Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Μικρή ιστορία




μικρή ιστορία 

[«Ο κήπος με τις ροδιές», Όσκαρ Ουάιλντ]

Άνθρωπος από χιόνι
Η αγάπη μου ψυχή του δίνει
Συνομιλώ
Είμαι άστεγος
Μπροστά του στέκομαι
Συντροφιά ζητώ
Μπορεί να με νιώσει
Είναι μόνος στο σκοτάδι

Θέλω να σου πω...
Ελευθερία επιθυμώ
Σε ζηλεύω γιατί είσαι καμωμένος
Από αγάπη
Και παιδικά χέρια

Ένα δάκρυ, από το φως
Του κεριού μου,
Στο μάγουλό σου κυλά
Πλησίασα πολύ
Δε σε ακουμπώ
Ο πόνος μου θα σε λιώσει

Από τη συλλογή έγκλειστες συναντήσεις (2008)
στις

16 σχόλια:

  1. Stefanos Max22 Σεπτεμβρίου 2010 στις 3:50 μ.μ.

    ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ FACEBOOK Ή ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ:ΙΔΟΥ Η ΑΠΟΡΙΑ

    http://internet-gr.blogspot.com/2010/09/facebook.html

    Εσυ τι πιστευεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος23 Σεπτεμβρίου 2010 στις 1:21 π.μ.

    Πολύ όμορφο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Thalassenia23 Σεπτεμβρίου 2010 στις 11:24 π.μ.

    Καλημέρα πρώτα από εδώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιώργος23 Σεπτεμβρίου 2010 στις 3:55 μ.μ.

    Επειδή φοβόμαστε ν' ακουμπήσουμε γι' αυτό τα συναισθήματά μας απομένουν κρύα..

    Επειδή δεν τολμούμε να πλησιάσουμε γι' αυτό ο πόνος μας μένει αμοίραστος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιώργος23 Σεπτεμβρίου 2010 στις 4:07 μ.μ.

    Βαγγέλη σου ζητώ συγγνώνη αλλά θα σε εκθέσω στους αναγνώστες σου..

    Αγαπητοί φίλοι γνωρίζετε ότι ο αγαπημένος σας Επίκουρος είναι, πέρα από όλα τ' άλλα, και ένας εξαιρετικός στιχουργός;

    Διά του λόγου το αληθές πλοηγηθείτε στην διεύθυνση
    http://stixo-mythia.blogspot.com/2010/09/blog-post_4679.html

    Σας περιμένει ένα πραγματικά Παράξενο Παιχνίδι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλυψώ 23 Σεπτεμβρίου 2010 στις 5:39 μ.μ.

    απο οτι διαβαζω
    δεν εισαι μονο ο ανθρωπος
    που μοιραζει Ποιηση..
    αλλα και δημιουργει..

    εκτεθηκες..ΡΡ

    καλησπερα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ23 Σεπτεμβρίου 2010 στις 6:32 μ.μ.

    Γιώργη,
    καλέ μου φίλε.
    Πρέπει να παρεκκλίνω από την πρακτική να μη απαντώ στα σχόλια φίλων αναγνωστών στο δικό μου μπλοκ, διότι οφείλω απάντηση.
    Το παρόν ιστολόγιο είναι κάτι σαν προσωπικό ημερολόγιο συναισθημάτων, παρουσίαση γεγονότων και δημιουργίες ανθρώπων, που απευθύνονται στην καλλιτεχνική φύση των ανθρώπων.
    Αλλά ημερολόγιο.
    Που σημαίνει, πως αφορά κυρίως το δικό μου σήμερα και σπάνια το παρελθόν μου.
    Έτσι λοιπόν βρήκα το stixo - mythia φιλόξενο τόπο να προβάλω στιχουργικές αναζητήσεις του παρελθόντος.
    Σ' ευχαριστώ γι' αυτήν την δυνατότητα και πραγματικά πιστεύω πως είναι ένας ιδανικός τρόπος να μοιραστούμε από έναν κοινό τόπο τις διαφορετικές μας στιχουργικές αναζητήσεις.
    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ23 Σεπτεμβρίου 2010 στις 6:34 μ.μ.

    Καλυψώ μου, ελπίζω να σε κάλυψα με τα παραπάνω.
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Άστρια23 Σεπτεμβρίου 2010 στις 10:38 μ.μ.

    Πολύ όμορφη γραφή,ένα ποίημα για την αληθινή Αγάπη:)
    πάντα να είναι ανοιχτά τα μάτια στο Φως της.

    Ο Όσκαρ Ουάιλντ είναι από τους πολύ αγαπημένους μου συγγραφείς ιδιαίτερα για τα υπέροχα παραμύθια του. Αν θέλεις δες μία παληά ανάρτησή μου για τα αποδημητικά πουλιά και ένα χελιδόνι:)

    http://twinklestarblogspot.blogspot.com/2008/09/blog-post_16.html

    Σε καληνυχτίζω:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αλεξάνδρα23 Σεπτεμβρίου 2010 στις 11:04 μ.μ.

    Απλά υπέροχο.

    καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ιωάννα Λουλάκη25 Σεπτεμβρίου 2010 στις 6:28 π.μ.

    Πόσο ποιητικά και τα σχόλια!..

    (τρέχω στη "στιχομυθία" τώρα να βρω και τα ποιήματα...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΤΕΜΑΧΙΣΤΗΣ25 Σεπτεμβρίου 2010 στις 9:32 μ.μ.

    Σε καλησπερίζω φίλε μου.
    Περαστικός ήμουν, γέμισα συναισθήματα (!) και ...συνεχίζω (κάτι σε πρατήριο μου "βγήκε")

    καλό σαββατόβραδο και άσε την αντλία ανοιχτή

    ΥΓ. Αν θέλεις πίστεψέ το, αλλά η "λεκτική επαλήθευση" του σχολίου είναι: Shell ... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τατιάνα Καρύδη25 Σεπτεμβρίου 2010 στις 11:45 μ.μ.

    "..Δε σε ακουμπώ
    Ο πόνος μου θα σε λιώσει"
    Θα έλεγα οτι αξίζει να λιώσεις από τον Πόνο του Άλλου που σ άγγιξε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γιώργος2 Οκτωβρίου 2010 στις 4:25 μ.μ.

    Ο Επίκουρος αγαπημένοι φίλοι χτυπάει πάντα δυο φορές (τουλάχιστον)..

    Διά του λόγου το αληθές..:

    http://stixo-mythia.blogspot.com/2010/10/blog-post_1010.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. nikiplos2 Οκτωβρίου 2010 στις 5:45 μ.μ.

    καλησπέρα...

    ίσως καμιά φορά και η αγάπη λιώνει τους άλλους που δεν είναι έτοιμοι να εκτεθούν σε τόση φλόγα...

    Ή πάλι εκεί που στεκόμαστε πνέουμε σε υλικά ψυχή και τα φιλοκαλούμε...

    ποιός ξέρει... ενίοτε ο άνθρωπος θεός σωστός μπορεί να γίνει...

    Σε χαιρετώ φίλε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Τατιάνα Καρύδη3 Οκτωβρίου 2010 στις 2:25 μ.μ.

    Αν θέλεις μπες εδώ:http://anemondixtia.blogspot.com/2010/10/blog-post.html
    και πρόσθεσε συνέχεια ιστορίας.
    Καλό μεσημέρι Κυριακής

    Αναΐδα-Ρεγγίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Λόγος & αντίλογος