σοφός Σόλων έλεγε ότι οι νόμοι είναι σαν τον ιστό της αράχνης που τα μικρά έντομα αιχμαλωτίζονται ενώ τα μεγάλα τον σχίζουν & τον διαπερνούν. Μην φοβάσαι. Οι γύρω σου περιμένουν από εσένα κουράγιο. Γέλα παλιάτσο...κατάλαβες? Πέτα από πάνω σου την μελαγχολία. Γέλα. Μιά κωμωδία είναι η ζωή. Οταν έχεις στο χέρι σου το κοπίδι ή την σμίλη είσαι σίγουρος & δυνατός. Γιατί τώρα λυγίζεις? Τα εμπόδια σύντομα θα ξεπεραστούν. Στο λέει ο φίλος σου & αδερφός σου Τάσος. Μην φοβάσαι... μετά την θύελλα πάντα έρχεται η νηνεμία. Θέλω να σε ακούω καλά....Ολα θα βελτιωθούν. Καληνύκτα Βαγγέλη.

kostaslogh είπε...

Κοιτα τουλάχιστον αυτή τη μαυρίλα να την ακουμπήσεις κάπου να πιάσει τόπο!
Υλικά έχεις ,μηχανήματα έχεις...
διάθεση;;Να στη φτιάξουμε Φίλε

Roadartist είπε...

Καλησπέρα Επίκουρε. Στιγμαία όλοι νιώθουμε την ανασφάλεια που λες, όλοι αισθανόμαστε το φόβο.. Ομως πιστεύω οτι εσύ ξέρεις να κρατάς τα πιστεύω και τη σκέψη δυνατή, συγκρατημένη μέσα σου..Θέτοντας προτεραιότητες και διαχωρίζοντας τις καταστάσεις..
Ολα οσα περιγράφεις είναι και δικές μου σκέψεις..Τυχαίο λες?? Εχτές έγραψα ένα κείμενο με παρόμοιους προβληματισμούς..θα το αναρτήσω άμεσα, ίσως το βράδυ..
Να είσαι καλά, οσο για το οτι "φορτώνεις", γι'αυτό δεν είναι το blogging..για να αποφορτίζεσαι και να γραφεις τις σκεψεις σου? Καλή συνέχεια!

efoudi είπε...

κι εγώ αυτήν την ηλιαχτίδα έψαχνα τη δευτέρα.τουλάχιστον είδα αυτό το κείμενο και χάρηκα που κάποιοι ανθρωποι ακόμη θυμούνται..να μην ξεχνούν τον εαυτό τους!

Sidepap21 είπε...

Τα παραλές φίλε μου ...
Στο βλέμμα σου βλέπω !!!
φόβο για τις τύχες που μας προορίζουν.
Βλέπω αγωνία για το μέλλον.
Βλέπω σκέψη για μελλοντική δράση.
Αλλά σε βεβαιώ δε βλέπω καθόλου ...
Αδιαφορία ... Τρόμο ... Υποταγή ...
Για κοιτάξου λίγο καλύτερα τον καθρέφτη !!!
Καλό σου Σαββατοκύριακο ...

Αστοριανή είπε...

...Επίκουρος κι Επίκουρος!!!
Βαγγέλης και Τάσος!

Μια καλησπέρα
"είπα να πω" και να!
διαβάζω την υπερατλαντική αγωνία που μη νομίζετε, φίλοι μου, ότι διαφέρει απ' εκείνη που μας πνίγει στην "Αλλη Όχθη"... (κάποτε, χρόνια πριν είχα ένα δίγλωσσο ποιητικό μ' αυτό τον τίτλο)
Ένα μούδιασμα, μια κρυφή απαισιοδοξία (για να μην ακούνε τ' αυτιά μας τα λόγια της Μεγάλης Ανησυχίας... και να ελπίζουν, σε τί? και για πόσο?...)
Καζάνι ο κόσμος που βράζει κι η άχνα του δεν αφήνει κανένα λογικό ν' αναπνεύσει καθαρό αέρα...
Ο Τάσος, μ' επισκεύθηκε κι είπε ένα όμορφο "γεια" λίγες μέρες πριν...
Το Βαγγέλη, τον διαβάζω...
Όμως, αν και νέα στην "θύρα του νου και της καρδιάς..." έχω από το .70 στη Νέα Υόρκη...
"κι είδαν τα μάτια μου πολλά
στις γειτονιές του κόσμου..."
Θα περάσει κι αυτό.Ελπίζω. Ελπίζουμε.
Από μια ...υπερψυχρη Ν.Υ.,
σας χαιρετώ,
Υιώτα Στρατή
"Αστοριανή"

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Στέκω σιωπηλη...
Σέβομαι την ανάγκη ενός δυνατού υπέροχου ανθρώπου να εκφράσει την αδυναμία του...

Θέλει θάρρος και παλικαριά...
Και συ καρδιά μου έχεις περίσσια...

Και ένα μονάχα θα σου πω...

