Τρίτη 14 Ιουνίου 2011


Ένα ουρλιαχτό φιμώνω μέσα μου.


Στριγκλιές στραγγαλίζω!


Αλοίμονο σ' αυτούς που θα βρεθούν στο διάβα μου
όταν πια
δεν θα έχω την δύναμη
να το κάνω.


Για την ώρα ταξιδεύω στα σκοτάδια μου.

5 σχόλια:

  1. Ζήσε ευτυχισμένος κάνοντας τους άλλους ευτυχισμένους.

    χμ...

    θυσία?..

    στα σκοτάδια ακολουθώ και εγώ αθόρυβα πίσω.. οχι δεν παραμονεύω.. απλώς πατώ τα χνάρια. οπου βρεθείς θα βρεθώ.

    καλές μας διαδρομές. φιλιά σκοτεινά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Aν μέχρι και ο Επίκουρος προειδοποιεί "Αλίμονο σ' αυτούς που θα βρεθούν στο διάβα μου όταν πια
    δεν θα έχω την δύναμη να το κάνω".. τότε τα πράγματα είναι πάρα πολύ άσχημα......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. .... ο αέρας όλο και λιγοστεύει Βαγγέλη μου, βιώνουμε ένα μαρτύριο διαρκείας.
    Τι θα γίνει όταν θα ξεσπάσουν τα ουρλιαχτά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το είχες πει πριν καιρό, να πτωχεύσουμε να ησυχάσουμε.
    Αν είχε γίνει προ πολλού ίσως ήταν καλύτερα.
    Τώρα τα ουρλιαχτά όλο και δυναμώνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Λόγος & αντίλογος