Είμαι εδώ.
Και είμαι χρόνια πριν,
χρόνια πίσω...
Για νά'βρω το παιδικό εκείνο χέρι,
που πίσω απ'τα τρένα έτρεχε,
ζητιανεύοντας αγάπη...

Θα το πιάσω στις χούφτες μου
και του πω με την ανάσα μου...

...μην τρέχεις πια πίσω απ'τα τρένα
τίποτα δεν έχουν να σου δώσουν...
Μέσα σου μάτια μου θα βρεις
εκείνο που γυρεύεις...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Xιονίζει!!!
Επιτέλους θα δούμε άσπρη μέρα!
Φιλαράκια μου αγαπημένα συγνώμη που για άλλη μια φορά υποστήκατε τις συνέπειες της εσωτερικής μου κατάβασης και σας ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά για την συμπαράστασή σας.
@ Μαράκι μου , τρυφερή καρδιά και ευγενική ψυχή που και μόνο που σε φέρνω στο μυαλό μου σπάω ένα χαμόγελο. Είναι δυνατόν να σε κατατάξω στην πλευρά που βρέθηκα?
Έστω για λίγο!
Ποτέ.
Καλή εβδομάδα καλή μου.

@ Αναστασία μου, σε πιστεύω! Αλλά νά... δεν μπορώ να κατηγορήσω μόνο τους άλλους, αφού κάποιες στιγμές με συλλαμβάνω να εγκαταλείπω τον ευατό μου στην ροή του ποταμού τους.
Σ' ευχαριστώ πολύ.

@ Επίκουρε της Ιθάκης, αδελφέ μου Τάσο τα παραπάνω ελπίζω να σε καλύπτουν εν μέρει.
Τα υπόλοιπα θα τα πούμε δια ζώσης.
Καλή εβδομάδα καρντάση. Φιλιά στα διδυμάκια μου.

@ Κωστή μου , σε περίμενα φίλε να την φτιάξουμε την ριμάδα την διάθεση. Και περιμένωντας ήρθε το χιόνι.
Ασπρισε το μάτι μου μέσα στην νυχτιά.
Υπέροχο συναίσθημα φίλε μου και ας έρθω με τα πόδια στην Πόλη για δουλειά. Καλή εβδομάδα Κωστή μου.

@ Roadartist , χαίρομαι που με καταλαβαίνεις.
Θα στο πω και από δω. Υπέροχη η ανάρτησή σου.
Αύριο ίσως δείτε φωτογραφίες με αυτό το παράξενο πράγμα, που ενώ μας δυσκολεύει την ζωή, χαιρόμαστε σαν μικρά παιδιά σαν έρθει.
ΤΟ ΧΙΟΝΙ.
Καλή εβδομάδα.Καλλιτέχνιδά μου.

@ Εφουδη , σ' ευχαριστώ γλυκιά μου.
Ήταν το ομορφότερο σχόλιο που βγήκε από μια μαύρη ανάρτηση.
Ήταν η πρώτη ηλιαχτίδα.
Να είσαι καλά.

@ ΑΓΡΥΠΝΕ έχεις απόλυτο δίκιο.
Μόνο που καμμιά φορά κάνει καλό αυτή η ενδοσκόπηση.
Φιλιά στην υπέροχη Σάμο.
Υπέροχες οι επιλογές σου για την επέτειο του Πολυτεχνείου.
Στο λέω εδώ , γιατί δεν μπόρεσα να σου αφήσω σχόλιο.

@ Αστοριανή μου καλώς όρισες.
Με την ποιητική σου ματιά και την ελπίδα ζωγραφισμένη στα λόγια σου, μου έκανες την τιμή και με πρόλαβες πριν έρθω να σου χτυπήσω την θύρα του νου και της καρδιάς και μου τα πρόσφερες.
Σ'ευχαριστώ.
Με το Τασούλη μου θα έχουμε πολλά να πούμε από δω και πέρα.
Ελπίζω να αξιοθούμε μια μέρα να μαζευτούμε όλοι μαζί στον Επικούριο Κήπο της Ηδονής.
Από τον χιονισμένο Άγιο Πρόδρομο τους χαιρετισμούς μου στην παγωμένη Νέα Υόρκη.
Καλή μου Υιώτα να είσαι καλά.

Άνεμος είπε...

Σε πιστεύω φίλε. Αλλά νομίζω είναι η εποχή τέτοια. Στη χώρα που ζούμε είναι βάσανο η μεγάλη νύχτα. Γι αυτό γιορτάζουμε και ελπίζουμε τόσο κάθε φορά που έρχονται τα Χριστούγεννα. Τότε που αρχίζει η μέρα να παίρνει λεπτά από τη νύχτα. Και κοίτα! Άναψαν κι όλας τα πρώτα φωτάκια στις βιτρίνες! Πανάρχαιο έθιμο για τη γιορτή του Ήλιου της 25ης Δεκ. Στο βάθος φως φίλε! Στο βάθος φως!
Καλησπέρα! Ωραία μουσικούλα πάλι έχεις...